بریده‌هایی از کتاب دروغ‌گو را در چند دقیقه بشناسید

بسياری از مردم تغيير عقيده و نظرشان را علامت ضعف می‌دانند زيرا يعنی تسليم شده‌اند و شما برده‌ايد.

اگر فردی تقاضای كار بزرگی از شما كرد، مراقب باشيد. چون اگر آن را رد كنيد معمولاً تقاضای كوچك‌تری مطرح شود كه او انتظار دارد شما آن را انجام دهيد. ما به احتمال زياد وقتی با تقاضای بزرگی مواجه شويم با تقاضای كوچك‌تر موافقت می‌كنيم.

برای شخصی كه حقيقت را می‌گويد مهم نيست كه آيا شما او را درك می‌كنيد يا نه؛ چون هميشه آمادگی دارد موضوع را برای‌تان روشن‌تر كند. بر عكس، دروغ‌گو دوست دارد مطمئن شود كه شما فوری منظور او را فهميده‌ايد تا بتواند سريع موضوع را عوض كند و سؤالات بيشتری از او پرسيده نشود.

نود درصد تصميماتی كه می‌گيريم برپايه احساسات است. سپس از منطق برای توجيه آن‌ها استفاده می‌كنيم. اگر بر اساس يك مبنای محكم منطقی از كسی درخواست كنيد، شانس بسيار كمی در متقاعد كردن او داريد

ما دوست داريم باور كنيم كه می‌توانيم در خانه از پشت ميز آشپزخانه در يك ساعت، هزار دلار دربياوريم. اشتياق به اين گونه باورها، به شدت ديدگاه ما را به واقعيت تحت تأثير قرار می‌دهد، از كرم‌های معجزه‌گر برطرف كننده چروك پوست گرفته تا قرص‌های تضمينی لاغری. اشتياق ما برای نديدن، اطلاعاتی حياتی را كه اغلب برای كشف حقيقت مهم است غربال می‌كند.

ببينيد آيا فرد از اشيای بيجانی مانند متكا، ليوان يا هر چيز ديگری، برای ايجاد مانع بين شما و خودش استفاده می‌كند يا خير. همان‌گونه كه شما برای جلوگيری از صدمه فيزيكی به خود از سپر استفاده می‌كنيد، او نيز خود را از يك تهاجم كلامی و گفتاری محافظت می‌كند.

هنگامی كه متوجه می‌شويد به شما دروغ می‌گويند، آيا بايد سريعا با شخص دروغ‌گو مقابله كنيد؟ معمولاً نه. بهترين روش اين است كه موضوع را به ذهن بسپاريد و به گفت‌وگو ادامه دهيد و بكوشيد اطلاعات بيشتری به دست آوريد. وقتی با شخصی كه به شما دروغ گفته مقابله می‌كنيد، حالت و فضای گفت‌وگو تغيير می‌كند و جمع‌آوری اطلاعات اضافی سخت‌تر می‌شود. بنابراين تا به دست آوردن تمام شواهد مورد نياز، صبر كنيد و بعد تصميم بگيريد كه آيا می‌خواهيد همان موقع با شخص برخورد كنيد و يا صبر كنيد و تصميم بگيريد كه چگونه می‌توانيد از اين شناخت به بهترين نحو به نفع خود استفاده كنيد.

از امام عسگری (ع) نقل است: «همه اعمال زشت را خانه‌ای است كه كليد آن، دروغ است.»

صداقت، يك عملكرد شخصيتی است و شخصيت چيزی نيست كه به راحتی عوض شود.

البته، آموزش كشف دروغ، آموزش دروغ‌گويی نيست تا بتوان از آن، به هدف بدآموزی استفاده كرد يا به ديگران خسارت زد. روند كتاب براين اساس است كه چگونه دروغ را بيابيد، نه چگونه بتوانيد دروغ بگوييد.

آن كس كه برای ديدن، چشم و برای شنيدن، گوش دارد می‌تواند بپذيرد كه هيچ بشری نمی‌تواند رازی را مخفی نگه دارد. اگر لبانش خاموش اند، با سرانگشتانش سخن می‌گويد و خيانت از سراپای او می‌بارد. زيگموند فرويد

مطالعات نشان می‌دهد كه بهترين راه جلوگيری از قرار گرفتن در معرض دستبرد، تند راه رفتن با سر بالا و دستان در حال حركت است. چنين شيوه حركتی اعتماد به نفس را می‌رساند.

