بریده‌هایی از کتاب دائو د جینگ

اگر می‌خواهی کل شوی، بگذار که جزء باشی. اگر می‌خواهی صاف شوی، بگذار که خمیده باشی. اگر می‌خواهی پر شوی، بگذار که خالی باشی. اگر می‌خواهی که تولد دوباره بیابی، بگذار که بمیری. اگر می‌خواهی همه‌چیز به تو داده شود، از همه‌چیز دست بکش.

از فکر کردن دست بکش تا به مسائلت پایان دهی.

حقایق اصلی هنر زندگی را که فقط در ظاهر متناقض دیده می‌شوند، در اعماق تجربهٔ خویش درمی‌یابد: متوجه می‌شود هرچه بیشتر به‌راستی تنها باشیم، پرمهرتر می‌شویم؛ هرچه روشن‌تر ورای خوب و بد را ببینیم، بهتر می‌توانیم تجلی نیکی باشیم. هرچه بیشتر از دل‌بستگی‌های خویش دست بکشیم، عشق خویش زنده‌تر می‌کنیم.

اگر می‌خواهی رهبری بزرگ باشی باید یاد بگیری دنباله‌روِ دائو باشی. از تلاش برای تسلط بر اوضاع دست بکش. برنامه‌ها و مفاهیم انعطاف‌ناپذیر را رها کن؛ جهان خود را اداره خواهد کرد. هرچه بیشتر منع کنی مردم کم‌فضیلت‌تر خواهند شد. هرچه بیشتر سلاح جمع کنی مردم ناامن‌تر خواهند شد. هرچه بیشتر یارانه بدهی مردم اتکابه‌نفس کمتری خواهند داشت.