بریده‌هایی از کتاب چگونه به کودک خود نه بگوییم

اولین قدم در کنترل و مدیریت رفتار کودک نوپا، جلب توجه او از فعالیت خطرناک، به فعالیتی معقول‌تر است.

تشویقهای والدین سنگ‌بنای مهمی در رشد «شخصیت» در کودک است. «تشویق بیش از حد» می‌تواند موجب خودانگاره کاذبی گردد که بعید است تا زمان ورود فرزندتان به «دنیای واقعی»، ادامه یابد.

اگر کودک نوپای آرام، مطیع و غیرماجراجویی دارید (اوه بله، چنین کودکانی وجود دارند)،

در صورتی که نوزادتان را کنار خود بخوابانید، اولین فرصت برای «نه» گفتن را به تأخیر انداخته‌اید. «نه، هر جا دلت خواست نمی‌تونی بخوابی.»

والدین افسرده، از رفتارهای فرزندانشان گله و شکایت بیشتری دارند و علت این امر را تمرکز افراد افسرده بر موارد منفی می‌دانم

هدایت کردن توجه کودک به سمت یک فعالیت ایمن، مدت کوتاهی مؤثر بوده، اما توانایی او برای انواع گوناگون بازیگوشی و شیطنت، بسیار بیش از توانایی شما در یافتن بازیها و فعالیتهای جدید و کم‌خطر است

در مقایسه با رفتارهای نادرست کودک، جر و بحث شما باهمسرتان درباره چگونگی کنترل و مدیریت فرزند نوپایتان، ممکن است مشکل بزرگ‌تری باشد.

ارتباط بین خواب و رفتارهای گوناگون دوره کودکی، در طول سی سال طبابت در زمینه کودکان، به قدری برایم روشن شده است که به نوشتن کتابی در این مورد وادار شده‌ام (آیا فرزندم بیش از حد خسته است؟). کمک به فرزندتان برای ایجاد عادات طبیعی خواب، احتمال شکست بسیاری از روشهایی را که برای گفتن «نه» به‌کار می‌رود، به سادگی از بین می‌برد. با مطالعه این کتاب، شما چگونگی پیشگیری از خستگی فرزندتان را در برنامه کنترل و مدیریت رفتار، خواهید آموخت.

اگر برای ایجاد محدودیتهایی تلاش کرده‌اید که متناسب با سن و نیز ویژگیهای ذاتی فرزندتان نبوده‌اند، زمینه را برای تکرار کلمه «نه» آماده ساخته‌اید. در نتیجه، این کلمه معنی و اثر خود را از دست داده و شما خسته و درمانده شده‌اید.

رفتار مؤدبانه، با الگوسازی بهتر یاد گرفته می‌شود تا با تهدید و اِعمال مجازات.

او وارد یکی از پرفراز و نشیب‌ترین نمودارهای یادگیری - به نام زندگی - شده است

وقتی برای بازی با کودک یا آرامش بخشیدن به او و یا حتی پذیرفتن و اعتنا کردن به وجودش، فرصت نداشته باشیم، شک نکنید که رفتارهای ناشایستی از او سر خواهد زد. کودک نوپا ممکن است از بی‌توجهی شما به خود عصبانی و خشمگین و یا ناراحت و غصه‌دار شود. در هریک از این دو حالت، واکنش رفتاری او ممکن است قشقرق شدید، گوشه‌گیری لجوجانه و یا پرداختن به کارهای خطرناک باشد.

بعضی از فورانهای رفتاری ممکن است نتیجه تغییراتی در محیط زندگی کودک باشند.