بریده‌هایی از کتاب بیماری های روان تنی از منظر روانکاوی معاصر

وقتی احساسات به مدت طولانی در سطح ذهنی سرکوب می‌شوند، نخست توسط اعصاب خودمختار به‌سمت ارگان‌ها هدایت می‌شوند و تغییراتی در عملکردشان اتفاق می‌افتد و منجر به اختلالات عملکردی و سپس بیماری‌های جسمی می‌شود.

طبق نظر نویسندهٔ مزبور (رایش)، دلالت ضمنی به ارجاع به رفتار می‌کند. همان‌طور که می‌دانید، او در برخی از جلسات بیمارانش برای اینکه کاری کند تا تحلیل پیش برود، رو به بیمار می‌کرد و می‌گفت: «دوست داری به تو نشان بدهم شبیه چی هستی؟» و به این منظور، کف اتاق دراز می‌کشید و روش و رفتار بیمار را که روی مبل کنار دستش خوابیده بود، از او تقلید و مثل او صحبت می‌کرد. اینجا واقعاً ما در سطح رفتار هستیم.

جورج گرودک، تئوری روانکاوی‌ای از بیماری‌های جسمی ابداع کرد که بر اساس این تئوری، ایدِ همه‌توان می‌تواند علامت روان‌رنجوری یا ویژگی‌های شخصیتی خاص و همچنین بیماری جسمی تولید کند

پاتوژنز ـ روان‌رنجوری که او خلق کرد، در جستجوی توضیحی برای ایجاد علائم روان‌رنجوری، روان‌پریشی و خودشیفتگی است که بعد از یک بیماری جسمی اتفاق می‌افتد. نویسنده در انواع این دگرگونی‌های پاتولوژیک، به جایگاه خودآزاری توجه خاصی می‌کند.