بریده‌هایی از کتاب در جا زدن ممنوع

میشل دومونتنی گفت: ”وقتی انسان دارای مقصدی معین نباشد؛ هیچ بادی برای او باد موافق نخواهد بود.“

اگر برای زندگی خودمان هیچ‌گونه برنامه یا هدفی را در نظر نداشته باشیم؛ بی‌تردید به بخشی از برنامه یا هدف زندگی دیگران تبدیل خواهیم شد!

انگیزه قرار نیست شما را با سرعت نور به حرکت درآورد. همچنین، هیچ انسانی در جایگاه پرستار، پزشک یا اعضای خانواده‌ی عزیزتان نمی‌تواند به شما انگیزه ببخشد یا آن را به شما تحمیل کند. مفهوم انگیزه درکل تله‌ای بیش نیست. موضوع انگیزه را فراموش کنید. فقط دست‌به‌کار شوید.

بکوشید اقدامتان را بی‌انگیزه شروع کنید و سپس حدس بزنید چه اتفاقی می‌افتد. پس از این‌که دست‌به‌کار می‌شوید و اقدام لازم را انجام می‌دهید؛ نیروی انگیزه در وجودتان پدیدار می‌شود و ادامه‌دادن به تلاشتان را برای شما آسان می‌کند. انگیزه نیز همچون عشق و شادمانی است. این نیروهای احساسی در واقع پیامدهایی فرعی محسوب می‌شوند. وقتی فعالانه می‌کوشید کاری را انجام دهید؛ انجام‌دادن آن کار درست در زمانی به شما انگیزه می‌بخشد و به تلاش بیشتر ترغیبتان می‌کند که هرگز آن را انتظار ندارید.

لورتا استیپلز؛ طراح، هنرمند و مشاور؛ چنین می‌گوید: ”اگر خواسته‌های خودتان را به‌روشنی تعیین کنید؛ دنیا نیز به‌شیوه‌ای شفاف به شما پاسخ می‌دهد.“

تصمیم‌گیری برای رشدکردن و پیشرفت‌داشتن، بیش از هر عامل دیگری، در زندگی‌ام تأثیر گذاشته است.

تغییر در واقع شاه‌کلید رشد و پیشرفت است.

”اگر شما عادت‌هایی را در وجودتان پرورش دهید که به موفقیتتان می‌انجامند؛ درپایان، موفق‌شدن را به عادت خودتان تبدیل خواهید کرد.“ مایکل انجی‌یر

من در آن روز به‌معنای‌واقعی نکته‌هایی بسیار را آموختم. شما فقط زمانی می‌توانید نکته‌هایی را از دیگران بیاموزید که آنان در موقعیتی بهتر از شما قرار داشته باشند.

دفترچه‌ای را تهیه کنید که بتوانید آن را همیشه در جیب یا کیفتان قرار دهید. البته فراموش نکنید که به خودکار نیز نیاز دارید. شما باید همه‌ی کارهای خودتان را در مسیر دستیابی به اهدافتان یادداشت کنید. شما باید هر روز چنین کاری را انجام دهید. هیچ بهانه‌ای دراین‌باره پذیرفتنی نیست و هیچ استثنایی دراین‌باره وجود ندارد. تصور کنید کارفرمایی دارید که همواره روند کارتان را مشاهده می‌کند. می‌دانم ممکن است نوشتن گزارش کاری روی کاغذهایی کوچک برای شما چندان جالب و سرگرم‌کننده نباشد. به‌هرحال، یکی از دلایل موفقیت من در واقع نوشتن پیشرفت‌های تدریجی و اشتباهاتم بوده است. چنین اقدامی مجبورتان می‌کند هوشمندانه‌تر تصمیم‌گیری کنید.“

”آیا، برای رشد و پیشرفت شخصی‌ات در زندگی، برنامه‌ای داری؟“

اگر انسان بر دستیابی به اهداف ارزشمندش متمرکز شود؛ شاید به اهدافش برسد، اما درباره‌ی رشد و پیشرفت او هیچ تضمینی وجود نخواهد داشت. اگر انسان بکوشد بر رشد و پیشرفتی بی‌وقفه متمرکز شود؛ هم رشد و پیشرفت می‌کند و هم بی‌تردید به اهدافش می‌رسد.

خودتان را فقط با خودتان مقایسه کنید. مسؤولیت شما این است که امروز از دیروز بهتر باشید. برای دستیابی به این هدف باید بر انجام‌دادن کارهایی متمرکز شوید که می‌توانید آن‌ها را همین امروز برای رشد و پیشرفت شخصی‌تان انجام دهید. بکوشید مدتی کافی به این شیوه زندگی کنید. در این صورت، اگر گذشته‌ی زندگی‌تان را بررسی کنید و موقعیت خودتان را در هفته‌ها، ماه‌ها یا سال‌های گذشته با موقعیت امروزتان مقایسه کنید؛ بی‌تردید از پیشرفت خودتان انرژی و انگیزه می‌گیرید.

