بریده‌هایی از کتاب قدرت خویشتن داری

بهترین انسان کسی است که با تأدیب خود، موفقیت‌هایش را دوچندان کند و به درخشش آن بیفزاید.

همهٔ انسان‌ها باید خود و نیازهایشان را تحت کنترل خود دربیاورند، در غیر این صورت، به تباهی می‌روند و عدم توازن، نابسامانی و وابستگی نصیبشان خواهد شد.

زمان را غنیمت بشمارید و مهم‌تر از همه اینکه از آن نهایت استفاده را ببرید.

تنها کاری که نیازهای غیرضروری برایمان کردند این بود که آزادی را از ما گرفتند و ما را بیشتر وابسته کردند. هرچه کمتر در طلب چیزی باشیم، غنی‌تر هستیم، هرچقدر آزادتر باشیم قدرتمندتر هستیم. به همین راحتی!

خویشتن‌داری، محکومیت به حبس ابد نیست، بلکه روشی برای زندگی است.

«تنها راه رها کردن، رها کردن است و من هم رها کردم.»

میانه‌روی در زندگی به معنای محرومیت نیست، بلکه برایتان هدایای ارزشمندی به ارمغان می‌آورد.

میانه‌روی در زندگی به معنای محرومیت نیست، بلکه برایتان هدایای ارزشمندی به ارمغان می‌آورد.

به نظر می‌رسد که «فضیلت» واژه‌ای منسوخ و قدیمی باشد، بااین‌حال می‌توان فضیلت را با کلماتی ساده و ماندگار تعبیر کرد: تعالی، اصول اخلاقی مناسب، ویژگی‌های ذهنی برتر و ویژگی‌های جسمی برتر. در عهد یونان باستان، فضیلت چهار عنصر اصلی داشت: شجاعت میانه‌روی عدالت حکمت

همهٔ انسان‌ها باید خود و نیازهایشان را تحت کنترل خود دربیاورند، در غیر این صورت، به تباهی می‌روند و عدم توازن، نابسامانی و وابستگی نصیبشان خواهد شد.

تا زمانی‌که هنوز فرصت دارید باید بهترین خود باشید. زندگی کوتاه است. هرگز نمی‌دانید که چه زمانی بازی تمام می‌شود و جسمتان از شما گرفته می‌شود. زندگی‌تان را بیهوده از دست ندهید!

هدف ما چیزی فراتر است. ما برای دلایلی فراتر از خوش‌گذرانی و ریخت‌وپاش اینجا هستیم. طبیعت، هدایای باورنکردنی به ما بخشیده است. ما شکارچیان رأس هرم هستیم. ما موجودات برگزیده‌ای هستیم که طی میلیون‌ها سال تکامل یافته‌ایم.

شجاعت، دلاوری، بردباری، افتخار، فداکاری... میانه‌روی، خویشتن‌داری، اعتدال، خونسردی، تعادل... عدالت، انصاف، کمک به دیگران، دوستی، نیکی، مهربانی... خرد، دانش، معرفت، حقیقت، خوداندیشی، آرامش... این ویژگی‌ها درهای رسیدن به زندگی با افتخار، با شکوه و متعالی است.

میانه‌روی محرومیت نیست، بلکه بدین معناست که از لحاظ فیزیکی، ذهنی و معنوی خودمان را کنترل کنیم و حتی زمانی‌که هیچ‌کس حواسش به ما نیست، بهترین خودمان را بخواهیم. برای این‌گونه زندگی کردن باید شجاعت داشته باشیم، نه فقط به این خاطر که دشوار است، به این دلیل که ما را از دیگران متمایز می‌کند. بنابراین تأدیب، مبحثی آینده‌نگرانه و قطعی است و به شما این تضمین را می‌دهد که به موفقیت می‌رسید و تضمین‌کنندهٔ شکست و پیروزی‌تان خواهد بود، هر آنچه اتفاق بیفتد شما بهترین هستید. در مقابل، اگر تأدیب نفس نداشته نباشید به خطر می‌افتید.

خودشناسی و میانه‌روی چیزهایی هستند که همهٔ ما را شگفت‌زده می‌کنند نه جاه‌طلبی. در دوران جوانی، مادر آیزنهاور برای او آیه‌ای از کتاب امثال حضرت سلیمان را خوانده بود: «کسی که خشمش را بردهٔ خود کند بهتر از هر انسان قدرتمندی است و کسی که بر روح خود حکومت کند از کسی که شهری را به تصرف خود دربیاورد توانمندتر است.» مادرش همان درسی را به او آموخت که سنکا سعی داشت در مدتی که به امپراتورهای مختلف مشاوره می‌داد این طرز فکر را در آن‌ها نهادینه کند: «قدرتمندترین انسان کسی است که خودش را در اختیار داشته باشد.»

وقتی هیچ چیزی در زندگی‌تان ندارید، میانه‌روی بسیار راحت است؛ اما زمانی‌که همه‌چیز دارید چطور؟

البته که همهٔ انسان‌ها در وفور نعمت زندگی نمی‌کنند و مشکلات همه ناشی از فراوانی نیست، اما یادمان باشد که خویشتن‌داری به نفع همهٔ ماست.

هدف ما چیزی فراتر است. ما برای دلایلی فراتر از خوش‌گذرانی و ریخت‌وپاش اینجا هستیم. طبیعت، هدایای باورنکردنی به ما بخشیده است. ما شکارچیان رأس هرم هستیم. ما موجودات برگزیده‌ای هستیم که طی میلیون‌ها سال تکامل یافته‌ایم.

اپیکور در تعریف لذت چنین گفت: «زندگی لذت‌بخش، به معنای فقدان هرگونه درد و رنج جسمی و ذهنی است. زندگیِ سرشار از لذت، نه با مجموعه‌ای از مشروبات الکلی و لذت‌های آنی و شهوترانی و نه با خوردن ماهی و دیگر غذاهای لذیذ بر میزی پرزرق و برق به دست می‌آید، بلکه فقط زمانی حاصل می‌شود که استدلال هوشیارانه داشته باشیم، در جست‌وجوی انگیزهٔ انتخاب‌هایمان برآییم و از باورهایی که به واسطهٔ آن‌ها روحمان دچار بدترین آشفتگی‌ها می‌شود، اجتناب و دوری کنیم.»

وقتی بر سرزمین وجودمان حکمرانی می‌کنیم، مسئولیت‌های حاکمان را داریم، نه رعیت‌زادگان را. تئودور روزولت

بدن، ذهن و روح شما باید باهم هم‌راستا شوند و بدین صورت متوجه می‌شوید که توانایی‌هایتان چیزی فراتر از تصورات‌تان است.