بریده‌هایی از کتاب خوشبختی انقلاب بزرگی است

هرچه که آن را دوست داری دیر یا زود از دست خواهی داد اما در پایان، عشق در چهره‌ای دیگر به سمت تو باز خواهد گشت".

می‌گویی که باران را دوست دارم ‫اما وقتی‌که باران می‌بارد چترت را باز می‌کنی ‫می‌گویی خورشید را دوست دارم ‫اما وقتی‌که خورشید طلوع می‌کند پرده‌ها را می‌بندی ‫می‌گویی باد را دوست دارم ‫اما وقتی‌که باد می‌وزد پنجره‌ها را می‌بندی ‫و من از این موضوع می‌ترسم، زیرا ‫می‌گویی که مرا هم دوست داری ‫ویلیام شکسپیر

همان‌طور که مولانا هم گفته: همهٔ ما فرشتگان تک بال هستیم ‫اگر در کنار هم باشیم، می‌توانیم پرواز کنیم. ‫شاید بتوانم به‌تنهایی به زنده بودنم ادامه دهم اما اگر تو باشی خیلی کارها از من برخواهد آمد. وقتی‌که باهم باشیم ما می‌شویم و قدرتمند. ‫هیچ پرنده‌ای با تک بالش نمی‌تواند پرواز کند. تو بدون من و من بدون تو به‌جای اینکه پرندگانی باشیم که در آسمان با لذت پرواز می‌کنیم در زمین مانده و حسرت آسمان را خواهیم کشید و فقط می‌توانیم به آسمان نگاه کنیم.

گاهی نمی‌شود که نمی‌شود. گریه کنی اصرار کنی، بُکشی، نگهداری، تلاش کنی نمی‌شود. درصورتی‌که شدن نه؛ بلکه نشدن آن برای تو پیروزی است.

"جسم تو بدون اینکه از تو اجازه بگیرد پیر خواهد شد. اما روحت تا اجازه ندهی پیر نخواهد شد".

‫و چه زیبا گفت مولانا: ‫روزی می‌رسد گلی می‌روید که گمان می‌کردی هرگز نخواهد رویید ‫اندوهی می‌گذرد که گمان می‌کردی هرگز نخواهد گذشت ‫و روزگاری می‌گذرد که گمان می‌کردی هرگز نخواهد گذشت ‫زندگی چنان رازی است که اول سپاس بعد بردباری و بعد باور می‌خواهد