بریده‌هایی از کتاب تخیل فعال

یونگ می‌گوید دقیقآ در همان جایی که بیشترین ترس یا درد را احساس می‌کنید، بزرگ‌ترین فرصت شما برای رشد فردی خوابیده است.

در تخیل، شما شروع به صحبت با تصاویر و تعامل با آن‌ها می‌کنید. آن‌ها نیز پاسخ می‌دهند. زمانی که درمی‌یابید آن‌ها از دیدگاه کاملا متفاوتی نسبت به دیدگاه شما بحث می‌کنند، شگفت‌زده می‌شوید. آن‌ها چیزهایی به شما می‌گویند که شما هرگز نمی‌دانستید و افکاری را بیان می‌کنند که شما هرگز آگاهانه به آن‌ها فکر نمی‌کنید.

شما باید آن‌قدر اعتماد به‌نفس داشته باشید تا بتوانید فضا و زمانی را به خود اختصاص دهید. به همه افراد منزل بگویید به‌هیچ عنوان مزاحم شما نشوند؛ مگر به‌خاطر یک انفجار هسته‌ای یا رجعت حضرت مسیح!

اگر ما تلاش کنیم به دنیای درون بی‌اعتنا باشیم، همان‌طور که اکثرمان هستیم، ناخودآگاه ازطریق آسیب‌های روانی راه خود را به زندگی ما بازخواهد کرد؛ نشانه‌های بیماری‌های روان‌تنی، وسواس‌ها، افسردگی‌ها و مشکلات عصبی.

دقیقآ در همان جایی که بیشترین ترس یا درد را احساس می‌کنید، بزرگ‌ترین فرصت شما برای رشد فردی خوابیده است.

حتی از برخی از شخصیت‌های خردمندی که در ناخودآگاه زندگی می‌کنند، پیشنهاد می‌خواهند. اما همه این گفت‌وگوها لغوی یا کلامی نیستند.

ژاپنی: من تلاش می‌کنم خودم‌رو ازطریق تو بیان کنم؛ اما همیشه به‌خاطر این کارهای بیشتر «مفید» شکست می‌خورم. لذت خاص آفرینش درون خودشه؛ نباید از اون انتظار درآمد یا مزایای به اصطلاح عملی داشته باشی.

داستان‌ها از هوا نمی‌آیند؛ بلکه از جایی درون شخصی که آن تصاویر را می‌سازد می‌آیند.

ناخودآگاه، قدرتمند است. اگر می‌خواهیم به آن نزدیک شویم، احترام و احتیاط شرط عقل است. با این طرز فکر ما می‌توانیم از مزایای کار درونی بهره‌مند شویم و درعین حال از خودمان در برابر نیروی زیاده از حد ناخودآگاه محافظت کنیم.

نمونه بسیار خوبی برای خیال‌بافی، پدیده نگرانی است. نگرانی شکلی از خیال‌بافی منفعلانه است. اکثر ما موضوعاتی داریم که روزهای متمادی نگران‌شان باشیم. خیال‌بافی به‌سرعت از پیروزی‌های ما و چیزهایی که خوب کار می‌کنند، عبور می‌کند و سپس خیال نگرانی در جاهایی که شکست خورده‌ایم و تحقیر شده‌ایم برمی‌خیزد.

بزرگ‌ترین خطر این است که فرد، خود فریب نقاب خود را بخورد.

یک راه طبیعی که از طریق آن ضمیر خودآگاه و ناخودآگاه می‌توانند باهم گفت‌وگو و کار کنند «تخیل فعال» است.

بدانید که ناخودآگاه، قدرتمند است. اگر می‌خواهیم به آن نزدیک شویم، احترام و احتیاط شرط عقل است.

به‌خاطر داشته باشید خیال‌بافی‌ها عصاهای پیش‌گویی فوق‌العاده‌ای هستند. اگر خیالاتی در طول روز از پس ذهن شما عبور می‌کند، می‌توانید با اطمینان فرض کنید در حال بیان نمادین یکی از تحرکات، تضادها یا مناطق اصلی‌ای است که انرژی روانی شما در آن متمرکز شده است.

