بریده‌هایی از کتاب تاریخ فلسفه قرون وسطی و دوره تجدد

فضیلتِ اصلی و اساسی اجتماعی، انسانیت است و حال آنکه فضیلت درونی، همانا بلندپایگی و علو و جلالت است و سعادت را در فضیلت شمردن. اما شناخت عقلی و حافظه و فکر، عبارت از حفظ احساسهای شایسته جانشینی حواس است در صورت فقدان آنها. احساس و وجدان، ویژه انسان و حیوان نیست و در هر موجودی در طبیعت یافت می‌شود و کل موجودات، حیوان عالم را تشکیل می‌دهند.

سلسله مراتبی از اقانیم (خدا، عقل، نفس و ماده) که با وجود انتقادهای متعدد بر پلوتینوس، گاهی یادآور اقانیم نوافلاطونی است، و مرکزیت خورشید کپرنیکی، اما اصلاح‌شده با افتراض عده‌ای بی‌نهایت جهان، و وحدت و این همانی پارمنیدس، و اتمیسم دموکریتوس با فیزیک ذره‌ای، رؤوس نظریات برونو است، که هرگز با هم جمع نیامده‌اند، زیرا که فلسفه پلوتینوس کاملاً با قول به‌مرکزیت زمین همبسته است که با آن توانسته‌است صورت خیالی محسوسی از وحدت نشان‌بدهد،