بریده‌هایی از کتاب انسان طاغی

رُمانتیک‌ها، بی‌آنکه به‌صراحت از جنایت دفاع کنند، با تصاویر مکرّر مرد قانون‌شکن، جنایتکار خوش‌قلب و راهزن مهربان به یک نظام انتقام‌جو ادای احترام می‌کنند.

در دنیای قدرت هیچ برابری‌ای وجود ندارد و اربابان قدرتمند بهای خون خود را به نرخ نزول‌خواران بازپس می‌ستانند.

اگر دستورالعمل ساد این باشد: «زندان را بگشایید و تقوای خود را ثابت کنید»، دستورالعمل سَن‌ژوست چنین خواهد بود: «یا تقوای خود را ثابت کنید یا به زندان بروید.» امّا هردو تروریسم را توجیه می‌کنند  مرد هرزه تروریسم فردی و کاهن اعظمِ تقوا تروریسم دولتی را. خیر مطلق یا شرّ مطلق با استدلال‌های خود هردو به یک جا می‌رسند.

امّا رُمانتیسم در سرچشمه‌های الهام خویش اساساً درگیر انکار قوانین اخلاقی و الهی است. به همین دلیل، اصیل‌ترین آفریدهٔ آن نه انسان انقلابی بلکه، همان‌گونه که از نظر منطقی هم درست درمی‌آید، انسان خودنماست.