بریده‌هایی از کتاب هنرمند از پله ها پایین می آید

مهارت بدون تخیل می‌شه صنعتگری و نتیجه‌اش تولید یه عالمه اشیای مفیده، مثل سبدهای حصیری پیک‌نیک. تخیل بدون مهارت هم می‌شه هنر مدرن

سؤال اینه: چطور ممکنه کسی بتونه یه کار هنری رو به کسی تفهیم کنه که شکمش خالیه؟ پاسخش ـ مثل همهٔ پاسخ‌های هوشمندانهٔ دیگه ـ اینه: اثر هنری‌ات رو خوردنی کن

هنرمند سگی است خوش‌اقبال. تنها چیزی که می‌تونم راجع بهش بگم همینه. از هر هزار نفر، نهصد نفر مشغول انجام کاری هستن، نود نفر اون کار رو درست انجام می‌دن، نُه نفر اون کار رو به‌نحو احسن انجام می‌دن و یه سگ خوش‌اقبال هم هست که دربارهٔ اون نهصد و نود و نه نفر دیگه نقاشی می‌کشه یا چیزی می‌نویسه. هُش حیوان هُش...

تعجبی نداره که توی زندگی‌ام چیزی به دست نیاوردم! فکرم مثل یه بندبازه که می‌خواد همهٔ احتمالات رو در نظر بگیره.

«برای هنرمند شدن دو راه هست. اولی‌اش اینه که کارهات رو طوری انجام بدی که هنر محسوب بشه. دوم اینه که کاری کنی هنر همون کارهای تو محسوب بشه.»

چطور ممکنه کسی بتونه یه کار هنری رو به کسی تفهیم کنه که شکمش خالیه؟ پاسخش ـ مثل همهٔ پاسخ‌های هوشمندانهٔ دیگه ـ اینه: اثر هنری‌ات رو خوردنی کن.