بریده‌هایی از کتاب می توان شاد بود حتی در سختی ها

در شرایط روحی بد به احساسات خود اعتماد نکنید

وقتی روحیه‌ شما خوب نیست، زندگی به شکل غیر‌قابل‌تحملی جدی و سخت به نظر می‌رسد، حتی تصور می‌کنید دیگران قصد دارند شما را آزار دهند و تنها هدف زندگی شکست دادن شماست. به همین دلیل همه چیز را به دل می‌گیرید و اغلب مواقع منظور اطرافیان را اشتباه متوجه می‌شوید. این ویژگی‌ها عمومی هستند و در مورد همه صدق می‌کنند. هیچ‌کس نمی‌تواند با روحیه بد شاد، شوخ‌طبع یا خونسرد باشد و هیچ‌کس نمی‌تواند با روحیه خوب آزرده، تدافعی، عصبانی و لجوج عمل کند.

زمان همه چیز را روشن می‌کند؛ هیچ شرایط روحی ‌بیش از چند ساعت ثابت نمی‌ماند.

نیازی نیست هر چیزی را که در موردش فکر می‌کنیم جدی بگیریم. ما می‌توانیم به‌راحتی از کنار آن بگذریم. افکار ما واقعیت نیستند بلکه تلاشی بزرگ برای تعبیر و تفسیر شرایط هستند

دکتر وین دایر افراد زیادی به اشتباه تصور می‌کنند شرایط شخصیت ما انسان‌ها را می‌سازد؛ اما این‌طور نیست. شرایط ـ دشوار یا آسان ـ شخصیت واقعی ما را آشکار می‌کند. در واقع شرایط ما را تعریف نمی‌کند بلکه با توجه به واکنش ما نسبت‌به مشکلات و چالش‌ها، فرصت‌هایی گاه طلایی برای رشد فردی و ماهیت منحصربه‌فرد ما پیش رویمان قرار می‌دهد. همچنین موفقیت ما به مجموعه دارایی‌ها، دستاوردها یا میزان مشکلات بستگی ندارد بلکه به این بستگی دارد که چگونه با مسائل خود کنار می‌آییم، با چالش‌ها روبه‌رو می‌شویم و چگونه خود را به ‌سمت رشد و زندگی سرشار از عشق هدایت می‌کنیم.

تلاش نکنید در شرایط روحی بد مشکلات خود را حل کنید

سریع‌ترین راه برای رسیدن به حس خوب این است که احساسات خود را در شرایط روحی بد نادیده بگیریم. این را نیز بدانیم که کیفیت و کمّیت افکارمان، ما را غمگین نگه می‌دارد. وقتی یاد بگیریم به افکار منفی بی‌توجهی کنیم، حس مثبت به سرعت باز خواهد گشت.

بیشتر ما تصور می‌کنیم اگر چیزی به ذهن ما خطور کند، این اتفاق بنا به‌ دلیلی رخ داده است؛ فکر می‌کنیم افکارمان نمایانگر واقعیت و درخور توجه هستند و باید به آن‌ها رسیدگی شود؛ اما اگر با اصل تفکر آشنا باشیم متوجه می‌شویم که این تصور یک خطای ذهنی است. اگر چیزی به ذهن شما خطور کرد آن را به همان‌گونه که هست بپذیرید: فکری گذرا.

شادی در حقیقت موهبتی الهی است که رضایت و معنویت را در زندگی افزایش می‌دهد.

فکری که از معیارهای اشتباه تغذیه می‌شود، به‌طور موقت رها کنید. به یاد داشته باشید از سر بیرون کردن افکار ناراحت‌کننده یا بی‌توجهی به آن‌ها به این معنی نیست که وانمود کنیم شرایط ما را آزار نمی‌دهد یا نیازی به اصلاح وجود ندارد بلکه منظور این است که راه‌حل خوب یا ایده‌های جدید هرگز به‌ ذهن پریشان خطور نمی‌کند و فقط از حس مثبت که در آن زندگی ساده به نظر می‌رسد نشأت می‌گیرند.

دلیل این‌که ما می‌توانیم فیلم‌های ناراحت‌کننده یا ترسناک را تماشا کنیم و سپس برای صرف غذا بیرون برویم این است که می‌دانیم که کل داستان، فیلم است. وقتی فیلم تمام شود، تمام شده است. دیگر با ما نیست و می‌توانیم با خیالی آسوده به زندگی خود ادامه دهیم. این امر در مورد افکارمان هم صدق می‌کند. افکار فقط در ذهن ما هستند. وقتی فکری از سرمان بیرون می‌رود، تمام می‌شود. مگر این‌که دوباره به آن فکر کنیم. وقتی متوجه شویم افکارمان صرفاً فکر هستند، لزومی ندارد از آن‌ها بترسیم.

افکار منفی و افکاری که منجر به نگرانی و ناراحتی می‌شوند آن‌قدر ارزش ندارند که بخواهیم در موردشان فکر کنیم؛ زیرا چیزی را که در جست‌وجوی آن هستیم، از ما می‌گیرند. در نقطه مقابل، حس رضایت فضای لازم را برای افکار جدید و خلاقانه در ذهن ایجاد می‌کند و به ما اجازه می‌دهد مانند کودکان فارغ‌البال‌، شگفتی و ماجراجویی را به زندگی خود بازگردانیم. این فارغ‌البالی به ما اجازه می‌دهد با محبت به صحبت‌های دیگران گوش فرا دهیم و حتی به‌گونه‌ای پای نقد دیگران بنشینیم که برای ما چندان آزاردهنده نباشد؛ چون در این حالت به تجزیه و تحلیل اطلاعات نمی‌پردازیم بلکه صرفاً آن‌ها را دریافت می‌کنیم.

