بریده‌هایی از کتاب عکاسی معاصر و نظریه

ما نمی‌توانیم عکاسی را بیرون از زمینه‌های سیاسی، فرهنگی و تاریخی آن تحلیل کنیم.

ادوارد وِلش خاطرنشان می‌کند: «هویت ما تا جایی تحت‌تأثیر رمزها، کلمات عبور و موارد این‌چنینی قرار گرفته که دیگر حضور فیزیکی و مادی ما در این جهان تضمین بسنده‌ای برای هویت و هستی‌مان نیست. در واقع، بدون رمز یا کلمهٔ عبور صحیح کارمان تمام است: ما نامرئی یا، به معنای دقیق واژه، نامعتبر می‌شویم.»(۷)‌

«دستورالعمل چهرهٔ بی‌احساس در عکس‌های پاسپورتی این پیام را به همراه دارد که از چشم حکومتْ شهروند ایده‌آلْ انسانی با احساسات خنثی است.»

به اعتقاد فوکو، سوبژکتیویته بیش از آن‌که کیفیتی منحصربه‌فرد باشد محصول زمینه‌های اجتماعی، فرهنگی و تاریخی است.

عکس به‌خودی‌خود «هیچ هویتی ندارد» و «تاریخ آن نیز هیچ انسجامی ندارد. هر چه هست به عرصهٔ فضاهای نهادینه برمی‌گردد. در واقع آن‌چه باید مورد مطالعه قرار گیرد همین عرصه است و نه خود عکاسی.»