بریده‌هایی از کتاب ایلان ماسک

افرادی که آنقدر دیوانه هستند که فکر کنند میتوانند دنیا را تغییر دهند همانهایی هستند که آن را تغییر میدهند. استیو جابز

اندرو جکسون زمانی گفت: «من برای طوفان به دنیا اومدم و آرامش بهم نمی‌آد.»

پیتر تیِل که در اولین روزهای پِی‌پَل شریک ایلان شد چنین می‌گوید: «ایلان ریسک رو برای خود ریسک می‌خواد. انگاری ازش لذت می‌بره، در واقع بعضی وقت‌ها بهش معتاد می‌شه.»

افرادی که آنقدر دیوانه هستند که فکر کنند میتوانند دنیا را تغییر دهند همانهایی هستند که آن را تغییر میدهند.

او از کار برای افرادِ دیگر خوشش نمی‌آمد، مهارتی هم در آن نداشت. در طبیعتش نبود که ملاحظه‌گر و مؤدب باشد یا فرض کند که دیگران ممکن است بیشتر از او بدانند.

او به من گفت: «من باید طرز فکرم رو از بودن در حالت بحران تغییر بدم که الان حدود چهارده ساله توی اون حالتم یا می‌شه گفت بیشتر زندگیم رو.»

کلر بوچر، هنرمندی که با نام گرایمز شناخته می‌شود و مادر سه فرزند ایلان است، چنین می‌گوید: «من که فکر نمی‌کنم اون بلد باشه از طعم موفقیت و بوی گل‌ها لذت ببره. فکر می‌کنم اون توی بچگی این‌طور شرطی شده که زندگی درد و رنجه.» ماسک قبول دارد؛ او می‌گوید: «شرایط سخت و دشوار من رو شکل دادن. آستانهٔ تحمل درد من خیلی بالا رفت.»

مشکل‌دار وزارت خزانه‌داری که معمولاً به طرح نجات مالی شناخته می‌شود، پول نگرفت. براساس آن برنامه، دولت ۱۸.۴ میلیارد دلار به جنرال موتورز و کرایسلر وام داد، زیرا آن‌ها در حال پشت سر گذاشتن بازسازی پس از ورشکستگی بودند. تسلا برای هیچ برنامهٔ امدادی یا بستهٔ

ماسک از آغاز زندگی کاری‌اش مدیر پرتوقعی بود که مفهوم توازن کار-زندگی را تحقیر می‌کرد.

ایلان چیزای مزخرفی می‌گه، ولی هرازگاهی یه‌جوری در مورد چیزایی که مربوط به تخصص توئه بیشتر از خودت می‌دونه و اظهار اطلاع می‌کنه که غافلگیر می‌شی. فکر می‌کنم قسمت بزرگی از روشش برای انگیزه دادن به افراد همین نمایش دادن هوش و ذکاوتشه که افراد ازش انتظار ندارن چون اون رو با یه یاوه‌گو یا لوده اشتباه می‌گیرن.

ولی اون یه جنبهٔ بچگونهٔ تقریباً رشدنیافته رو توی خودش حفظ کرده. توی اون جسم مردونه، هنوز مثل یه بچه‌س؛ مثل بچه‌ایه که جلوی باباش وایستاده.»

این عامل همچنین قدرت پذیرش ریسک به‌شدت بالایی را در او ایجاد می‌کرد. او می‌توانست ریسک را با خونسردی محاسبه کند و همچنین با اشتیاق به استقبالش برود

پیتر تیِل که در اولین روزهای پِی‌پَل شریک ایلان شد چنین می‌گوید: «ایلان ریسک رو برای خود ریسک می‌خواد. انگاری ازش لذت می‌بره، در واقع بعضی وقت‌ها بهش معتاد می‌شه.»

مشکل‌دار وزارت خزانه‌داری که معمولاً به طرح نجات مالی شناخته می‌شود، پول نگرفت. براساس آن برنامه، دولت ۱۸.۴ میلیارد دلار به جنرال موتورز و کرایسلر وام داد، زیرا آن‌ها در حال پشت سر گذاشتن بازسازی پس از ورشکستگی بودند. تسلا برای هیچ برنامهٔ امدادی یا بستهٔ

یکی از تاکتیک‌های مدیریتی ماسک در آن زمان و همچنین بعدها این بود که سررسیدی نامعقول تعیین و همکاران را وادار می‌کرد که به آن برسند.

بنابراین رسمی را که در پی‌پل بنا نهاده بود ادامه داد؛ این رسمْ تعیین سررسیدهای غیرواقع‌بینانه‌ای بود که شکل خیالات مهارنشدنی او را از کاملاً دیوانگی به صرفاً تأخیردار، تغییر می‌داد.