بریده‌هایی از کتاب درس های شیمی

هیچ‌چیز بدتر از این نیست که شاهد خوشحالی ناعادلانۀ دیگران باشید.

من یاد گرفتم که مردم همیشه دنبال راه‌حل‌های ساده برای مشکلات پیچیده‌شون می‌گردن...

«آقای پاین، یه مرد هم می‌تونه ناهار درست کنه. از نظر بیولوژیکی، چیز غیرممکنی نیست.»

باهوش بسازن.» «پس چی من رو می‌سازه؟» «انتخاب‌هایی که می‌کنی. جوری که زندگی می‌کنی.»

«هروقت به خودت شک کردی، هروقت ترسیدی، فقط به یاد داشته باش که شجاعت ریشۀ تغییره. و تغییر همون چیزیه که ما از نظر شیمیایی براش طراحی شدیم. پس فردا که از خواب بیدار شدی، این قول رو بده: دیگه نباید خودت رو عقب نگه داری. دیگه به اظهارنظرهای بقیه درمورد اینکه چه چیزایی رو می‌تونی به دست بیاری و چه چیزایی رو نه، بها نده. و دیگه به کسی اجازه نده که تو رو در دسته‌بندی‌های بیهودۀ جنسی، نژادی، اقتصادی و مذهبی غل‌وزنجیر کنه. خانم‌ها، اجازه ندید استعدادهاتون نهفته بمونه. آینده رو طراحی کنید. وقتی امروز به خونه برگشتید، از خودتون بپرسید چه چیزی رو تغییر خواهید داد. و شروع کنید.»

«کاهو تا نود و شش درصد از آب تشکیل شده، پس شبیه هم نیستن. حالا چرا آب این‌قدر مهمه؟ چون رایج‌ترین مولکول بدن ماست؛ شصت درصد وجود ما آبه. می‌تونیم تا سه هفته بدون غذا زنده بمونیم، ولی بدون آب حداکثر چهار روز.»

هر چیزی که ما می‌خوریم برای موجود زنده عواقبی داره، چه برای حیوانات چه گیاهان. ولی ما به‌ندرت به این فکر می‌کنیم که چیزی که با چاقو داریم خوردش می‌کنیم، با دندون‌های آسیابمون لهش می‌کنیم و بعد می‌فرستیمش توی معده‌مون تا با اسید هیدروکلریک هضم بشه، یه موجود زنده است.

«این فقط تصور تو نیست؛ اکثر آدم‌ها واقعاً مزخرفن».

وقتی عزیزی را از دست می‌دهید، تازه متوجه می‌شوید زمان چقدر ارزشمند است.

ما همه انسانیم و حاصل تربیت، سیستم آموزشی خراب و تحمیل‌کننده‌های زندگی‌مون هستیم. درنتیجه، تقلیل زن‌ها به چیزی کمتر از مردها، و ارتقای مردها به چیزی بیشتر از زن‌ها، بیولوژیکی نیست، بلکه زاییدۀ فرهنگ اشتباهه. و این فرهنگ اشتباه با دو کلمه شروع می‌شه: رنگ صورتی، رنگ آبی.

ما به اندازۀ مردها فرصت و احترام و دستمزد دریافت نمی‌کنیم. از صفر شروع می‌کنیم و همون‌جا هم غرق می‌شیم.

تصور می‌کرد یک خانواده تکیه‌گاه روزهای سخت است نه خودِ سختی.

شاید برات قابل‌لمس نباشه، اما زندگی با خانواده لزوماً به این معنی نیست که بهشون تعلق داشته باشی.

هیچ‌چیز بدتر از این نیست که شاهد خوشحالی ناعادلانۀ دیگران باشید.

رنج جسمی، مردم را به‌گونه‌ای پیوند می‌دهد که زندگی روزمره نمی‌تواند.

انسان نوعی حیوونه. از نظر فنی، گاهی‌اوقات فکر می‌کنم حیوون‌هایی که ما اونا رو حیوون می‌دونیم بسیار پیشرفته‌تر از حیوون‌هایی هستن که ما هستیم، اما خودمون اینو نمی‌دونیم.

۹۸ درصد از چیزهایی که مردم نگران آن‌ها هستند هرگز به حقیقت نمی‌پیوندند.

