بریده‌هایی از کتاب راز دسته گل رز

از لحاظ پزشکی شما به زلالی بارونین. فشار خون‌تون، قند خون‌تون، کبد، همه چیز خوبه. شما از اندوه بیمارین و من نمی‌دونم چه‌طور علاجش کنم. من نمی‌تونم کمک‌تون کنم. این توانایی رو در خودم حس نمی‌کنم که بتونم این کار رو بکنم.

می‌خوام تنها باشم تا دفعات زیادی که دسته‌گل رُز گرفتم رو به یاد بیارم.

من جرئت این‌که برای نظر خودم بجنگم رو نداشتم، و این واقعیت غم‌انگیزیه. اما چه هزینهٔ گزافی براش دادم.

گوش کن، اگه هدفت اینه که فقط حس ترحم دیگرانو جلب کنی، هیچ کار نکن و فقط ناله کن. ولی توقع هیچ دلسوزی‌ای از طرف من نداشته باش... کسایی که هیچ تلاشی نمی‌کنن تا خودشونو از چاله‌ای که توش گیر کردن دربیارن حق‌شونه که همون‌جا بمونن. من برای شکست‌خورده‌ها هیچ دلسوزی‌ای نمی‌کنم...

غم همه‌مون رو یواش یواش می‌کشه... غم شروع تمام بیماری‌هاست...

ولی هر کسی باید یه چیزی داشته باشه که بهش بچسبه... یه خیال.

علت این‌که ما با دیگران بد رفتار می‌کنیم اینه که با خودمون بد رفتار کرده‌ایم.

باید یاد بگیرم که... با خودم مهربون‌تر باشم.