بریده‌هایی از کتاب ‌‫آموزش دستشویی رفتن به کودکان

«او به پدرش رفته»،

والدین باید در تصمیم‌گیری برای شروع استفاده از شورت احتیاط به خرج دهند زیرا مطمئن نیستند آموزش کودک تا چه حد موفق بوده است. در صورتی که رفتار کودک به حد انتظار نرسیده باشد این کار شانس بازگشتن او به استفاده مجدد از پوشک را کاهش می‌دهد. بهترین کار این است که به کودک بگویید، «تو توانستی خیلی خوب از لگن استفاده کنی. فکر می‌کنم حالا بتوانی شورت بپوشی». این خیلی بهتر از این است کهبگویید، «حالا دیگر بزرگ شده‌ای و از این به‌بعد از پوشک خبری نیست». در حالت اول پوشیدن شورت با رفتار کودک ارتباط داده می‌شود و نه با بزرگ‌تر شدن او. این طرز برخورد به شما اجازه می‌دهد وقتی کودک در موقعیتی قرار می‌گیرد که دستشویی رفتن برایش مشکل است بتوانید به او پوشک ببندید.

اینکه از کودک بخواهیم در عوض چیزی که می‌خواهد قولی به ما دهد کار مناسبی نیست. یک کودک در سنین قبل از مدرسه فقط احساسات، خواسته‌ها و علائق خود را در نظر دارد. او می‌تواند هر قولی را به والدینش بدهد، اما در این سن نباید از او انتظار عمل به وعده‌ها را داشت. کودک نباید هیچ‌وقت به خاطر قولی که عملی نکرده جریمه یا تنبیه شود زیرا والدین نباید از اول از او قول می‌گرفتند.

در گذشته، بیشتر والدین آموزش دستشویی رفتن کودک را در سنین بسیار پایین شروع می‌کردند. اگر کودکی پس از دوسالگی همچنان پوشک می‌بست، مادر او (و نه پدر!) بی‌مبالات شناخته می‌شد.

کلید موفقیت در آموزش دستشویی رفتن، شروع آن در یک سن مشخص نیست. موفقیت هنگامی حاصل می‌شود که آموزش موقعی شروع شود که کودک آمادگی لازم را داشته باشد.

بعضی از کودکان می‌توان آموخت برای کمک به فشار آوردن به خود به داخل یک بادکنک بدمند. برای آنکه کودک راحت‌تر باشد باید پاهای کودک روی زمین یا چهارپایه قرار گیرند. همان‌طور که در فصل ۹ توضیح داده شد افزایش فیبر در رژیم غذایی کودک به نرم‌تر و آسان‌تر شدن دفع مدفوع کمک می‌کند.

دانستن این نکته مفید است که پسرفت در نوجوانان و بزرگسالان هم شایع است. بیشتر مردم در زمان استرس برای آرامش به فعالیتهای خوشایند کودکی بازمی‌گردند.

اگر کودک بیرون از خانه خشک می‌ماند اما وقتی با والدین در خانه است خودش را خیس می‌کند، مقاومت او در مقابل والدین است.

لازم است والدین به کودکانشان کمک کنند که برای مراقبت از خود اعتمادبه‌نفس داشته باشند.

سعی کنید صبحها حتی اگر شده برای مدتی کوتاه کودک را نوازش کنید. بیشتر کودکان دوست دارند در بستر در آغوش والدین بمانند. اکثر آنها از این کار لذت می‌برند.

والدینی که با محبت رفتار می‌کنند نباید نگران این باشند که نحوه آموزششان به کودک آسیب عاطفی می‌زند.

احساس گناه و نگرانی باعث دلسردی والدین می‌شود و انرژی آنها را برای لذت بردن از کودک از بین می‌برد.

پس از خواندن این کتاب اگر احساس کردید روش انتخابی شما نامناسب است یا برخورد نامتناسبی با مشکلات داشته‌اید، نگران نشوید و به عقب برنگردید. راه دیگری را امتحان کنید و پیش بروید، درست همان‌طور که دوست دارید کودکتان با یادگیری پیشرفت کند.

می‌تواند هر قولی را به والدینش بدهد، اما در این سن نباید از او انتظار عمل به وعده‌ها را داشت. کودک نباید هیچ‌وقت به خاطر قولی که عملی نکرده جریمه یا تنبیه شود زیرا والدین نباید از اول از او قول می‌گرفتند.

