بریده‌هایی از کتاب دولت ها چگونه فکر می کنند

پیش‌بینی‌های مرشایمر دربارۀ ایران هم صادق بوده است: او در مقطع امضای توافق هسته‌ای موسوم به «برجام»، پیش‌بینی کرد این توافق به‌دلیل رعایت‌نکردن منطق موازنۀ قوا میان ایران و اسرائیل در منطقه، بسیار شکننده خواهد بود- او به‌پیروی از سنت استادش، کنت والتز، معتقد بود دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای سبب ایجاد صلح و ثبات در منطقۀ غرب آسیا خواهد شد و فشار به ایران برای پیشگیری از آن، اثر عکس به جا خواهد گذاشت.

در دنیای نامطمئن سیاست بین‌الملل با اطلاعات ناکافی و نامعتبر، اطمینان از نوع واکنش رقیبان و نتیجۀ تصمیم‌ها ناممکن است و نمی‌شود براساس آن، پرفایده‌ترین گزینه را انتخاب کرد.

آیا دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور وقت آمریکا که اغلب او را سیاستمداری دیوانه می‌دانند، در لحظۀ بحرانی سیاست خارجی آمریکا، به‌طور مثال در واکنش به تهدید هسته‌ای کره‌شمالی و یا در واکنش به حملۀ موشکی ایران به پایگاه عین‌الاسد آمریکا در عراق، می‌توانست براساس یافت‌یار خودش تصمیم‌گیری کند یا به‌ناچار تمام متخصصان، نخبگان و استراتژیست‌های نظامی، اطلاعاتی و امنیتی دولتش را برای مشورت به اتاق تصمیم‌گیری فراخواند؟

ماهیت نظام بین‌الملل ماهیتی نامطمئن است که دسترسی به اطلاعات کافی و معتبر را بسیار دشوار و پیش‌بینی احتمالات بیرونی و خارج از کنترل را ناممکن می‌سازد- این ماهیت نظام بین‌الملل چیزی نیست جز آنارشی.