بریده‌هایی از کتاب پسر خوب

جسیکا مارتینسن باید سیاستمدار شود. او در به خاطر سپردن کوچک‌ترین جزئیات تمام آدم‌هایی که می‌شناسد، مهارت بالایی دارد. با اینکه می‌دانم تمامش اداست، ولی به‌طرز عجیبی تحت‌تأثیر قرار می‌گیرم که یادش مانده حال مادرم را بپرسد.

آسیب‌پذیر بودن مقابل کسی که احساس همدردی ندارد، همیشه اشتباه است.

تقریباً تمام قاتلان سریالی روان‌آزار هستن، ولی تمام روان‌آزارها قاتل نمی‌شن.»

ظاهر می‌تواند فریبت دهد.

بوی سیگار می‌داد و دندون‌هاش زرد بود. احتمالاً زردی دندون‌هاش به‌خاطر سیگار بود، درسته؟ برای همینه که نمی‌خوام هیچ‌وقت سیگار بکشم. یا ویپ. کشیدن ویپ از سیگار هم بدتره. معلم بهداشتم می‌گه با کشیدن ویپ ممکنه برونشیت مزمن بگیری و شش‌هات مثل ذرت بوداده‌ای می‌شه که توی مایکروویو درست شده.»

جامعه‌ستیزها احساسات عادی انسانی مثل همدردی رو ندارن. هیچ توجهی به احساسات دیگران ندارن. ضمناً ظرفیت نفرت‌ورزی بالایی دارن که با واکنش نشون ندادن این بیمارها به عکس چهره‌های له‌شده به این نتیجه‌گیری رسیدن. جامعه‌ستیزها اهمیتی به این نمی‌دن که وانمود به داشتن احساسات کنن. ولی از طرف دیگه، روان‌آزارها بازیگرهای خبره‌ای هستن. باهوش، فریبنده و ماهر در کنترل احساسات دیگران هستن. می‌تونن کاری کنن که باور کنید بهتون اهمیت می‌دن، درحالی که درواقعیت، هیچ احساسی ندارن.»

بعضی چیزها ارزشش رو ندارن که به‌خاطرشون بمیری.»