بریده‌هایی از کتاب رایحه زمان

زرتشت در برابر تلف شدن نابهنگام به نوع کاملاً متفاوتی از مرگ استناد می‌کند. او می‌نویسد: «بسیاری چه دیر می‌میرند و اندکی چه زود! اما [تو] بهنگام بمیر! این آموزه‌ای است هنوز با طنینی ناآشنا؛ بهنگام بمیر! زرتشت چنین می‌آموزاند. به‌راستی، آن که بهنگام نمی‌زید چگونه بهنگام تواند مُرد؟»