بریده‌هایی از کتاب عمارت قناس

همیشه دیدار مجدد کسی که مدت‌هاست او را ندیده‌ای اما در تمام طول این مدت در فکر و ذهنت حضور داشته، آدم را به هول و ولا می‌اندازد.

باید بگویم از هر پنج اثرِ یک نویسنده شاید نگارش فقط یکی از آن‌ها برایش لذت‌بخش باشد.

آدم‌ها می‌تونن کارهای عجیبی بکنن، طوری که باعث تعجب بقیه بشه. آدم یه چیزی از اون‌ها در ذهنش می‌سازه که بعد گاهی کاملاً غلط از آب درمیاد. همیشه هم که نه... گاهی اوقات.

چارلز، همیشه باید به همه‌چی شک کرد. همیشه ممکنه یه مورد حساب‌نشده پیش بیاد و تمام نقشه‌ها رو نقش بر آب کنه.

«چارلز، همیشه باید به همه‌چی شک کرد. همیشه ممکنه یه مورد حساب‌نشده پیش بیاد و تمام نقشه‌ها رو نقش بر آب کنه.

وقتی آدم از درون سردش می‌شه، هوای بیرون براش گرم می‌شه

در کنار آدم‌هایی زندگی می‌کنی که اونا رو می‌شناسی، بعد وقتی دقیق‌تر نگاهشون می‌کنی، یه دفعه چهره‌شون عوض می‌شه... دیگه اون آدمی نیستن که قبلاً می‌شناختی... مثل غریبه‌ها می‌شن... غریبه و بی‌رحم...»

فکر می‌کنم مردم اغلب کسی رو می‌کشن که دوستش دارن تا کسی که ازش متنفرن. شاید به این دلیل که اون کسانی که دوستشون داریم ممکنه زندگی رو برامون غیرقابل‌تحمل کنن.»

بچه‌ها تحمل سؤال‌های صریح و مستقیم رو ندارن. یا مِن‌مِن می‌کنن یا مثل عقب‌افتاده‌ها نگاه می‌کنن و می‌گن چیزی نمی‌دونن. بهترین حالت، زمانیه که می‌خوان خودنمایی کنن.

از داستان‌های پلیسی خوشمون میاد. همیشه دلم می‌خواست یه کارآگاه باشم

«ولی حواست به این عشق بی‌حدومرز باشه.»