بریده‌هایی از کتاب مهارت های ارتباطی

اجازه ندهید که اشتباه بهانه‌ای برای تسلیم شدن شما شود. آن را بازخوردی تلقی کنید که نارسایی‌ها را به شما گوشزد می‌کند.

پیشرفت با باور کردن آغاز می‌شود.

ویلیام جیمز اصل انرژی مثبت را به ما آموخت. او گفت: «اگر تردید و ناباوری را کنار بگذارید و این احساس را به دست آورید که آنچه می‌خواهید کاملاً امکان‌پذیر است، به طور قطع به خواسته‌تان خواهید رسید.»

توانایی‌های افراد را بشناسید و ارتباط خود را بر مبنای آن استوار سازید. آنان را یاری کنید همان بشوند که در باطن هستند.

به طور کلی افراد موفق پس از انجام هر عمل، ازنتایج به دست آمده تجربه می‌اندوزند و روش خود را در جهت نیل به هدفشان تعدیل و تنظیم می‌کنند. خطاها را فرصتی برای یادگیری و مسائل را تختِ پرشی برای اوج گرفتن تلقی می‌کنند؛ با اطمینان خاطر مسؤولیت‌ها را پذیرفته و نیرومندانه در جهت تحقق اهدافشان پیش می‌روند.

لرد جولیان فیلسوف انگلیسی می‌گوید: «پیش از خرده‌گیری از افراد در احوال خود جستجو کنید و ببینید که آیا خودتان در آن زمینه بیشتر قابل انتقاد نیستید.»

وقتی با خود صحبت می‌کنید، مراقب کلماتتان باشید، گفتگوهای درونی‌تان ممکن است متحقق شوند و جامه عمل بپوشند.

فرافکنی، یعنی به جای این که خلق و خوی خود را بپذیریم، آن را به فردی دیگر نسبت دهیم.

افراد برخوردار از عزت نفس با تعریف و تمجید از شایستگی‌های دیگران، عزت نفس آنان را نیز ارتقاء می‌دهند.

فقط برای نشان دادن حضورتان حرف نزنید یکی از اصول اساسی ارتباطات می‌گوید: «شیوه‌ای که پیام خود را آغاز می‌کنید، اغلب تعیین کننده نتایج ارتباط شماست.» اکنون صادقانه به این پرسش پاسخ دهید: «آیا پیش از این که لب به سخن بگشایید، دربارۀ یکی، دو جمله آغاز سخن‌تان واقعاً فکر می‌کنید؟» اگر پاسخ‌تان مثبت است، در چه شرایطی و چند وقت به چند وقت این کار را انجام می‌دهید؟ اگر شما هم مانند بسیاری از مردم، پرمشغله هستید، احتمالاً پاسخ خواهید داد: «در بسیاری از موقعیت‌ها از انجام این کار غفلت می‌کنم.» در حالی که با صرف یکی، دو دقیقه وقت برای فکرکردن دربارۀ خطوط اولیه سخن‌مان می‌توانیم از پریشانگویی، اتلاف وقت، گیجی و ایجاد تنش روحی جلوگیری کنیم.

موفقیت‌هایتان را مجسم کنید وقتی خود را با دیدگان ذهنتان مشاهده می‌کنید به جای توجه به قصورها، نابسامانی‌ها و نارسایی‌هایتان، دستاوردهای درخشان، کسب جوایز، تقدیرنامه‌ها و پیروزیهایتان را کانون توجه قرار دهید. نیروی تجسم بسته به این که موفقیت و یا شکست را در ذهن به تصویر بکشید می‌تواند به نفع و یا به ضرر شما کار کند. می‌توانید با تمرین در هر زمینه‌ای مهارت لازم را کسب کنید و ذهن تنها کارگاهی است که می‌توان در آن کمال و برتری را تمرین کرد.

خدایا به من قدرت عطا فرما تا بتوانم چیزهای قابل کنترل را تغییر دهم، چیزهای غیرقابل کنترل را بپذیرم و تفاوت این دو را درک کنم. رینهولد نیبر

اگر فردی عیب جو هستید، با پیروی از موارد زیر به جای منتقد، حمایت کننده باشید: به جای این که عملکرد افراد را در بوتۀ انتقاد قرار دهید و از آنان خرده‌گیری کنید برای بهبود موقعیت‌شان اظهارنظر کنید. عیب جویی نکنید، راه و چاره نشان دهید. دستور ندهید، تقاضا کنید. به جای تحقیر و سرکوفت دیگران که بسیار منفی و مخرب است، برای ارتقاء اوضاع و شرایطشان در کمین فرصتها باشید. وضعیت دیگران را، نه از دریچه افکار و احساسات خویش، که بر مبنای نقطه نظرهای خودشان ارزیابی کنید. افراد را هنگام انجام کارهای دشوار و ناآشنا دلسرد نکنید؛ ترغیب‌شان کنید.

