بریده‌هایی از کتاب تو خود کوهی

نگران خوب‌انجام‌دادنش نباشید؛ فقط انجامش دهید.

آنچه مناسب شما نباشد با شما نخواهد ماند. اگرچه ممکن است بخواهید وانمود کنید که نمی‌دانید قضیه از چه قرار است؛ اما می‌دانید. می‌توانید احساسش کنید. به همین دلیل است که باید بسیار محکم چنگ بزنید و به سختی تسلیم شوید. چیزهایی که برایتان مناسب‌اند می‌توانند جدای از شما باشند. لازم نیست متقاعدشان کنید که مناسب هستند. لازم نیست مدارکتان را جوری ردیف کنید که انگار درحال دفاع از خودتان هستید.

خودتخریبی چیست؟ خودتخریبی وقتی اتفاق می‌افتد که دو خواستهٔ متناقض داشته باشید که یکی خودآگاه باشد و دیگری ناخودآگاه. شما می‌دانید که چگونه زندگی‌تان را پیش ببرید؛ اما بااین‌حال هنوز متوقف مانده‌اید.

ما دو یا سه اتفاق خجالت‌آور اخیرمان را به یاد می‌آوریم و تصور می‌کنیم که دیگران هم دائماً به آن فکر می‌کنند. می‌توانید دو یا سه اتفاق خجالت‌آور اخیر دیگران را به یاد بیاورید؟ البته که نمی‌توانید. چون توجهی به آن ندارید.

این انتظار که رویدادی امیدوارکننده تمام اضطراب‌ها را نابود کند و شادی بی‌سابقه‌ای به ارمغان بیاورد تصوری مخرب است؛ زیرا رخدادها به‌ندرت چنین می‌کنند. به همین خاطر است که ازدواج، تولد یا شغل جدید می‌توانند به‌شدت اضطراب‌آور باشند

شما اینجایید چون محرکی زخمتان را به شما نشان داده است و حالا زخمتان راه را و راهتان سرنوشت شما را نشان خواهد داد.

وقتی عواطف کامل بیان نمی‌شوند، در بدنتان ذخیره می‌شوند.

وقتی با دیگران مهربان‌تر باشید، با خود هم مهربان‌تر خواهید شد. وقتی کسی را می‌بینید که چیزی دارد که شما می‌خواهید، به او تبریک بگویید، حتی اگر در ابتدا برایتان سخت باشد. این کار به خودتان باز خواهد گشت و شما را برای پذیرش آن چیزی که خواهانش هستید آماده خواهد کرد.

قضاوت‌نکردن را با پیش‌فرض‌نداشتن تمرین کنید. به‌جای اینکه دربارهٔ کسی براساس اطلاعات محدودی که از او دارید قضاوت کنید، این نکته را در نظر بگیرید که تمام جنبه‌های او را نمی‌بینید و چیزی از او نمی‌دانید. وقتی با دیگران مهربان‌تر باشید، با خود هم مهربان‌تر خواهید شد.

بسیاری می‌گویند که پیش‌از دوست‌داشتن دیگران باید خود را دوست بداریم؛ اما در واقع، اگر یاد بگیرید که دیگران را دوست بدارید خودتان را هم دوست خواهید داشت.

با قضاوت‌کردن دربارهٔ دیگران به‌خاطر حسادت به چیزی که نداریم، بیش از آنکه به کس دیگری آسیب بزنیم، زندگی خودمان را تخریب کرده‌ایم.

وقتی آمادهٔ پذیرش تاریکی باشیم، می‌توانیم نور را پیدا کنیم.

چرا باید برایتان حیرت‌انگیز باشد که به گذشته فکر می‌کنید؟ به شما فرصت نداده‌اند که بر تاریکی‌تان نور بتابانید و آن را درست کنید. اصلاً چیز زیادی به شما نداده‌اند. اگر می‌بینید که ذهنتان در گذشته گیر کرده است، معنایش این نیست که می‌خواهد به آنجا بازگردد؛ بلکه بدین معناست که شما بیش از چیزی که فکرش را می‌کنید تحت‌تأثیر قرار گرفته‌اید و پس‌لرزه‌های آن دوران هنوز هم در شما هست. آن‌ها هرازگاهی به‌صورت افکار ظاهر می‌شوند؛ اما زیر سطح پژواک عمیقی وجود دارد که می‌تواند شما را دقیقاً به آنجایی که بودید بازگرداند، گویی هرگز آنجا را ترک نکرده‌اید.