تعریف عشق این است که واقعاً بخواهید برای شخص دیگری تغییر کنید.

انسان‌ها عجیب بودند. آن‌ها تا وقتی زنده‌اند با گردوخاک می‌جنگند، اما وقتی می‌میرند، با کمال میل در آن دفن می‌شوند.

به نظر الیزابت، بچه داشتن کمی شبیه زندگی با آدم‌فضایی‌هاست. آن‌ها از شما یاد می‌گیرند و شما از آن‌ها. و البته درنهایت، آن‌ها شبیه شما می‌شوند که کمی جای تأسف است، چراکه یک کودک برخلاف بزرگسال‌ها، از کشف کردن چیزهای جدید خسته نمی‌شود.

به نظرتون چرا بیشتر مردم به متن‌هایی که هزاران سال پیش نوشته شدن اعتقاد دارن؟ و چرا هرچی منبع این متونْ غیرطبیعی، غیرقابل‌اثبات، غیرمحتمل و کهن‌تر باشه، مردم بیشتر بهشون ایمان دارن؟

زندگی واقعاً مرموزه، مگه نه؟ آدم‌هایی که سعی می‌کنن براش برنامه‌ریزی کنن آخرش با سر زمین می‌خورن.

مردها تنها می‌خواستند او را لمس کنند، کنترل کنند، ساکت کنند، بر او مسلط شوند و تحمیل کنند که چه کاری بکند و چه کاری نکند. نمی‌فهمید که چرا مردها نمی‌توانند با او به‌عنوان یک هم‌نوع، یک همکار، یک دوست، یا حتی یک غریبه در خیابان رفتار کنند

وقتی کشیش هستی، ناگریزی که دروغ بگویی، چراکه مردم نیاز دارند به‌جای شنیدن این واقعیت آشکار که هیچ‌چیز خوب نیست و بدتر هم خواهد شد، بشنوند همه‌چیز خوب است و بهتر هم خواهد شد.

بعضی‌ها تصور می‌کنن نمی‌شه برای چیزایی که تابه‌حال نداشتی‌شون دل‌تنگ بشی، ولی من فکر می‌کنم می‌شه.

به‌عنوان یک حقیقت، انسان‌ها معتقدند باهوش‌ترین گونه‌های روی زمین هستند و بااین‌حال، تنها حیواناتی هستند که خودخواسته مواد سرطان‌زا استنشاق می‌کنند.

اینکه یاد بگیریم هیچ‌چیز در اختیار ما نیست و از جای دیگه‌ای همه‌چیز کنترل می‌شه، بیشتر ما رو از قیدوبند تعهد رها می‌کنه. برای بهبود اوضاع دعا می‌کنیم، اما حقیقت اینه که ما مسئول بدی‌های دنیا هستیم و درعین‌حال، قدرت اصلاحش رو هم داریم.

من فقط به دو چیز اعتقاد دارم: ناامید نشدن، تسلیم نشدن.

تصور می‌کرد تمام آن چیزی که برای پشت سر گذاشتن سختی‌ها نیاز دارد ایستادگی است. اما در کنار آن، داشتن بخت و اقبال و اگر نبود، کمک دیگران لازم است. اصلاً مگر کسی هست که به کمک نیاز نداشته باشد؟ شاید چون هرگز پیشنهادی به او نشده بود، از باور به کمک دیگران امتناع می‌کرد.

«به‌خاطر همین می‌خوام از برنامه برای آموزش شیمی استفاده کنم. چون وقتی زن‌ها شیمی رو یاد بگیرن، خیلی چیزای دیگه رو می‌فهمن.» راث متوجه منظورش نمی‌شد. «اتم‌ها و مولکول‌ها، قوانین واقعی حاکم بر جهان فیزیک. وقتی زن‌ها این مفاهیم پایه رو درک کنن، می‌تونن محدودیت‌های نادرستی رو هم که دوره‌شون کرده، ببینن.» «منظورت مردهاست؟» «منظورم مذهب‌ها و فرهنگ‌های من‌درآوردیه که مردها رو در نقش بسیار غیرطبیعی رهبری تک‌جنسیتی قرار می‌ده. حتی یه درک اولیه از شیمی خطر چنین رویکرد کج‌روانه‌ای رو آشکار می‌کنه.»