چگونگی تعریف و تحسین از دیگران اگر حس می‌کنید که از مهارت لازم برای تعریف و تحسین از دیگران برخوردار نیستید از رهنمودهای زیر پیروی کنید: یقین حاصل کنید که تعریف و تمجیدتان واقعی است نه تصنعی. ده درصد از صد میلیارد نرونهای عصبی مغز ما مسؤول کشف حیله و نیرنگ است و با یک چشم برهم زدن تعریف ساختگی را تشخیص می‌دهد. دقیق باشید. تصریح کنید که چرا فرد موردنظر سزاوار قدردانی است و شما چه وقت و در چه موقعیتی به قابلیت‌هایش پی بردید. به این ترتیب او به کار تحسین آمیزش توجه کرده و به تکرار آن ترغیب می‌شود. تعریف و تمجید را به تعویق نیندازید. اجازه ندهید بین عملکرد قابل تحسین و تعریف وتمجید شما از آن فاصله بیفتد. در غیر این صورت تحسین قوتش را از دست داده و کم رنگ می‌شود. با مطرح کردن احساساتتان تأثیر تحسین را چند برابر کنید. در تعریف و تمجید از دیگران دست ودل باز باشید. تأکید به برتریهای دیگران مفیدتر از آن است که امکانات خویش را در اختیارشان گذارید.

می‌توانیم آینه‌های فرافکنی را محرکهای غیرمنطقی‌مان بنامیم. بسیاری از اوقات افراد و موقعیت‌ها نکات فراوانی را دربارۀ خودمان می‌گویند که تأثیرشان بر ما نسبت به دیگران بیشتر است. اگر برای شناسایی محرکهای غیرمنطقی‌تان وقت نگذارید، ناخواسته و غیرمنتظره به سطح می‌آیند و روابط شما را با دیگران مختل می‌کنند.

استعدادهای انسان مانند ذرات طلا در معدن، مکتوم و ناشناخته است. برای دستیابی به یک اونس طلا باید چند تُن سنگ و کلوخ را جا به جا کرد. اما هیچ کس برای یافتن سنگ و کلوخ به داخل معدن نمی‌رود، بلکه برای یافتن رگه‌های طلا در میان ناخالصی‌ها و استخراج آن این زحمت و مرارت را متحمل می‌شود. اگر ما نیز ذخایر درونی اطرافیانمان را بررسی کنیم بدون تردید با توانمندیهای ارزشمندشان رو به رو خواهیم شد. اگر استعداد افراد پرورش یابد می‌درخشد و اگر از نظر دور و پوشیده بماند، زنگار می‌گیردو سفت و نارسا می‌شود. اکنون بگویید که در حال استخراج معدن طلای چه کسی هستید؟

در موقعیت‌های دشوار، با گفتگوی درونی مثبت به ذهن ناهشیارتان برنامه بدهید تا آرامش را بر وجودتان حاکم سازد. وقتی می‌خواهید چیزی را فراموش نکنید، از طریق گفتگوی درونی آن را به خاطر بسپارید. شگفت انگیزترین ویژگی ذهن ناهشیار آن است که میان اندیشه‌های مخرب یا سازنده تفاوت قائل نیست و بدون توجه به ماهیت کلمات، ضبط‌شان کرده و از آنها پیروی می‌کند.

به هر حال بهترین شیوه برای تعیین عزت نفس، گوش کردن به کلام درونی است. چه مطالبی به طور غیرارادی در طول روز از ذهن‌تان می‌گذرد؟ آیا پیام‌های منفی و محدودکننده برای خود ارسال می‌کنید یا پیام‌های انرژی‌زا و نیروبخش؟ صدای درونی‌تان بلندترین صدایی است که تاکنون شنیده‌اید. در مبحث پیشگویی خودشکوفایی آموختید که آنچه در ذهن به خود می‌گوییم بتدریج متحقق می‌شود و به صحنه می‌آید. ریچارد باخ نویسندۀ کتاب: «جاناتان، مرغ ماهیخوار» می‌گوید: «اگر پیوسته دربارۀ محدودیت‌هایتان گفتگو کنید، جز محدودیت دستاوردی نخواهید داشت.»

مراقب افکارتان باشید، به کلمات تبدیل می‌شوند. مراقب کلماتتان باشید، به اعمال تبدیل می‌شوند. مراقب اعمالتان باشید، به عادات تبدیل می‌شوند. مراقب عاداتتان باشید، به منش تبدیل می‌شوند. مراقب منش‌تان باشید، به سرنوشت تبدیل می‌شود. فرانک آتلاو

گوش کردن انعکاسی در ارتباطات مؤثر بیشتر از سایر روشهای گوش کردن نقش دارد. این شیوۀ گوش کردن گفت و شنود یک طرفه را به کوششی دو جانبه یا گروهی تبدیل می‌کند. برای استفاده از این روش لازم است که پیش از درک سخنان گوینده، ذهنمان را به کار اندازیم و برای اطمینان از درک مطلب استنباط خود را به طور خلاصه به او منتقل کنیم. از طریق این شیوۀ گوش کردن، سخنان گوینده را شنیده، درک کرده و ترغیبش می‌کنیم تا با ادامه‌ی سخن به ما بازخورد بدهد که سخنانش را به درستی فهمیده‌ایم. در این روش واکنش شنونده گوینده را برمی‌انگیزد تا مطالب را بیشتر شکافته، افکارش را روشن‌تر بیان کرده و ارتباط دقیق‌تری برقرار سازد. در واقع، واکنش ما در گوش کردن انعکاسی به گوینده کمک می‌کند افکارش را بسط و توسعه داده، سخنانش را روشن‌تر بیان کرده و اطلاعات بیشتری ارائه نماید.