زیرا «مشغول» بودن فضیلت نیست؛ تنها به دیگران نشان می‌دهد که شما بلد نیستید برنامه‌ها و وظایف خود را مدیریت کنید.

آخر خط چیز بدی نیست و تصادفی رخ نمی‌دهد. ما تنها زمانی به ته خط می‌رسیم که عادت‌هایمان روی هم جمع شوند؛ وقتی که راهکارهایمان برای مقابله به‌قدری از اختیار ما خارج می‌شوند که دیگر نمی‌توانیم در مقابل احساساتی که سعی می‌کنیم پنهانشان کنیم مقاومت کنیم. ما زمانی به آخر خط می‌رسیم که بالاخره با خود مواجه شده باشیم، وقتی همه‌چیز اشتباه پیش رفته باشد و ما متوجه شویم که همهٔ این‌ها یک وجه مشترک دارند. باید بهبود پیدا کنیم. باید تغییر کنیم. باید انتخاب کنیم که برگردیم تا دیگر چنین احساسی نداشته باشیم.

توانایی ما برای احساس عمق و زیبایی زندگی می‌تواند تا ابد به درون گسترش یابد. جنگل‌ها برای این کار به آتش نیاز دارند، آتشفشان‌ها به انفجار، ستاره‌ها به انهدام. انسان‌ها معمولاً نیاز دارند تا با تغییر، به‌عنوان تنها گزینه‌شان مواجه شوند. اگر کوهی مقابلتان باشد به این معنا نیست که شما اساساً شکسته شده‌اید. همه‌چیز در طبیعت ناقص است و به‌خاطر همین نقص است که پیشرفت ممکن است. اگر همه‌چیز در یکنواختی وجود داشت، جاذبهٔ ستارگان، سیارات و هرآنچه می‌شناسیم وجود نمی‌داشت. بدون شکستگی، خطا و شکاف، هیچ‌چیزی پیشرفت نمی‌کرد و به وجود نمی‌آمد (۲). اینکه ناقص هستید دلیل بر شکستتان نیست، بلکه نشانهٔ این است که انسانید و مهم‌تر از همه، نشانهٔ این است که هنوز استعدادی درونتان هست.

ما برنامه‌ریزی شده‌ایم تا به‌دنبال چیزی باشیم که می‌شناسیم؛ فکر می‌کنیم به‌دنبال شادی هستیم؛ اما در واقع سعی در پیداکردن چیزی داریم که بیشتر به آن عادت کرده‌ایم

زندگی شتابان و ناپایدار است. امکان دارد چیزی را که امروز دارید، فردا از دست بدهید و هرچه محکم‌تر به آن بچسبید، به این معنا نیست که امن‌تر خواهد بود. این کارتان بدین معناست که روز ازدست‌رفتنش، مانند ازدست‌رفتن هرکسی یا چیزی، متوجه خواهید شد هرگز از آن لذت نبرده‌اید.

پیشروی به معنای انتقام‌گیری نیست شاید پیشرفتتان چیزی نباشد که به چشم همه بیاید. با پیشرفت ممکن است تغییری در سطح دیده نشود. ما معنای بهبودی، پیشرفت و حرکت روبه‌جلو را در دنیای انتقام‌ها و تلافی‌ها، که سعی می‌کند به ما بگوید که تغییر نهایی‌تان باید در سطح اینستاگرام نمایان شود، گم کرده‌ایم.

غیرممکن است که دقیق بگوییم خودتخریبی شبیه چیست یا شبیه چه‌چیزی نیست؛ زیرا رفتار و عادت‌های به‌خصوصی که برای فردی مناسب است، می‌توانند برای دیگری مناسب نباشد