”وقتی یاد بگیرید که تسلیم شوید؛ تسلیم‌شدن به عادت شما تبدیل می‌شود.“ وینس لامباردی

من باور دارم؛ اگر شما نیز همان کارهایی را انجام دهید که برای آن منظور آفریده شده‌اید و برای انجام‌دادن آن‌ها دلایلی درست و مناسب را در نظر داشته باشید؛ می‌توانید موفقیت و رضایت‌خاطر را به‌معنای‌واقعی احساس کنید

”شما پنج‌سال بعد نیز درست همچون امروزتان خواهید بود؛ مگر این که تغییری را در این دو زمینه از زندگی‌تان به‌وجود آورید: انسان‌هایی که با آنان همراه و همگام می‌شوید و کتاب‌هایی که می‌خوانید.

برای به‌کارگیری هرچه بیشتر توانایی‌های وجودتان، باید همواره در حال رشد و پیشرفت باشید.

اگر همیشه همان کارهایی را انجام دهید که در گذشته انجامشان داده‌اید؛ همواره به همان پیامدهایی می‌رسید که تاکنون به آن‌ها رسیده‌اید. اگر قصد دارید به هدف یا مقصدی جدید برسید؛ باید مسیری جدید را برگزینید.

”وقتی انسان دارای مقصدی معین نباشد؛ هیچ بادی برای او باد موافق نخواهد بود

لئو بوسکالیا، نویسنده و استاد دانشگاه، گفت: ”انسانی که برای فردا زندگی می‌کند همیشه یک‌روز با واقعیت‌یافتن رؤیاهای ارزشمندش فاصله دارد.“

من باید مسؤولیت زندگی‌ام را می‌پذیرفتم و اهدافم را زودتر تعیین می‌کردم. زندگی به‌صورت تمرینی تکرارشدنی نیست بلکه رویدادی واقعی و تکرارنشدنی است.

پدرم، در کودکی من، همواره دوست داشت این چیستان را برای ما مطرح کند: پنج قورباغه روی تنه‌ی درختی در دریاچه نشسته‌اند. چهار قورباغه از میان آن‌ها تصمیم می‌گیرند داخل دریاچه بپرند. چند قورباغه روی تنه‌ی درخت باقی می‌مانند؟ وقتی پدرم برای نخستین‌بار چنین سؤالی را برای من مطرح کرد؛ من پاسخ دادم: ”یک قورباغه.“ پدرم به من گفت: ”خیر، پنج قورباغه باقی می‌مانند. آیا می‌خواهی دلیلش را بدانی؟ زیرا میان تصمیم‌گرفتن برای انجام‌دادن کاری و انجام‌دادن واقعی آن کار به‌راستی تفاوتی بنیادین وجود دارد!“

شادی یا غم، هیچ یک، بی‌چون‌وچرا فرجام از پیش تعیین‌شده‌ی زندگی ما نیست؛ اما شیوه‌ی زندگی‌کردنمان نشان می‌دهد فردا، در مقایسه با امروز، کدام‌یک از آن‌ها بیشتر نصیبمان خواهد شد.

برای ادامه‌یافتن رشد و پیشرفتتان، باید آموخته‌های امروزتان را در نظر بگیرید و دانسته‌های دیروزتان را تقویت کنید.

بسیاری از انسان‌ها در موقعیت‌های دشوار زندگی‌شان اغلب واکنشی خوب و مناسب از خودشان نشان نمی‌دهند. به‌نظر می‌رسد بعضی انسان‌ها چنین شعاری را در نظر دارند: ”وقتی زندگی برایت دشوار می‌شود؛ بهتر است اندکی بخوابی.“ یک‌بار این جمله را پشت خودرویی دیدم. چنین کاری به‌راستی مایه‌ی پشیمانی انسان است.

برمبنای قانون ازدست‌دادن قصد و نیت می‌توان چنین گفت: ”هرچه بیشتر برای انجام‌دادن کاری منتظر بمانید که بهتر است آن را هم‌اکنون انجام دهید؛ این احتمال افزایش خواهد یافت که آن کار را هرگز به‌معنای واقعی انجام نخواهید داد.“

من باور دارم؛ وقتی از زندگی‌مان لذت می‌بریم و به‌خوبی از آن بهره‌برداری می‌کنیم؛ در واقع سپاس‌گزاری‌مان را در برابر خداوند ابراز می‌کنیم

تجربه به‌راستی آموزگاری سخت‌گیر است زیرا ابتدا امتحان می‌گیرد و سپس درس می‌دهد. بله، درست است؛ اما انسان فقط وقتی از تجربه‌های زندگی‌اش درس می‌گیرد که زمانی را به اندیشیدن درباره‌ی آن‌ها اختصاص دهد.

زندگی ارزیابی‌نشده ارزش تجربه‌شدن ندارد؛ اما زندگی تجربه‌نشده ارزش ارزیابی‌شدن دارد.

”کمابیش همه‌ی انسان‌ها بخشی از زندگی‌شان را هدر می‌دهند تا ویژگی‌هایی را از خودشان به نمایش بگذارند که در کل از آن‌ها بی‌بهره هستند.“