بریده‌هایی از کتاب وانیل و شکلات

اگر پول خوشبختی نمی‌آورد، در عوض مطمئنآً در فراوانی می‌شود کمتر عذاب کشید.

یک انسان بالغ خیانت نمی‌کند. رابطه‌ای را که نمی‌خواهد قطع می‌کند و بعد رابطه دیگری را آغاز می‌کند.

متوجه شده‌ام که موسیقی احتیاج به سکوت عمیق دارد، در حالی‌که در سر من هیاهویی جهنمی برپاست.

اگر رنج نکشی، نمی‌توانی بگویی زنده هستی.»

هربار که شخص عزیزی را از دست می‌دهم گویا قسمتی از زندگیم برای همیشه می‌رود.

«نمی‌توانی خدا را ببینی زیرا او در درون توست.»

«زیبایی برایش نوعی مانع جدی در زندگی ایجاد کرده بود که امروز به آن «فلج» می‌گویند. این واقعیت ندارد که زیبایی همیشه کارساز است. گاهی وقتها مشکلات بی‌اندازه‌ای به وجود می‌آورد. همه او را ستایش می‌کردند و بالاخره او به این نتیجه رسید که زیبایی تنها ارزشی است که می‌تواند ورقهایش را با آن رو کند و رویش حساب کند.

ما هرگز کاری را اتفاقی انجام نمی‌دهیم.

«اگر تو در حال غرق شدن باشی، هرکاری برای نجاتت می‌کنم. اما تو فقط داری زندگی می‌کنی. مشکل احساسی تو قسمتی از زندگی است. مثل عشق تو به رقص، موفقیتهای درسی‌ات، خوشحالیها و غمهایت. در زندگی اشک و لبخند در کنار هم هستند.»

لعنت به من، به نیاز احمقانه‌ام به تأیید دیگران به خصوص تأیید مادرم

«عجب احمقی!» این ارزش‌گذاری خطاب به شوهرش نبود بلکه به خودش بود که به تحمل کردن ادامه می‌داد.

«چطور می‌شود یک مرد را از روی قلبت پاک کنی؟ این مثل یک بیماری است که درمان ندارد.»

«به نظر من تو نباید عجله داشته باشی. استعداد، اگر وجود داشته باشد، به موقع خود را نشان خواهد کرد.

من دارم به لذت تنها بودن پی می‌برم.

بدترین مرض، که برایش هیچ درمانی نیست، پیری است که با خود تنهایی می‌آورد. تو جوانی و خیال می‌کنی که دنیا متعلق به توست. و درواقع نیز همینطور است. اما به زودی زمانی می‌رسد که سالها مانند آبی در آبشار فرو می‌ریزند. خودت را می‌بینی که پیر شده‌ای و متوجه می‌شوی که از همیشه تنهاتری. در آن زمان احساس می‌کنی که احتیاج به کسی داری که نزدیکت باشد.

من تازه سی سال دارم و می‌خواهم خوشحال باشم. اما همیشه لب و لوچه‌ام آویزان است. من برده یک شوهر بی‌وفا و دو بچه هستم که احتیاج مداوم به مراقبتهای من دارند و یک خانه که باید هر روز تمیز و مرتبش کنم. همیشه همان حرکات، همان خستگیها، همان دلسردیها. این آن چیزی نیست که از ازدواج انتظار داشتم. و به هرحال اگر هم باید اینطور باشد، مایل بودم که وظایف به طور مساوی میان من و مردی که با او ازدواج کرده‌ام تقسیم شود.

«چه کسی به تو گفته که زندگی تفریحی دلپذیر است؟ مسلمآً من که چنین حرفی نزده‌ام. اگر رنج نکشی، نمی‌توانی بگویی زنده هستی.»

زنها را عزیزم، هرگز نخواهی شناخت. وقتی فکر می‌کنی آنها را در مشت داری، دودِ هوا می‌شوند و تو اصلا متوجه آن نمی‌شوی

راههای زیادی برای خیانت وجود دارد.»

زمانی‌که انسان تنهاست و نمی‌تواند روی همنوعانش سرمایه‌گذاری عاطفی کند، به حیوانات دل می‌بندد، حال هر حیوانی که می‌خواهد باشد، و به او امتیازاتی می‌دهد که در واقع در حد آن حیوان نیست.