بریده‌هایی از کتاب خدای کشتار

همیشه می‌گم، ازدواج یکی از آزمون‌های سختیه که خداوند برای ما تعیین کرده.

ورونیک: این اصلاً مهم نیست که شما چی رو تو زن‌ها دوست دارین! این مزخرفات چیه می‌گین؟ نظرات کسی مثل شما برای ما کاملاً بی‌اهمیت و احمقانه‌ست!

ورونیک: سعی می‌کنیم که کتاب بخونن، با خودمون به کنسرت و نمایشگاه می‌بریمشون. چون که ما اون‌قدر ساده‌لوحیم که فکر می‌کنیم فرهنگْ آدم‌ها رو متمدن می‌کنه.

به‌هرحال، من اینجا زیادی‌ام. زن‌ها فکر می‌کنن مردها باید حتماً حضور داشته باشن. «پدرها» این‌طور به نظر می‌رسه که استفاده‌ای هم دارن. ولی مردها مثل یه بسته می‌مونن که زن‌ها اون‌ها رو با خودشون این‌ور و اون‌ور می‌برن. کاری انجام نمی‌دن و بی‌عرضه‌ان!

آلن: ورونیک، من به خدای کشتار باور دارم. اون تنها خداییه که از پیدایش زمان تابه‌حال بدون محدودیت حاکم بوده.

آلن: البته یه دورهٔ یادگیری لازمه که قانون جایگزین خشونت بشه. فراموش نکنین که همیشه قانون و حق مال آدم‌های قوی‌تر بوده.

ورونیک: فایده‌ای نداره که آدم محترم باشه. احترام یه چیز بی‌معنیه که فقط آدم رو ضعیف و بی‌دفاع می‌کنه...

آنت: ما هم می‌خوایم بنوشیم، ورونیک و من. درضمن، خنده‌داره که یکی الگوش آیوانهو و جان وین باشه، ولی به‌اندازهٔ کافی «مرد» نباشه که یه موش کوچولو رو تو دستش نگه داره.