ما معمولا چیزی پنهان و مبهم در ناخودآگاه‌مان داریم که ما را آزار می‌دهد. ما می‌توانیم درگیری را درست در زیر سطح، احساس کنیم؛ اما نمی‌توانیم بفهمیم چه چیزی در حال جریان است. ما قادر نیستیم آن را با هیچ‌چیز خاص و ملموسی مرتبط بدانیم. ما اثر آن را احساس می‌کنیم؛ اما آن‌قدر مبهم و بی‌شکل است که «نمی‌توانیم از آن سردربیاوریم.» گاهی اوقات این یک عصبانیت غیرقابل توجیه و معلق است. ما نمی‌توانیم بگوییم چرا عصبانی هستیم یا سر چه موضوعی آن را احساس می‌کنیم. خلقیات، نگرانی‌ها، افسردگی‌ها و وسواس‌ها، همگی جزو این دسته‌بندی هستند. وقتی این اتفاق می‌افتد، شما می‌توانید در تخیل به‌سراغ ناخودآگاه‌تان بروید و از آن محتوای ناپیدا بخواهید که به خود شخصیت انسانی ببخشد. شما می‌توانید تخیل فعال‌تان را با این پرسش شروع کنید: «این مشغولیت ذهنی در کجاست؟ چه کسی دچار این وسواس ذهنی شده است؟ این احساس از کجا می‌آید؟ چه کسی درون من است که چنین احساسی دارد؟ تصویر او چیست؟ شبیه چه کسی است؟»

به‌خاطر داشته باشید خیال‌بافی‌ها عصاهای پیش‌گویی فوق‌العاده‌ای هستند. اگر خیالاتی در طول روز از پس ذهن شما عبور می‌کند، می‌توانید با اطمینان فرض کنید در حال بیان نمادین یکی از تحرکات، تضادها یا مناطق اصلی‌ای است که انرژی روانی شما در آن متمرکز شده است.

وقتی زندگی در حال تعادل است، ذهن آگاه و ناخودآگاه درارتباط باهم زندگی می‌کنند. جریان ثابتی از انرژی و اطلاعات بین دو سطح برقرار است و آن‌ها یکدیگر را در رؤیاها، الهام‌ها، آیین‌ها و تخیل‌ها ملاقات می‌کنند. اما فاجعه‌ای که دنیای امروز را دربرگرفته است، جدایی کامل ذهن آگاه از ریشه‌هایش در ناخودآگاه است. تمامی اشکال تعامل با ناخودآگاه که اجداد ما را تغذیه می‌کرد ــ رؤیا، الهام، آیین، تجربه‌های معنایی ــ به کلی در ما گم شده و توسط ذهن امروزی، به‌عنوان چیزی ابتدایی یا خرافی کنار گذاشته شده است. درنتیجه ما به‌خاطر غرور و تکبرمان و به‌خاطر ایمان به منطق آسیب‌ناپذیرمان، ارتباط خود را با ریشه‌های‌مان در ناخودآگاه و عمیق‌ترین بخش‌های وجودمان قطع کردیم.

این ویژگی، تخیل فعال را از خیال‌بافی منفعلانه و عادی متمایز می‌کند. خیال‌بافی منفعلانه، رؤیای روز است. شما می‌نشینید و فقط جریان خیالاتی را که از پس ذهن‌تان می‌گذرد، مانند یک فیلم نگاه می‌کنید. در خیال‌بافی منفعلانه، شما مشارکت آگاهانه ندارید؛ تأثیری روی اتفاقاتی که می‌افتد نمی‌گذارید و موضع مستقلی در برابر جریاناتی که رخ می‌دهد اتخاذ نمی‌کنید. خیال‌بافی منفعلانه هم تصاویری از ناخودآگاه به ما نشان می‌دهد. اما ازآن‌جایی که ما نمی‌توانیم آگاهانه وارد آن‌ها شویم، بیشتر باعث اتلاف وقت و انرژی می‌شود. مسائل و مشکلاتی که در خیال‌بافی مطرح می‌شوند، حل‌وفصل نمی‌شوند. اکثر این خیال‌بافی‌ها آن‌قدر خودشان را در آستانه ذهن ما تکرار می‌کنند تا خودشان و ما را خسته کنند. هیچ نوع تحولی در این‌جا اتفاق نمی‌افتد؛ زیرا من هرگز با موقعیت‌های خیال‌بافی مواجه نمی‌شود یا به‌عنوان نیرویی آگاه و مستقل وارد آن نمی‌شود.

هر فردی باید زندگی درونی را به هر شکلی که می‌تواند آگاهانه یا ناآگاهانه، ارادی یا غیرارادی انجام دهد. در غیر این صورت دنیای درونی مدعی ما خواهد شد و حقش را از ما مطالبه خواهد کرد. ما ازطریق کار درونی می‌توانیم به آن قلمرو وارد شویم؛ نیایش‌ها، تمرکز، کار روی رؤیاها، مراسم و آیین‌ها و تخیل فعال.

