بریده‌هایی از کتاب قدرت سکوت

«می‌توانید با ملایمت جهان را به لرزه درآورید»

درون‌گرها برای احساس رضایت به محرک کمتری نیاز دارند، مثل صرف چای با دوستی صمیمی، حل کردن جدول کلمات متقاطع یا کتاب خواندن.

مطالعه را به ارتباط اجتماعی ترجیح می‌دهد

بسیاری از درون‌گراها از گفتگوهای کوتاه می‌هراسند اما از بحث‌های عمیق لذت می‌برند.

حسادت احساس ناپسندی است، اما حقیقت را آشکار می‌کند. شما بیشتر به کسانی حسادت می‌کنید که آنچه را در آرزویش هستید، دارند.

درون‌گراها الزاماً کمرو هم نیستند. کمرویی، یعنی ترس از عدم تأیید یا تحقیر اجتماعی، در حالی که درون‌گرایی، به معنای ترجیح دادن محیط‌هایی است که خیلی تحریک‌کننده نیستند. کمرویی ذاتاً دردناک است؛ در حالی که درون‌گرایی چنین نیست. یکی از دلایلی که مردم این دو مفهوم را با هم اشتباه می‌گیرند این است که آنها گاهی با هم تداخل پیدا می‌کنند

هیچ‌کس شجاع‌تر از کسی نیست که با شهامت از عقایدش سخن می‌گوید.

از «لاکتان بیرون بیایید»

درون‌گراها ترجیح می‌دهند به طور مستقل کار کنند و تنهایی می‌تواند راهی برای رسیدن به نوآوری باشد.

واژه‌ی درون‌گرا، مترادفی برای منزوی یا مردم گریز نیست. درون‌گراها می‌توانند چنین خصلت‌هایی داشته باشند، اما اغلب آنها رفتار بسیار دوستانه‌ای دارند.

در مدرسه بیشتر از هر چیز دوست دارم به آنچه معلم می‌گوید گوش بدهم و دانش‌آموز خوبی باشم تا اینکه دلقک بازی دربیاورم

گفتگویی را به سطحی عمیق‌تر می‌برند برای اینکه احساس کنند فقط ما هستیم که در این جا قرار داریم

ما از خودمان نمی پرسیم چرا خداوند مردی با لکنت زبان را به پیامبری برگزید که از سخن گفتن در جمع هراس داشت.

چند ویژگی که نباید به درون‌گراها نسبت داد: واژه‌ی درون‌گرا، مترادفی برای منزوی یا مردم گریز نیست. درون‌گراها می‌توانند چنین خصلت‌هایی داشته باشند، اما اغلب آنها رفتار بسیار دوستانه‌ای دارند.

«زمانی فرا می‌رسد که مردم از لگدمال شدن زیر پاهای آهنی ظلم و ستم به ستوه می‌آیند. می‌رسد زمانی که مردم دیگر از محروم شدن از آفتاب تابستان و ماندن در سرمای کشندهٔ زمستان خسته می‌شوند.»

برخی از عظیم‌ترین ایده‌ها، آثار هنری و اختراعات ما - از نظریه تکامل تا گل‌های آفتابگردان ون گوک و رایانه‌ی شخصی- همگی دستاوردهای افراد آرام و متفکری هستند که می‌دانستند چگونه با دنیای درون خود هماهنگ شوند و گنج‌هایی را در آن بیابند. بدون درون‌گراها، دنیا فاقد آثاری از این قبیل می‌بود: نظریه جاذبه نظریه نسبیت شعر ویلیام باتلر ییتس به نام «ظهور دوباره»

من بهترین آدمی بودم که هرکسی در عمرش دیده بود، اما بقیه این‌طور نبودند. مشکل این بود که اگر شما فقط آدم خوبی بودید، لطمه می‌خوردید

«ملاقات دو شخصیت، همچون تماس دو ماده‌ی شیمیایی است؛ در صورت وجود هر واکنشی هر دوی آنها تغییر شکل می‌دهند

