بریده‌هایی از کتاب صحنه‌پردازی در رمان

هنگام شروع نوشتن صحنه، باید فقط فکر و ذکرتان استفاده از عناصری باشد که آن صحنه را به یک داستانک مستقل تبدیل می‌کند. ‌اما بعد از نوشتن داستان و رمان کامل، حال باید میزان تأثیر هر صحنه را نسبت به کل رمان بررسی و ارزیابی کنید.

‌وقتی آغاز را همچون جوانی ترسان به میدان نبرد دنیای ادبیات می‌فرستیم، از او برای نویسنده و کشور فقط یک کار می‌خواهیم: خواننده را زنده برگرداندـ و احتمالاً چیزهای دیگر.

سر‌دستۀ جذامی‌ها مردی بود، انگار اسمش آل بود، که او را دائم بغل می‌کرد و سعی می‌کرد در دهان او تف بیندازد.

«قهرمانان من... معمولاً... می‌فهمند که دنیا به سرنوشت افراد کاملاً بی‌تفاوت است. ‌»

دنیا برای اهل فکر کمدی است و برای اهل احساس تراژدی. ‌ هوراس والپول

‌در دو مثال زیر کدام‌یک به نظر شما تأثیر بیشتری دارد؟ ۱. ‌او گفت: «این یکی مال توست، نه آن یکی. ‌» ۲. ‌» این یکی مال توست. ‌» او گفت. ‌» نه آن یکی. ‌» دومی ‌قوی‌تر است، زیرا تأکید روی «نه آن یکی» است.

چه چیزی صحنه را به‌یادماندنی می‌کند؟ صحنه‌ای به‌یادماندنی است که خواننده را غافلگیر کند. ‌قا‌یم‌‌با‌شک‌بازی با کودک نیز چنین است: همین که الگوی بازی شما دست کودک بیاید، حوصله‌اش سر می‌رود. ‌برای اینکه مجدداً او را سرگرم کنید باید الگوی بازی را تغییر دهید و او را غافلگیر کنید.