بریده‌هایی از کتاب بهبود رابطه والد و کودک از طریق بازی (جلد اول)

در طول این زمان‌های خاص بازی؛ فرصتی فراهم می‌شود تا بتوانید نوع دیگری از رابطه را با کودکتان تجربه کنید و او نیز درمی‌یابد همان‌طور که هست، برای شما توانا، مهم، قابل درک و مقبول است. وقتی کودکان در حین بازی رابطه‌ای را تجربه می‌کنند که در آن احساس می‌کنند پذیرفته و درک شده‌اند و از آن‌ها مراقبت می‌شود، مشکلات زیادی را از طریق بازی تخلیه و برون‌ریزی می‌کنند و از این طریق، تنش‌ها، عواطف و موانع آن‌ها آزاد می‌شود. سپس کودک شما احساس بهتری نسبت به خودش خواهد داشت و قادر خواهد بود نقاط قوت خود را کشف کند و در زمان‌های بازی، مسئولیت خود و کارهایش را بیشتر و بهتر متقبّل خواهد شد.

احساسی که کودک شما نسبت به خود دارد، تفاوت چشمگیری در رفتار وی به‌وجود خواهد آورد. در زمان‌های خاص بازی، که شما می‌آموزید بر خودِ کودک تمرکز کنید نه بر مشکلات او، کودک کم‌کم به گونهٔ دیگری رفتار خواهد کرد، چرا که احساس وی در مورد خودش ارتباط مستقیمی با نحوهٔ رفتار، فکر و عمل او در مدرسه دارد. وقتی او احساس بهتری نسبت به خودش داشته باشد، به جای سرزنش و ملامت خود، روش‌های بیشتر و بهتری در جهت رشد و بهبود خود به‌کار خواهد بست.

در این رابطهٔ خاص، موارد زیر وجود ندارد: - توبیخ - تحقیر - ارزش‌گذاری - شرایط و الزامات خاص (مثلاً کشیدن یک عکس یا نقاشی به روشی خاص) - قضاوت کردن (در مورد خود کودک یا بازی او که خوب است یا بد، درست است یا غلط)