چهار تیپ شخصیتی دارید: برون‌گرای آرام، برون‌گرای مضطرب (یا تکانشی)، درون‌گرای آرام، و درون‌گرای مضطرب. به عبارت دیگر، شما می‌توانید یک برون‌گرای کمرو مثل باربارا استرایسند باشید، کسی که شخصیتی خارق‌العاده دارد اما به شدت از روی صحنه بودن وحشت دارد؛ یا مثل بیل گیتس که فردی درون‌گراست اما کمرو نیست، او اغلب اوقاتش را در تنهایی به سر می‌برد، اما ترسی از نظرات دیگران ندارد. حتی می‌توانید فردی کمرو و در عین حال درون‌گرا باشید: تی. اس. الیوت به درون‌گرا بودن معروف بود و در کتاب «سرزمین هرز۵۹نوشت که می‌توانست «ترس را در مشتی گرد و خاک به شما نشان دهد»

نه E=mc۲ (نظریهٔ نسبیت اینشتین) و نه بهشت گم‌شده نمی‌توانند اثر فردی برون‌گرا باشند که عاشق مهمانی است.

درون‌گراهایی که در دنیای برون‌گراهای ایده‌آل زندگی می‌کنند، همچون زنانی هستند که در دنیای مردان زندگی می‌کنند، آنها به خاطر رفتاری که از ویژگی درونیشان برمی‌خیزد، دست کم گرفته می‌شوند.

هرگز به او برچسب «خجالتی» نزنید: چون او این برچسب را باور خواهد کرد و عصبی بودنش را هم‌چون رفتاری ثابت تجربه خواهد کرد تا احساسی که می‌تواند کنترل کند. او این را هم به خوبی می‌داند که «خجالتی» واژه‌ای منفی در فرهنگ ماست.

به گفته‌ی اریکسون، بدست آوردن خبرگی واقعی به حدود ده هزار ساعت تمرین آگاهانه نیاز دارد، لذا آغاز کردن از جوانی به این فرآیند کمک می‌کند

همه به من می‌گویند شنونده‌ی خوبی هستم.

هاینریش هاینه گفت: «شما انسان‌های عمل‌گرای مغرور! در نهایت چیزی نیستید جز ابزارِ از همه‌جا بی‌خبرِ مردمان متفکر.»

پسرها در کل فقط یک کار انجام می‌دهند: دخترها را تعقیب می‌کنند. آنها را به دست می‌آورند، از دست می‌دهند و درباره‌ی آنها صحبت می‌کنند.

من اسبی هستم با یک دهنه، برای جفت شدن یا کار گروهی ساخته نشده‌ام... چون به خوبی می‌دانم به منظور دستیابی به هر هدف روشنی، اندیشیدن و فرماندهی یک نفر لازم است.

درون‌گراها با دیگران ارتباط برقرار می‌کنند. البته که این کار را می‌کنند. فقط این کار را به روش خودشان انجام می‌دهند.

«با اطمینان صحبت کن. حتی اگر به چیزی پنجاه‌وپنج درصد باور داری، طوری درموردش صحبت کن مثل اینکه صددرصد به آن اعتقاد داری.»

کاروت تاوریس، در کتاب خود تحت عنوان خشم: احساس اشتباه، داستانی درباره‌ی یک مار کبرای بنگالی تعریف می‌کند که به نیش زدن روستاییان رهگذر علاقه داشت. روزی، مرتاضی مار را متقاعد می‌کند که نیش زدن کار اشتباهی است. مار کبری قسم می‌خورد که بلافاصله از این کار دست بکشد. مدتی بعد، پسرهای روستا که دیگر از مار نمی‌ترسند، شروع می‌کنند به آزار دادنش. مار آسیب دیده و خونین نزد مرد مرتاض می‌رود و به او شکایت می‌برد که این نتیجه‌ی قولی بود که به او داده است. مرتاض به او گفت: «به تو گفتم نیش نزن اما نگفتم صدای هیس درنیار».