هرچند اگر کودک احساس کند تحت فشار است از همراهی با برنامه والدین سر باز می‌زند. به جای آنکه برای دفع مدفوع از لگن استفاده کند، مدفوعش را نگه می‌دارد و آن را دفع نمی‌کند. او بعد از مدتی می‌گذارد مدفوعش خارج شود، اما برخلاف خواسته والدین، در شلوارش مدفوع می‌کند. تمیز کردن او در این وضعیت بسیار ناخوشایند است و باعث عصبانیت والدین می‌شود. اگر کودک نخواهد تسلیم شود با اینکه می‌داند این کار موجب عصبانیت والدین می‌شود آن را تکرار می‌کند، یا ممکن است خودش را تا جایی که ممکن است نگه دارد. اگر نگه داشتن مدفوع ادامه پیدا کند کودک دچار مشکل ناشی از باقی ماندن مدفوع می‌شود

حرفهای مشابه توسط پزشک، پرستار یا حتی معلم کودک تأثیر بیشتری بر کودک می‌گذارد تا حرفهای والدین!

گاهی والدین احساس می‌کنند به کودک اجازه داده‌اند با سرعت دلخواهش جلو برود اما متوجه نشده‌اند که با طرز صحبت خود دارند او را تحت فشار می‌گذارند.

موارد زیر نشانه‌های آمادگی کودک هستند که والدین با شناخت آنها می‌توانند بفهمند چه موقع باید آموزش دستشویی رفتن را برای کودکشان شروع کنند. کودکتان حداقل یک‌بار برای مدت دو ساعت در روز خودش را خیس نمی‌کند. این علامت نشان می‌دهد که او می‌تواند ادرارش را در مثانه نگه دارد.

متوجه شده‌اید که کودکتان هنگام بازی مدتی صبر می‌کند تا ادرار یا مدفوع کند. این به شما می‌گوید که کودک نسبت به زمان دفع آگاه است. وول خوردن، دفع باد و ساکت شدن نیز می‌تواند نشانه نزدیک بودن وقت دستشویی رفتن باشد.

کودکتان دستورات ساده را متوجه می‌شود و آنها را اجرا می‌کند و می‌تواند به شما بگوید که چه وقت باید پوشکش عوض شود (این بدان معنی نیست که او همیشه راغب به تعویض پوشک است!). شما هم سعی کنید برای صحبت با او از دستورات ساده استفاده کنید و لغاتی را به‌کار برید که در جمعی که دیگران حضور دارند نیز قابل استفاده باشد.

اگر او همکاری می‌کند می‌توانید تعداد دفعات دستشویی بردن او را در روز افزایش دهید. اگر خانه‌دار هستید می‌توانید هر دو، سه ساعت او را به دستشویی ببرید. زمان هر بار نشستن روی لگن را کوتاه نگه دارید. اگر کودک می‌خواهد بیش از ۳ دقیقه بنشیند لزومی ندارد او را بلند کنید، اما با ادامه کتاب خواندن یا صحبت کردن او را به نشستن بیشتر تشویق نکنید.

آغاز آموزش دستشویی رفتن با استفاده از صندلی لگن‌دار نسبت به دستشویی بزرگسالان چند مزیت دارد. مهم‌ترین مزیت صندلی لگن‌دار این است که متناسب با قد و اندازه کودک ساخته شده است. بچه‌ها از لوازمی که با اندازه آنها تناسب دارد بیشتر خوششان می‌آید. به علاوه، صندلی لگن‌دار به گونه‌ای است که پای کودک خسته نمی‌شود. کنترل خروج مدفوع در صورتی که بتوان پاها را به زمین فشار داد راحت‌تر خواهد بود. استفاده از صندلی لگن‌دار شانس مستقل شدن کودک را بیشتر می‌کند. اگرچه بیشتر بچه‌ها در مراحل اولیه آموزش دوست دارند یکی از والدین در کنارشان باشد، وقتی کودک مراحل استفاده از لگن را یاد گرفت در صورتی که از صندلی لگن‌دار استفاده کند به کمک کمتری از سوی دیگران نیاز خواهد داشت. همچنین استفاده از صندلی لگن‌دار مخصوص کودک موجب می‌شود کودک بتواند با آرامش خاطر روی لگن بنشیند و جای دیگران را که می‌خواهند در آن زمان از دستشویی استفاده کنند اشغال نکند.

