بریده‌هایی از کتاب ایلان ماسک

«ناملایمات من رو به کسی که امروز هستم، تبدیل کردن. باعث شدن آستانهٔ تحمل دردم خیلی بالا بره.»

هرگز از افراد زیردستتان نخواهید کاری را انجام دهند که خودتان از انجامش اکراه دارید.

اینکه آدم اشتباه کند، ایرادی ندارد؛ اما با تکبر، بر اشتباه خود سماجت نکنید.

«یکی از خصوصیت‌های مهم ایلان اینه که هیچ‌وقت نمی‌ذاره ترس‌هاش براش تصمیم بگیرن. حتی زمانی که بچه بود هم این ویژگی رو داشت.»

«فرزند اول من توی آغوشم جون داد. من آخرین تپش قلبش رو احساس کردم. بخشش من شامل حال کسی نمی‌شه که از مرگ بچه‌ها برای منافع مالی، سیاسی یا شهرت استفاده می‌کنه.»

«چون اون معتقده که یه گروه کوچیک از مهندس‌های بین‌رشته‌ای ماهر می‌تونن از یه گروه از مهندس‌های معمولی که تعدادشون صد برابره، بهتر عمل کنن.

خطاب به تمام کسانی که از من رنجیده‌اند، باید بگویم که من خودروهای برقی را از نو اختراع کردم و قصد دارم آدم‌ها را با فضاپیما به مریخ بفرستم. نکند انتظار دارید که آدمی خون‌سرد و معمولی باشم؟! ایلان ماسک، پخش زندهٔ شنبه‌شب، ۸ می ۲۰۲۱

«یکی از خصوصیت‌های مهم ایلان اینه که هیچ‌وقت نمی‌ذاره ترس‌هاش براش تصمیم بگیرن. حتی زمانی که بچه بود هم این ویژگی رو داشت.»

اما در اینجا یک ویژگی کمترشناخته‌شده دربارهٔ او وجود دارد: او می‌تواند نظرش را تغییر دهد. او می‌تواند استدلال‌هایی را که به نظر می‌رسد رد می‌کند، جدی بگیرد و از اول ریسک‌ها را مدنظر قرار دهد و درباره‌شان فکر کند.

کتاب علمی‌تخیلی‌ای که بیشتر از همه سال‌های نوجوانی‌اش را تحت‌تأثیر قرارداد، راهنمای کهکشان برای اتواستاپ‌زن‌ها اثر داگلاس آدامز بود. این داستان شوخ و کنایه‌آمیز به شکل‌گیری فلسفهٔ ماسک کمک کرد و کمی شوخ‌طبعی به شخصیت جدی او اضافه کرد. او می‌گوید: «راهنمای کهکشان کمکم کرد از افسردگی و بحران وجودی خارج بشم و خیلی زود با شوخ‌طبعی ظریف و هوشمندانهٔ اون انس گرفتم.»

در رسانه‌های اجتماعی، دروغ نصف جهان را طی می‌کند؛ درحالی که حقیقت هنوز بندهای کفشش را هم نبسته است

«خطاب به هرکس که از من رنجیده، فقط می‌خوام بگم که من خودروهای برقی رو از نو ساختم و دارم افراد رو با فضاپیما به مریخ می‌فرستم. نکنه انتظار داشتین یه آدم عادی و خون‌سرد باشم؟»

مجری نشست پرسید برای کسی که آرزو دارد ایلان ماسک بعدی باشد، چه نصیحتی داری؟ ماسک جواب داد: «چنین آرزویی نکنین. من مطمئن نیستم چند نفر توی دنیا واقعاً دلشون بخواد جای من باشن. راستش رو بخواین، من بیش از حد خودم رو شکنجه می‌کنم.»

«اگه ما انسان‌ها سرعت‌عمل به خرج ندیم، دستاورد زیادی در طول عمرمون نخواهیم داشت.»

تسلا بعداز راه‌اندازی کارخانهٔ باتری‌سازی در نوادا شروع به ساخت باتری‌هایی خانگی به بزرگی یک یخچال کرد و نامش را گذاشت پاوروال. این باتری می‌توانست به پنل‌های خورشیدی متصل شود، همان پنل‌هایی که سولارسیتی نصب کرده بود. این ایده به ماسک کمک کرد تا از اشتباهی که بسیاری از رهبران شرکت‌ها مرتکب می‌شوند، مصون بماند: محدودکردن دامنهٔ فعالیت کسب‌وکارشان. وقتی محصول پاوروال در آپریل ۲۰۱۵ رسماً عرضه شد، او گفت: «تسلا فقط یه شرکت خودروسازی نیست؛ بلکه یه شرکت نوآوری درزمینهٔ انرژیه.»

این آشوب درونی باعث شد ماسک ظاهر بیرونی سرسخت و بی‌روحی داشته باشد که گاهی شبیه یک موجود فضایی به نظر می‌رسد، مأموریت سفر به مریخ این موجود فضایی نشان‌دهندهٔ آرزوی او برای بازگشت به خانه، و تمایل او برای ساختن ربات‌های انسان‌نما به‌نوعی تلاش برای یافتن خویشاوندانی شبیه به خودش است. اگر او ناگهان پیراهنش را دربیاورد، شما از دیدن اینکه او مانند انسان‌ها ناف ندارد و متولد این سیاره نیست، اصلاً تعجب نخواهید کرد. اما دوران کودکی‌اش اتفاقاً تجربه‌ای کاملاً انسانی بود و از او پسری سرسخت و در عین حال آسیب‌پذیر ساخت که تصمیم گرفت راه حماسی خودش را برود

او درس بسیار بزرگی از این سرمایه‌گذاری‌ها آموخت: محصول باعث موفقیت نمی‌شود؛ بلکه توانایی تولید کارآمد محصول، سودآور است. او متوجه شد که موفقیت در ساخت سیستم‌ها و زیرساخت‌هایی برای افزایش تولید است. به عبارت دیگر، چگونگی طراحی کارخانه مهم‌ترین مؤلفه است. ماسک نیز از همین اصل پیروی کرد

پیتر می‌گوید کل گروه آن‌ها از این شعار پیروی می‌کردند: «خطرکردن نوعی سوخت است که باعث حرکت می‌شود.»

او می‌گوید: «قدم اول باید این باشه که بپرسیم به چه‌چیزی نیاز داریم. باید الزامات اشتباه و احمقانه رو کمتر کنیم؛ چون بیشترشون این‌جوری هستن. بعد باید حذف کنیم و حذف کنیم و حذف کنیم.»