بریده‌هایی از کتاب سؤال‌های درست: ده پرسش ضروری برای رهنمونی به سوی زندگی شگفت‌انگیز

من باور دارم عشق‌ورزی به آن کسی که هستیم، یکی از دشوارترین و البته مهم‌ترین و حیاتی‌ترین وظایفی‌ست که در طول زندگی بر عهدۀ هر کدام از ما گذاشته شده است. عشق‌ورزی به خودمان به مفهوم عشق ورزیدن به تمامی آن کسی که هستیم؛ ویژگی‌های برجسته و زیبایی‌ها، کاستی‌ها و نادانی‌ها، از خودگذشتگی‌ها و خودمحوری‌ها و شهامت‌ها و ترس‌های ماست. عشق‌ورزی به خویشتن به معنای دوست داشتن، احترام گذاشتن و پذیرفتن تمامی انسان بودن ماست. عشق‌ورزی به خویشتن به معنی گرامی داشتن خودمان و قدرشناسی از شخصیت یگانه و بی‌همتای ماست.

همۀ ما به گرمای آتش وجود خودمان و دیگران نیاز داریم. ما نیازمندیم بدانیم که آتش یکایکمان مورد مراقبت و محبت فراوان قرار دارد. اگر شعلۀ درونی حتی یکی از ما مورد مراقبت قرار نداشته باشد یا بدتر از این، به طور کامل خاموش گردد، هیچ کس برنده نمی‌شود.

وقتی در ذهنمان، اوضاع، شرایط و رویدادهایی را مرور می‌کنیم که هیچ قدرتی برای تغییر آن‌ها نداریم، بی‌درنگ از توانایی خویش برای حضور در اینجا و لحظۀ اکنون می‌کاهیم.

آزردگی، نیروی زندگی را از ما می‌رباید. شاید آزردگی، بزرگ‌ترین نابودکنندۀ روح انسان در روزگار امروز باشد

آنچه یکایک ما را از شکل‌های دیگر حیات متمایز و ویژه می‌سازد، توانایی‌مان برای سنجش گزینه‌ها و انتخاب‌هایی آگاهانه و ارادی‌ست.

ما بیش از حد گرفتار «انجام رساندن» زندگی روزانه هستیم و در نتیجه به آسان‌ترین، عادی‌ترین و هموارترین شیوه یا راه تن درمی‌دهیم

انتخاب‌های ما رفتار و فعالیت‌هایمان را شکل می‌دهند!

شعلۀ ما جوهر وجودمان است. هنگامی که به این شعله‌ توجه شود، همۀ نیروی یک آتش فروزان را داراست. ما باید از شعلۀ درونی‌مان مراقبت و نگهداری کنیم. ما باید برای تقویت این شعله به آن احترام بگذاریم، مراقبش باشیم و به آن توجه کنیم. وظیفۀ ما حفاظت از این شعله است، چرا که نیروی زندگی، روح ما و نگهدارندۀ بخش الهی وجودمان می‌باشد.

هر کدام از ما یک شعلۀ درونی داریم که نگهدارندۀ نیروی زندگی‌مان است. هر یک از انتخاب‌های ما یا به این نیرو می‌افزاید؛ آن را قوی‌تر ساخته و آتش درونی ما را تقویت و شعله‌ور می‌سازد یا شعلۀ وجودی ما را سرد می‌کند و از قدرت آن و در نتیجه از نیرویمان می‌کاهد.

یک شعلۀ سالم، ذهنمان را از رؤیاپردازی و الهام آکنده می‌کند و توانایی تجسم رؤیاها و جست و جوی آن‌ها را به ما می‌دهد. هنگامی که آتش درونی‌مان را می‌پرورانیم، با روشنی بسیار می‌بینیم و با تمرکزی بدون انحراف، عمل می‌کنیم. یک شعلۀ نیرومند، ما را به سوی حالات والاتری از آگاهی پیش می‌برد؛ آنجا که عشق به خویشتن و آزادی عاطفی قرار دارد.