بریده‌هایی از کتاب عکاسی معاصر و نظریه

ما نمی‌توانیم عکاسی را بیرون از زمینه‌های سیاسی، فرهنگی و تاریخی آن تحلیل کنیم.

به اعتقاد فوکو، سوبژکتیویته بیش از آن‌که کیفیتی منحصربه‌فرد باشد محصول زمینه‌های اجتماعی، فرهنگی و تاریخی است.

ادوارد وِلش خاطرنشان می‌کند: «هویت ما تا جایی تحت‌تأثیر رمزها، کلمات عبور و موارد این‌چنینی قرار گرفته که دیگر حضور فیزیکی و مادی ما در این جهان تضمین بسنده‌ای برای هویت و هستی‌مان نیست. در واقع، بدون رمز یا کلمهٔ عبور صحیح کارمان تمام است: ما نامرئی یا، به معنای دقیق واژه، نامعتبر می‌شویم.»(۷)‌

عکس به‌خودی‌خود «هیچ هویتی ندارد» و «تاریخ آن نیز هیچ انسجامی ندارد. هر چه هست به عرصهٔ فضاهای نهادینه برمی‌گردد. در واقع آن‌چه باید مورد مطالعه قرار گیرد همین عرصه است و نه خود عکاسی.»

«دستورالعمل چهرهٔ بی‌احساس در عکس‌های پاسپورتی این پیام را به همراه دارد که از چشم حکومتْ شهروند ایده‌آلْ انسانی با احساسات خنثی است.»