بریده‌هایی از کتاب اگر از نو شروع کنیم

چیزهایی که الان درباره‌ت می‌دونم وحشتناکه. الان که داری خودت رو می‌آفرینی من از خودت بیشتر درباره‌ت می‌دونم. (خطوط چهره‌اش را به دقت نگاه می‌کند.) با همهٔ این چیزهایی که درباره‌ت می‌دونم می‌تونم هنوز دوستت داشته باشم؟ وقتی آیندهٔ کسی رو می‌شناسی، هنوز می‌تونی بپرستیش؟ عشق از نادانی، اطمینان نداشتن، ترس، امید، ابهام تغذیه می‌شه. آدم فقط رازها رو می‌تونه بپرسته. اگه آدم عاشق چهره‌های جوون می‌شه، برای این نیست که گرد و صاف و یکدسته. نه، برای اینه که مرموزه. وقتی بشه خوندش، دیگه جذابیتش رو از دست می‌ده. راستش اون زنی که بیشتر از همه دوستش داریم، همیشه زن ناشناخته‌ست.

پیر که شدی دیگه یواش‌تر پیر می‌شی. این حسنشه.

وقتی جوونی فکر می‌کنی فردا بهتر می‌شه. تو پیری فکر می‌کنی که دیروز بهتر بود.

آدمی که پژوهش می‌کنه باید جست‌وجو رو دوست داشته باشه، نه حاصل و یافته رو. زندگی دانشمند با فرضیه‌های متعدد می‌گذره و سعی می‌کنه با تجربه ثابتشون کنه، ولی ممکنه هیچ‌کدوم درست از آب درنیاد.

با گذر زمان، یاد می‌گیری که دنیا رو با تصوراتت دریابی. برای اینکه در درونت همون‌قدر غنا و ثروت هست که در بیرون

یه چیز رو فراموش کردی: عشق رو. (مکث) این پسره می‌تونه دوستت داشته باشه، همون‌طور که هستی.

بلندپروازی معمولاً اسم دیگهٔ از زیر مسئولیت در رفتنه. آدم‌های مبتذل خودشون می‌دونن که نمی‌تونن تو زندگی واقعی جایی داشته باشن و برای خودشون یه زندگی رؤیایی می‌سازن، انقدر دور از دسترس که نرسیدن بهش به نظر عادی برسه. قرار نیست پیروز شن، فقط از قبل شکستشون رو پنهان می‌کنن.

وقتی آیندهٔ کسی رو می‌شناسی، هنوز می‌تونی بپرستیش؟ عشق از نادانی، اطمینان نداشتن، ترس، امید، ابهام تغذیه می‌شه. آدم فقط رازها رو می‌تونه بپرسته. اگه آدم عاشق چهره‌های جوون می‌شه، برای این نیست که گرد و صاف و یکدسته. نه، برای اینه که مرموزه. وقتی بشه خوندش، دیگه جذابیتش رو از دست می‌ده. راستش اون زنی که بیشتر از همه دوستش داریم، همیشه زن ناشناخته‌ست.

زمان بهم یاد داده چطور ورای کلمات رو بخونم، حتی سکوت رو.