وقتی افکار منفی‌ خود را پارازیت تلقی کنید، می‌توانید آن‌ها را از سر بیرون بریزید؛ چون دیگر نیازهای شما را برطرف نمی‌کنند.

ممکن است اصلاً نتوانید کارهای دیگران را کنترل کنید؛ اما وقتی متوجه شوید افکار شما صرفاً به خودتان تعلق دارند، می‌توانید از اثرات جانبی آن‌ها در مورد آن فرد در امان باشید. تأکید می‌کنم افکار خود شما احساس شما را تعیین می‌کنند نه شرایط. نکته جالب دیگر این‌که، نبود افکار منفی راه را برای ورود افکار مثبت باز می‌کند.

رابطه‌ای در گذشته، رابطه‌ای فعلی که در حال ‌فروپاشی است، یک اشتباه مالی، کلمات تندی که برای آزردن کسی گفته‌ایم، انتقادی که از ما شده، این‌که والدین ما بی‌نقص نبودند، این‌که شغل یا همسری نامناسب انتخاب کرده‌ایم یا هر چیز دیگر فرق نمی‌کند. طرز فکر ما احساسات ما را تعیین می‌کند نه شرایط ما. ما مدام فراموش می‌کنیم که مسئول افکار خود هستیم و عمل فکر کردن را خود انجام می‌دهیم؛ بنابراین بیشتر مواقع به نظر می‌رسد شرایط، احساسات و تجربه، زندگی را به ما تحمیل می‌کنند. در نتیجه، منطقی به نظر می‌رسد که ناراحتی‌ خود را گردن شرایطی بیندازیم که باعث می‌شوند حس کنیم کنترل زندگی خود را در دست نداریم. خودِ ما افکارمان را ایجاد می‌کنیم

شادی! چیزی که همه به دنبال آن هستیم؛ اما عده معدودی به آن دست می‌یابیم. ویژگی‌های بارز این حس عبارتند‌ از: قدرشناسی، آرامش درونی، رضایت و مهربانی با خود و دیگران. طبیعی‌ترین حالت روحی، رضایت و شادی است

وقتی احساس خوبی داریم، بهتر از نیروی عقل و منطق خود بهره می‌گیریم و واکنش‌های نامناسب کمتری از خود نشان می‌دهیم، همچنین کمتر حالت تدافعی به خود می‌گیریم، کمتر ایراد می‌گیریم، تصمیمات بهتری می‌گیریم و ارتباط مؤثرتری با دیگران برقرار می‌کنیم. بهترین راه برای داشتن این احساسات مثبت درونی این است که منبع آن‌ها را بیابید.

دکتر کارلسون در این کتاب بی‌نظیر توضیح می‌دهد که زندگی دشمن شما نیست؛ اما افکار شما می‌توانند دشمنان سرسخت شما باشند. او به ما یادآوری می‌کند ذهن ما ابزاری بسیار نیرومند است که می‌تواند در هر لحظه از زندگی به نفع یا ضرر ما عمل کند. ما حق انتخاب داریم. می‌توانیم بیاموزیم با عشق و صبوری زندگی کنیم یا این‌که با آن به جدال و کشمکش برخیزیم

هر وقت در شرایط روحی بد قرار گرفتید می‌توانید آن‌ها را تشخیص دهید و بپذیرید. تأثیر شرایط روحی بد و جنبه منفی و مشکل‌آفرین این شرایط را درک کنید. به دلیل ماهیت شرایط روحی وقتی در این شرایط هستید نمی‌توانید مسائل را به شکل متفاوتی ببینید؛ اما می‌توانید یاد بگیرید نسبت‌به خود و افکاری که در شرایط روحی بد دارید، بی‌اعتماد شوید. اگر زمانی که در شرایط روحی بد هستید یک مشکل واقعی‌ وجود داشته باشد نگران نباشید، وقتی شرایط روحی‌تان بهتر شود، مشکل همچنان بر سر جای خود باقی است و شما می‌توانید راه‌حل مناسبی برای آن بیابید. در این صورت، آمادگی بیشتری برای رفع آن خواهید داشت.

دلیل این‌که ما می‌توانیم فیلم‌های ناراحت‌کننده یا ترسناک را تماشا کنیم و سپس برای صرف غذا بیرون برویم این است که می‌دانیم که کل داستان، فیلم است. وقتی فیلم تمام شود، تمام شده است. دیگر با ما نیست و می‌توانیم با خیالی آسوده به زندگی خود ادامه دهیم. این امر در مورد افکارمان هم صدق می‌کند. افکار فقط در ذهن ما هستند. وقتی فکری از سرمان بیرون می‌رود، تمام می‌شود. مگر این‌که دوباره به آن فکر کنیم. وقتی متوجه شویم افکارمان صرفاً فکر هستند، لزومی ندارد از آن‌ها بترسیم.