بریده‌هایی از کتاب زمانی که زندگی ضربه می زند

رها کردن مبارزه همان‌طور که پیش‌تر به آن اشاره کردم، یک روش کاملاً متفاوت برای پاسخ به تجربیات دردناک درونی است؛ یعنی خود را رها کنید، جایی در درون خود برای افکار، احساسات و خاطرات در نظر بگیریم

چگونه باید طوفان‌های احساسی که برایمان پیش می‌آید را مهار کنیم؟ در واقعیت وقتی طوفان در ساحل دریا پیش می‌آید، تمامی قایق‌های موجود در اسکله لنگرهاشان را می‌اندازند. چرا؟ زیرا اگر این کار را نکنند آسیب می‌بینند و به داخل دریا کشیده می‌شوند. ولی حتی زمانی که قایقی لنگر می‌اندازد نیز باعث از بین رفتن طوفان نمی‌شود. لنگرها قادر به کنترل هوا نیستند، فقط باعث می‌شوند که قایق‌ها تا زمانی که طوفان آرام گیرد در جای خود ثابت بمانند. خُب ما هم می‌خواهیم عملی مشابه انجام دهیم و یاد بگیریم چگونه زمانی که در درونمان طوفان احساسی می‌خروشد، «لنگر بیندازیم.»

وقتی احساس دردناکی به وجود می‌آید، نه لازم است در آن غرق شویم و نه لازم است با آن بجنگیم یا از آن فرار کنیم. در عوض، می‌توانیم آن را مشاهده کنیم و اجازه دهیم در زمان مناسب خودش بیاید و برود و اگر ذهن شما تصمیم دارد با اعتراض، تهدید، نگرانی، قضاوت، مقاومت یا روش‌های دیگر به آن پاسخ می‌دهد، لطفاً اجازه دهید نظر خود را بگوید - و به خواندن ادامه دهید.

کنترل کردن افکار و احساسات معمولاً موفقیت‌آمیز نیست و باعث مشکلات بیشتری می‌شود. ولی با کنترل داشتن بر روی حرکات جسمتان، می‌توانید در مقابل طوفان احساسی مؤثرتر عمل کنید.

زمانی که زندگی ضربهٔ سختی به ما می‌زند مهربانی به خود بهترین همراهی است.

جامعه به ما آموزش صحیح برای مواجهه با احساسات دردناک را نداده است. ما فقط دو نوع عکس‌العمل را یادگرفته‌ایم: کنترل کنیم و یا کنترل شویم. مواجهه همیشه سخت خواهد بود چنانچه فقط این دو راه را داشته باشیم.

هرچه میزان انرژی بیشتری برای دوری و رهایی از این احساسات صرف می‌کنید، خسته و خسته‌تر می‌شوید، عملکرد مؤثر در برابر همهٔ سختی‌ها سخت‌تر می‌شود و درگیر شدن در هر جنبه‌ای از زندگی نیز دشوارتر می‌شود

یش بردن این تمرین به‌آرامی و به‌صورت مرحله‌ای نیز هیچ مشکلی ندارد. هیچ‌کس از یک آتشنشان تازه‌وارد انتظار مقابله با یک جهنم بزرگ را ندارد. آتشنشان‌های کارآموز روی آتش‌های کوچک و ایمن که تحت شرایط کاملاً کنترل‌شده در زمین‌های تمرینی و به‌طور خاص روشن شده‌اند تمرین می‌کنند. فقط زمانی که آنها تمرین کافی کرده باشند، و تجهیزات را کاملاً بشناسند، تمام تمرینات و مانورها را آموزش دیده باشند - تنها در این صورت است که می‌توانند بیرون رفته و با آتش‌های واقعی مبارزه کنند.

تمام مهارت‌های ذهن آگاهی که تاکنون پوشش داده‌ایم، همگی عوامل مهم شفقت به خود هستند. آنها راه‌های مهربانی برای پاسخ به ازدست‌دادن‌های شما و مدیریت افکار، احساسات و خاطرات دردناک هستند

سعی نکنید با ذهن خود بحث کنید یا سعی نکنید آن را ساکت کنید. با این کار شما فقط آن را تحریک خواهید کرد. به سادگی به داستانی که به شما می‌گوید توجه کنید.

به یاد داشته باشید که خاطرات ناخواسته ممکن است ظاهر شوند. اگر این اتفاق بیفتد، مهم است که آنها را از خود دور نکنید، زیرا انجام این کار معمولاً منجر به یک اثر بازگشتی می‌شود: خاطرات ناخواسته بعد از مدت کوتاهی ناپدید می‌شوند، سپس به قصد انتقام برمی‌گردن

وقتی زندگی خود را پس از یک ازدست‌دادن بازسازی می‌کنیم، این کار بیشتر از طریق همین تغییرات کوچک انجام می‌شود

وقتی زندگی به‌شدت به ما ضربه می‌زند، نورافکن روی درد ما می‌تابد و بقیهٔ صحنه تاریک می‌شود: به نظر می‌رسد چیزی جز رنج ما در زندگی وجود ندارد. اما فرض کنید ما بقیهٔ صحنه را روشن کنیم. چه اتفاقی می‌افتد اگر هر دو قسمت زندگی‌مان را یعنی بخش دردناک و زندگی پیرامون آن را بتوانیم ببینیم؟ چه اتفاقی می‌افتد اگر با استفاده از آگاهی گسترده، متوجه بخش‌های آسیب ندیده و بی کم و کاست زندگی شویم؟ چه می‌شد اگر می‌توانستیم چیزی بسیار گرانبها را کشف کنیم - گنجینه‌ای پنهان که به ما احساس رضایت می‌دهد، حتی در میان دردهای بزرگ؟