هرچه کودک استقلال بیشتری داشته باشد، بزرگسالان توجه کمتری به او دارند. وقتی او از درون احساس امنیت می‌کند، از احساس شایستگی همراه با مستقل بودن لذت می‌برد. اما وقتی احساس ناراحتی، تنهایی و طرد شدن می‌کند ممکن است دست به کارهایی بزند تا بزرگسالان را وادار کند بیشتر مراقب او باشند. حتی جلب نظر منفی دیگران بهتر از این است که هیچ‌کس به او توجه نکند.

مجادله‌ای که بین والدین و کودک بر سر نشستن روی کاسه توالت پیش می‌آید ممکن است در روند آموزش اخلال ایجاد کند و همکاری را به تأخیر بیاندازد.

حتما می‌دانید که نباید در مقابل کودک با یکدیگر مشاجره کنید. کودکان نمی‌توانند قضاوت کنند که والدینشان وقتی با صدای بلند و محکم صحبت می‌کنند چقدر عصبانی هستند. ممکن است کودک احساس کند وقتی والدین او عصبانی می‌شوند نمی‌توانند از او مراقبت کنند یا ممکن است یکی از آنها او را ترک کند. اگر بحث شما درباره رفتار کودکتان است باعث اضطراب او می‌شود، زیرا کودک فکر می‌کند او منبع مشکلات است و هر اتفاقی که برای شما می‌افتد تقصیر اوست.

آموزش دستشویی رفتن به یک کودک تندخو زمان و انرژی بیشتری می‌برد بنابراین باید آرام بود و از جر و بحث بی‌مورد پرهیز کرد

گر بلافاصله بعد از بیرون آمدن از دستشویی کودکتان خودش را خیس کرد تعجب نکنید. اگر او را مجبور کنید بیشتر بنشیند به جای آنکه کارش را انجام دهد آن را بیشتر نگه می‌دارد. عصبانی شدن از اینکه کودک کارش را دیرتر انجام می‌دهد کمکی به شما نمی‌کند. اگر او احساس کند شما سعی می‌کنید مسئول بدن او باشید پیشرفت او را با شکست مواجه کرده‌اید. بیشتر کودکان دوساله در برابر این فشار مقاومت می‌کنند. به جای اوقات تلخی و یا اظهار ناامیدی، پوشک او را عوض کنید و به او بگویید که روزی می‌تواند با کمک خودش از لگن به جای پوشک استفاده کند.

اگر کودک شما به طور منظم چند بار در روز روی لگن می‌نشیند و وقتی در خانه است بیشتر اوقات ادرار و مدفوعش را در لگن می‌ریزد، دیگر وقت آن شده که هنگام بیداری به جای پوشک، شورت بپوشد.

آغاز آموزش دستشویی رفتن با استفاده از صندلی لگن‌دار نسبت به دستشویی بزرگسالان چند مزیت دارد. مهم‌ترین مزیت صندلی لگن‌دار این است که متناسب با قد و اندازه کودک ساخته شده است. بچه‌ها از لوازمی که با اندازه آنها تناسب دارد بیشتر خوششان می‌آید. به علاوه، صندلی لگن‌دار به گونه‌ای است که پای کودک خسته نمی‌شود. کنترل خروج مدفوع در صورتی که بتوان پاها را به زمین فشار داد راحت‌تر خواهد بود. استفاده از صندلی لگن‌دار شانس مستقل شدن کودک را بیشتر می‌کند. اگرچه بیشتر بچه‌ها در مراحل اولیه آموزش دوست دارند یکی از والدین در کنارشان باشد، وقتی کودک مراحل استفاده از لگن را یاد گرفت در صورتی که از صندلی لگن‌دار استفاده کند به کمک کمتری از سوی دیگران نیاز خواهد داشت. همچنین استفاده از صندلی لگن‌دار مخصوص کودک موجب می‌شود کودک بتواند با آرامش خاطر روی لگن بنشیند و جای دیگران را که می‌خواهند در آن زمان از دستشویی استفاده کنند اشغال نکند.

هرچند بهتر است برای آموزش دستشویی رفتن یک برنامه منظم داشته باشید. در فعالیتهای روزانه داشتن برنامه به کودک کمک می‌کند تا بیاموزد، «اتفاق بعدی چه خواهد بود