بریده‌هایی از کتاب تئاتر و همزادش

در دنیایی که همه چیز ما را به خواب و سکون وامی‌دارد، چقدر دشوار است که بخواهیم با چشمان بسته و کورِ آگاه بیدار بمانیم و در حالت رؤیا بنگریم، زیرا دیدگان حقیقی از درونِ ناخودآگاه می‌نگرند، دیدگانی که خود نمی‌دانند به چه کار می‌آیند، اما نگاهشان به‌سوی درون معطوف است.