گاهی شخص خاطی برای اينكه بی‌گناه به نظر آيد، می‌كوشد كه از مختصر گويی استفاده نكند؛ او می‌خواهد جمله‌اش طولانی‌تر و تأكيدی‌تر باشد.

جمله نادرست و دروغ با لحن يكنواخت بيان می‌شود و از هر نوع ظرافتی عاری است.

مگر اينكه فكر كند شما مطلبی را می‌دانيد كه او نمی‌خواهد.

خيره شدن نشان دهنده بی‌ارزش كردن انسان است. ما به چيزهايی خيره می‌شويم كه برای نمايش است، مانند حيوانات درون قفس. وقتی شما به كسی خيره می‌شويد، احساس بی‌اهميتی می‌كند

مراقب ابراز واكنش اوليه (IRE) فرد باشيد. اين ابراز اوليه احساسات، واقعی است و شايد تنها كمتر از يك ثانيه طول بكشد، توجه كنيد فقط تا شخص آن را مخفی نكرده، می‌توانيد IRE را مشاهده كنيد. حتی اگر شما قادر به درك نمايش چنين احساس گذرايی نباشيد، اين واقعيت كه احساس فرد تغيير كرده، خود دليلی كافی برای ساختگی بودن اين احساس اوست.

خلاصه او از لغات شما برای رساندن منظور خودش استفاده می‌كند. او به افزودن اطلاعات ادامه می‌دهد تا مطمئن شود كه شما را با داستانش فريب داده است.

چنين شخصی از به كار بردن لغات دال بر تعلق‌خاطر و مالكيت ابا دارد. برای مثال، زمانی كه در مورد ماشين دزديده شده‌اش دروغ می‌گويد، چه بسا به اين كلمات اشاره كند: «ماشين» يا «اون ماشين» و از كلماتی مانند «ماشينم» يا «ماشين‌ما» استفاده نمی‌كند. وقتی در مورد رابطه و يا رفتارش نسبت به شخصی دروغ می‌گويد، ممكن است به جای لغاتی مانند «فرزندم» يا «رابطه‌مان» الفاظی را مانند «آن بچه» و يا «آن رابطه» به كار ببرد.

وقتی شخصی واقعيت را می‌گويد، ممكن است نخستين كلمه حاكی از موافقت يا انكارش به دليل تأكيد بر آن‌ها، كشيده شود مثل «نـَ. َ. َ. ه» ، «بـَ. َ. َ له» يا «البتـــه» . اين نوع تأكيد معمولاً در حالت فريب دادن وجود ندارد. طولانی‌تر كردن الفاظ، زمانی است كه شخص آسوده خاطراست و در موقعيت خود احساس خطر نمی‌كند، بنابراين مشكلی در «بازی» با كلمات نمی‌بيند.

پس وقتی سؤال جدی می‌پرسيد، پاسخ جدی بخواهيد.

با گفتن «لطفا به من دروغ نگو» معلوم می‌كنيد حقيقت را نمی‌دانيد، پس در موقعيت ضعيف‌تری قرار می‌گيريد.

خيره شدن باعث می‌شود فردی كه حالت تدافعی به خود گرفته احساس تنگنا كند.

يا الان حرف بزن يا هميشه سكوت كن. لوله‌كش‌ها می‌دانند بهترين زمان صحبت در باب قيمت وقتی است كه زيرزمين پر از آب شده است.

وقتی كسی به شما می‌گويد راستگوترين فردی است كه تاكنون ملاقات كرده‌ايد، از او دوری نكنيد، بلكه فرار كنيد.

آن كس كه برای ديدن، چشم و برای شنيدن، گوش دارد می‌تواند بپذيرد كه هيچ بشری نمی‌تواند رازی را مخفی نگه دارد. اگر لبانش خاموش اند، با سرانگشتانش سخن می‌گويد و خيانت از سراپای او می‌بارد.

«يك نفر توی پادگان گاهی می‌تواند خودش را در حد يك لشكر جا بزند.»

آن كس كه برای ديدن، چشم و برای شنيدن، گوش دارد می‌تواند بپذيرد كه هيچ بشری نمی‌تواند رازی را مخفی نگه دارد. اگر لبانش خاموش اند، با سرانگشتانش سخن می‌گويد و خيانت از سراپای او می‌بارد.

نبود يا كمبود ارتباط چشمی مستقيم، نشانه بارز فريب است.

افراد خاطی در سكوت احساس ناآرامی می‌كنند.