بریده‌هایی از کتاب حیفا ۲

«اَللّهُمَّ عَرِّفْنی نَفْسَک، فَاِنَّک اِنْ لَمْ تُعَرِّفْنی نَفْسَک، لَمْ اَعْرِف نَبِیک؛ اَللّهُمَّ عَرِّفْنی رَسُولَک، فَاِنَّک اِنْ لَمْ تُعَرِّفْنی رَسُولَک، لَمْ اَعْرِفْ حُجَّتَک؛ اَللّهُمَّ عَرِّفْنی حُجَّتَک، فَاِنَّک اِنْ لَمْ تُعَرِّفْنی حُجَّتَک، ضَلَلْتُ عَنْ دینی»

«إن کنتَ حَبیبی، ساعدنی کی أرحلَ عَنک أو کنتَ طبیبی، ساعدنی کی أشفی مِنک لو أنی أعرِفُ أنَ الحُبَ خطیرٌ جداً، ما أحببت... لو أنی أعرِفُ أنَ البحرَ عمیقٌ جداً، ما أبحرت... لو أنی أعرِفُ خاتمتی، ما کُنتُ بدأت...» و معنایش این چنین است: «اگر یارم هستی، کمک کن تا از تو دل بکنم… اگر طبیبم تویی، کمک کن تا از تو شفا یابم… اگر می‌دانستم عشق این‌قدر خطرناک است، عاشق نمی‌شدم… اگر می‌دانستم که دریا این‌قدر عمیق است، به دریا نمی‌زدم... اگر می‌دانستم سرانجامم چه خواهد شد، هرگز شروع نمی‌کردم...»