بریده‌هایی از کتاب ۱۰۰۱ هزار و یک داستان از زندگانی امیرالمومنین علی(ع)

علی (ع) می‌فرماید: من هر شمشیری را که می‌زنم اول فکر می‌کنم ببینم کجا وارد می‌شود، گذشته و آینده آن فرد را در نظر می‌گیرم و اگر بناست یک روزی از این فرد انسان خوبی از کار درآید من شمشیرم را وارد می‌کنم و او را نمی‌کشم.

ناگهان دست آن حیوانی که زن بر آن سوار بود در گودی فرو رفت و در نتیجه آن زن نقش بر زمین شد. پیامبر خدا (ص) از دیدن این صحنه روی گرداند و ناراحت شد. اطرافیان رسول‌خدا (ص) عرض کردند: یا رسول الله (ص) آن زن پوشیده است و بر تن جامه ای دارد که تمام بدن او را پوشانده است. حضرت در حق او دعا کرد و گفت: پروردگارا زنانی که خود را پوشیده نگه می‌دارند مشمول رحمت و غفران خود بگردان (الله اغفر للمتسر ولات)

هر کدام از امتم بر من صلوات بفرستند و دنبالش بر خاندانم نیز صلوات بفرستد درهای آسمان برویش گشوده شود و فرشته‌ها هفتاد صلوات بر او فرستند اگر چه گنهکار و خطا کار باشد سپس گناهانش مثل برگ‌های درخت در فصل پائیز بریزد، و خدای متعال به او می‌فرماید: «لبیک عبدی و سعد یک» و خداوند به فرشتگان می‌فرماید: ای فرشتگانم! شما بر او هفتاد صلوات فرستادید من هفتصد صلوات بر او می‌فرستم

روزی پیامبر (ص) در مسجد میان اصحاب نشسته بود، رسول‌خدا (ص) فرمود اکنون کسی از در وارد می‌شود که اهل بهشت است پس از چند لحظه مرد بلند قامتی که به اهالی مصر شبیه بود وارد شد و عرض کرد: یا رسول‌الله (ص) این‌که خداوند می‌فرماید: «واعتصمو بحبل الله جمعیا و لا تفرقوا» مقصود از حبل‌الله کیست؟ حضرت با دست مبارک خود به علی (ع) اشاره نمود و فرمود این است حبل‌الله هر که بدین شخص تمسک جوید در دنیا و آخرت گمراه نگردد آن مرد علی (ع) را بغل نمود و بوسید و از مسجد خارج شد

ای علی اگر من نمی‌ترسیدم از این‌که گروه‌هایی از مسلمانان درباره تو بگویند آنچه را که نصاری (مسیحیان) درباره عیسی‌بن‌مریم گفتند (این‌که او را خدا یا پسر خدا خواندند) امروز سخنی درباره تو می‌گفتم که به هیچ گروهی از مردم نگذری جز آن‌که خاک زیر پایت را (برای تبرک و تیمن) بردارند

پروردگارا تو را به مقام و قرب و منزلت علی سوگند می‌دهم که علی را مشمول عفو و غفران خود سازی. گفتم: ای رسول خدا! این چه دعایی است؟ (چرا خداوند را به حق من سوگند دادی) حضرت فرمود: یا علی! مگر کسی در پیشگاه خداوند آبرودارتر و گرامی‌تر هست تا او را شفیع درگاهش کنم

غالب در جمله غزوه ها به شجاعت خاصه به، بدر و حنین و خیبر و خندق

عباس‌بن‌عبدالمطلب روایت کرده زمانی که علی‌بن‌ابیطالب (ع) بدنیا آمد قندانه او را به دست حضرت رسول (ص) دادند. حضرت علی (ع) به تلاوت آیات اولیه سوره مؤ‌منون و آیات بعدی آن پرداخت و وقتی به آیه اولئک هم الوارثون رسید رسول اکرم (ص) فرمود: به خدا قسم! که ای علی! تو امیر ایشان می‌باشی.

«ای فاطمه، نام این مولود را علی بگذار چرا که من خدای علی اعلی هستم. من نام او را از نام خود گرفته‌ام، و او را به ادب خود آموخته‌ام و امر خود را به او سپرده‌ام، و او را بر غوامض علم خود آگاهی داده‌ام. او در خانه من به دنیا آمده است. او اول کسی است که بر فراز خانه من اذان می‌گوید: و بت‌ها را می‌شکند و آن‌ها را از بالای کعبه با صورت، پایین می‌اندازد. اوست که مرا به عظمت یاد می‌کند و مرا تقدیس و تمجید می‌کند و به یگانگی یاد می‌نماید. اوست امام بعد از حبیب من... خوشا به حال کسی که او را دوست می‌دارد و او را اطاعت می‌کند»

او اصحاب یمین است و شیعیان او پیشانی سفیدان نشانه‌دار هستند

«قد افلحوابک، انت والله امیرهم، تمیرهم من علمک فیمتارون، و انت والله دلیلهم و بک و الله یهیدون...؛ مؤمنان به وسیله تو رستگار شوند. بخدا قسم تو امیر آن‌ها هستی. از علوم خود به مؤمنان توشه می‌دهی و آنان استفاده می‌برند.»

بدانید درخت بیابان (چوبش) محکم‌تر است (با اینکه به او آب کمتری می‌رسد) و سبزه‌های زیبا و درختان پوست نازک می‌شوند (با اینکه آب و کود کامل و هر روزه‌ای به آ‌ن‌ها می‌رسد). (چوب) درختانی که با آب باران می‌رویند (و در بیابان‌ها از آب کم بهره می‌برند) پر آتش و دیر خاموش ترند.

علی (ع) می‌فرماید: در آن روز (قیامت) هر کس در فکر خویش است، اما محمّد (ص) می‌گوید: رب امتی، رب امتی (پروردگارا! امتم، امتم)!

تو بوالحسنی تو مرتضایی تو جلوه‌ی حق تو مصطفایی مقصود نبی ز لافتایی ممدوح خدا ز هل اتایی