باید خلوتی برای خود ایجاد کنید و تصمیم بگیرید چگونه تخیل فعال‌تان را ثبت کنید. این چهار مرحله عبارت‌اند از: ۱. دعوت از ناخودآگاه، ۲. گفت‌وگو و تجربه، ۳. افزودن عناصر و ارزش‌های اخلاقی، ۴. ملموس ساختن آن به کمک مراسمی عملی.

یونگ می‌گوید دقیقآ در همان جایی که بیشترین ترس یا درد را احساس می‌کنید، بزرگ‌ترین فرصت شما برای رشد فردی خوابیده است.

ناخودآگاه به‌دلیل خاصی غیراخلاقی است که آن هم مربوط به زیستن و بروز مضامین غیربشری و قدرتمند دنیای روان است

شاید اصلی‌ترین دلیل آن‌که ما این همه «زندگی‌های زیست نشده» داریم این است که در طول زندگی انسان زمان برای تجربه همه شخصیت‌ها، استعدادها، حرفه‌ها و روابطی که به‌طور بالقوه درون ما وجود دارند، کافی نیست.

همه ما وقتی کلمه ناخودآگاه را می‌شنویم، دریافتی از معنی آن داریم. همه ما تجربه انجام کاری به‌صورت ناخودآگاه، وقتی ذهن‌مان «جای دیگری» است، داشته‌ایم و پس از آن از آنچه انجام داده‌ایم شگفت‌زده شده‌ایم. گاهی اوقات ناخودآگاه خیالاتی پر از تصاویر زنده تولید می‌کند که ذهن آگاه را به‌طور کامل تسخیر و توجه ما را برای مدت طولانی به خود جلب می‌کند. خیالاتی از ماجراها و داستان‌های مختلف که به ذهن آگاه هجوم می‌آورند و تلاش می‌کنند تا خود را بیان کنند. ناخودآگاه این کار را ازطریق تخیل انجام می‌دهد.

هیچ نیازی نیست تا تجربه‌های مکاشفه‌گونه را در سطح عملی توجیه کنیم. اما زمانی که تمام جنبه‌های زندگی در واقعیت زندگی شخص جریان بیابد، درنهایت می‌فهمیم آن‌ها تأثیرات عملی و انسانی خود را داشته‌اند. آن‌ها ما را تغییر داده‌اند. آن‌ها شخصیت ما را در سطوح بسیار عمیقی شکل داده‌اند. آن تعیین کرده‌اند که ما در پنج، ده یا بیست سال بعد از آن تجربه چه نوع آدم‌هایی باشیم؛ زمانی که تمام آن انرژی راه خود را به سطح زندگی ما پیدا کرده باشد. در آن زمان این قدرت شگفت‌انگیز تبدیل به چیزهای کوچک، رفتارهای روزمره، افکار و انتخاب‌هایی شده است که ما در زندگی روزانه و عادی‌مان انجام می‌دهیم.

پرورش آنیموس در حد غلو شده در زنان، آنان را سخت‌گیر و سلطه‌جو می‌کند، همچنین پرورش غلو شده آنیما در مردان نیز باعث می‌شود اقتدار لازم برای اداره زندگی خود به‌طور مستقل را از دست بدهند.

یونگ می‌گوید دقیقآ در همان جایی که بیشترین ترس یا درد را احساس می‌کنید، بزرگ‌ترین فرصت شما برای رشد فردی خوابیده است.

وقتی شما خیالات مکرری دارید که تمام روز در ذهن شما باقی می‌ماند، نشان‌دهنده این است که مشکلی درونی وجود دارد که نیاز به کار دارد. وقتی حجم عظیمی از خیالات به ذهن شما سرازیر می‌شود، معمولا به این معناست که توجه کافی به ناخودآگاه‌تان ندارید.

وقتی زندگی در حال تعادل است، ذهن آگاه و ناخودآگاه درارتباط باهم زندگی می‌کنند. جریان ثابتی از انرژی و اطلاعات بین دو سطح برقرار است و آن‌ها یکدیگر را در رؤیاها، الهام‌ها، آیین‌ها و تخیل‌ها ملاقات می‌کنند.

یونگ متوجه شد که بیشتر مشکلات عصبی، احساس گسستگی و خلأ معنا در زندگی معاصر، به‌دلیل جدا شدن ذهن آگاه از ناخودآگاه است.