بریده‌هایی از کتاب روان‌ های مریض، ذهن‌ های سالم

فقط انجامش بده، فقط به این برنامه متعهد شو و آن را عملی کن.

«اگر همهٔ آرزوها به‌محض شکل‌گیری‌شان برآورده شوند، انسان دیگر چگونه در زندگی خود را سرگرم کند؟ او با زمانش چه کند؟ اگر جهان بهشتی از رفاه، آسایش و سرزمینی سرشار از شیروعسل بود، جایی که هر عاشق معشوق خود را فوراً و بدون هیچ مشکلی به دست می‌آورد، بشر یا از ملال جان می‌داد یا خود را حلق‌آویز می‌کرد.»

«آن‌قدر وانمود کن تا به واقعیت تبدیل شود.»

«کاری را که می‌توانی انجام دهی یا به خیالت می‌توانی انجام دهی آغاز کن. جسارت در خودش نبوغ، قدرت و جادو دارد.»

«از زندگی نهراسید. باور کنید که زندگی ارزش زیستن دارد و باور شما به خلق این واقعیت کمک خواهد کرد.»

بگذار بگویم از این نمایش لذت ببرید، بدون آنکه به تقدیر خویش در طبیعت بیندیشید و مهم نیست این نمایش تا کی طول می‌کشد.

باوجود این واقعیت که زندگی سخت است و انسان‌ها در رنج و زحمت به سر می‌برند، دیگر چیزی برای برآشفتگیِ فرد وجود ندارد. شرایط کیهانی یک‌بار برای همیشه چنین است و ما می‌توانیم آن را تحمل کنیم.

ارادهٔ فرد «می‌تواند پیوستگیِ منطقی یک زنجیرهٔ مکانیکی را بشکند و علت آغازینِ زنجیرهٔ دیگری از پدیده‌ها باشد».

جیمز با لحنی تأسف‌آمیز می‌گوید: «اگر جوانان می‌دانستند که سلوکشان چه زود به عادت تبدیل می‌شود، حال که در سن شکل‌پذیری قرار دارند، توجه بیشتری به رفتارهای خود می‌کردند.

«همان تغییری باشید که می‌خواهید در جهان ببینید»

ارسطو پیش‌تر در سدهٔ چهارم ق.م. وسواس فکریِ بیش‌ازحد ما را به این کلمه پیش‌بینی کرده بود: «ما همان عملی هستیم که بارهاوبارها از ما سر می‌زند. کمال صِرف یک عمل واحد نیست، عادت است.»