بریده‌هایی از کتاب آیه شکسته تطهیر

هوش از سرم پرید و با سرعت از میان آنان خارج شدم و نزد بنی‌هاشم رفتم. در بسته بود. با ضربتی محکم در را کوبیدم و گفتم: مردم با ابوبکر، فرزند ابی‌قحافه، بیعت کردند! عباس (عموی پیامبر (ص)) پاسخ داد: تا دنیا دنیاست، خیر نخواهید دید!

همواره علی (ع)، هم برای بهره‌مند از دین و هم برای بی‌بهره از آن، در رنج بود. - مصطفی (ص) علی (ع) را در جایگاهی نسبت‌به خود قرار داد که آن جایگاه برای دیگران نبود. - او را به‌منزلهٔ هارون در میان قومش، برای دنیا و دین مردم قرار داد. (او را وصی خود ساخت.) - پس به سورهٔ اعراف رجوع کن تا ببینی بنی‌اسرائیل با هارون چه کردند!

زید، فرزند مولایمان، امام زین‌العابدین (ع)، می‌گوید: به خدا سوگند، اگر این مردم می‌توانستند حکومت را بدون وابستگی به رسالت پیامبر (ص) به چنگ آورند، قطعاً از نبوت آن حضرت نیز عدول می‌کردند (و منکر آن می‌شدند)

یکی از حقوق آن حضرت پس از وفاتش، به‌ویژه در روز رحلت آن بزرگوار، این بود که همهٔ مسلمانان بر خاک و بلکه بر خاکستر بنشینند و سیاه‌ترین جامه‌هایی که مصیبت‌دیدگان می‌پوشند بر تن کنند. در آن روز، به‌ویژه از خوردن و آشامیدن خودداری کنند و همهٔ مردان و زنان در ناله و گریه و سوگواری مشارکت نمایند و آن روز روزی باشد که مانند آن در دنیا نبوده و نخواهد بود.

همچنین تاکنون نشنیده‌ایم که هیچ پیامبر یا زمامداری مردم را از فقر به بی‌نیازی رسانده باشد، از خواری و بدبختی رهانده باشد، به سعادت دنیا و آخرت رهنمون شده باشد، خداوند در سایهٔ نبوت او، سرزمین‌های ستمگر را برای آنان فتح کرده باشد، سپس از دنیا رفته باشد و از نسل او، فقط یک دختر به یادگار مانده باشد و به مردم گفته باشد «او سرور زنان هر دو عالم است» و آن دختر نیز دو کودکِ کمتر از ۷ سال داشته باشد، آنگاه پاداش آن پیامبر یا زمامدار ازسوی مردمش این باشد که آتش بیفروزند تا آن دو کودک و دخترش را، که به‌منزلهٔ روح و پارهٔ قلب او بوده‌اند، بسوزانند!