بریده‌هایی از کتاب ای کاش قلبم بی‌آنکه بشکند مقاومت نماید

ای کاش قلبم بی‌آنکه بشکند، مقاومت نماید

رنگ‌هایی از جنس تابستان گذشته و هم صدا با عشقی گمشده. آغوشی پر از گل‌های بهشت

ای کاش قلبم بی‌آنکه بشکند، مقاومت نماید

دنیا مسیری است که در ضربان قلب یک غریبه تجلّی یافته است. اینجا یعنی قلب غریبه‌ای که در وجودم می‌‌تپد.

ما درمورد مرگ چیزی نمی‌دانیم؛ جز این که یا در محیط بسته‌ی اتاق دستش را بر روی شانه‌مان خواهد گذارد و یا این که در اثنای روشنایی روز، حمله‌ور خواهد شد. بستگی به موقعیت دارد. در این فاصله بهترین کاری که می‌‌توانیم انجام دهیم، تسهیل مسئولیتش است که تقریباً چیزی برای اخذ از ما نداشته باشد. به گونه‌ای که خود همه چیز را بخشیده باشیم تا جایی که همه‌ی آنچه که نصیب مرگ می‌شود، چندین دانه از شکوفه‌های بادام باشد.

هرگز نخواستی به کسی عشق بورزی. زیرا که هرگاه لحظه‌‌ای چشم از آنان بردوختی، محو شده و به سایه‌ها می‌‌پیوستند. حتی درختان نیز هر لحظه امکان دارد، بگریزند و بی‌وفا شوند. اما تو به درختان و به حضور سبز و منورشان، اطمینان داری...

«ای کاش قلبم بی‌آن که بشکند مقاومت نماید و پیش از عشقم با توسل به بال‌های پروانه‌ای در سال۲۰۰۰ ظهور یابم.»

زن، امروز ابراز ‌داشت که در قبال عشقش به مثابه نقاش قبل از اتمام اثرش است، بی‌میل به اتمام و خواستار ایجاد تغییرات. سعی می‌نماید که از لحظات تنهایی فاصله گیرد. واژه‌هایش معنای واقعی نه برای تو و نه برای خودش نیز ندارند.

دنیا مسیری است که در ضربان قلب یک غریبه تجلّی یافته است. اینجا یعنی قلب غریبه‌ای که در وجودم می‌‌تپد.

ما درمورد مرگ چیزی نمی‌دانیم؛ جز این که یا در محیط بسته‌ی اتاق دستش را بر روی شانه‌مان خواهد گذارد و یا این که در اثنای روشنایی روز، حمله‌ور خواهد شد.

ای کاش قلبم بی‌آن که بشکند مقاومت نماید

ای کاش قلبم بی‌آن که بشکند مقاومت نماید

دنیا مسیری است که در ضربان قلب یک غریبه تجلّی یافته است

نقاش کسی است که گوی بلورین میان ما و دنیا را با نور و ابر روشنی که خیس از سکوت است، می‌‌زداید؛ کسی که بی‌وقفه در حال ارسال عکس‌هایی از دنیا برای ماست

ما درمورد مرگ چیزی نمی‌دانیم؛ جز این که یا در محیط بسته‌ی اتاق دستش را بر روی شانه‌مان خواهد گذارد و یا این که در اثنای روشنایی روز، حمله‌ور خواهد شد.

هرگز نخواستی به کسی عشق بورزی. زیرا که هرگاه لحظه‌‌ای چشم از آنان بردوختی، محو شده و به سایه‌ها می‌‌پیوستند.

دنیا مسیری است که در ضربان قلب یک غریبه تجلّی یافته است. اینجا یعنی قلب غریبه‌ای که در وجودم می‌‌تپد.

ما درمورد مرگ چیزی نمی‌دانیم؛ جز این که یا در محیط بسته‌ی اتاق دستش را بر روی شانه‌مان خواهد گذارد و یا این که در اثنای روشنایی روز، حمله‌ور خواهد شد. بستگی به موقعیت دارد. در این فاصله بهترین کاری که می‌‌توانیم انجام دهیم، تسهیل مسئولیتش است که تقریباً چیزی برای اخذ از ما نداشته باشد. به گونه‌ای که خود همه چیز را بخشیده باشیم تا جایی که همه‌ی آنچه که نصیب مرگ می‌شود، چندین دانه از شکوفه‌های بادام باشد.

هرگز نخواستی به کسی عشق بورزی. زیرا که هرگاه لحظه‌‌ای چشم از آنان بردوختی، محو شده و به سایه‌ها می‌‌پیوستند.

ما درمورد مرگ چیزی نمی‌دانیم؛ جز این که یا در محیط بسته‌ی اتاق دستش را بر روی شانه‌مان خواهد گذارد و یا این که در اثنای روشنایی روز، حمله‌ور خواهد شد.

مردم گاه و بی‌گاه، در دلتنگی‌‌ها‌ی سفر و یا نبود عزیزان‌شان عکسی را به تو نشان می‌دهند و می‌گویند: «این‌ها‌ زن و بچه‌‌ها‌یم هستند.» اما تو فقط عکسی از درختی غول آسا داری که چون توضیحی برایش نداری، به کسی هم نشان نمی‌دهی. این یک درخت است که حتی متعلق به من نیست. این درخت در باغی است که آن نیز در تملک من نیست. این فقط یک درخت است؛ روشن‌ترین تصویر از زنی که از آن عکس گرفته است.

نقاش و اثرش آن زمان که دیگر نمی‌توانند به همدیگر کمک کنند، راه‌شان از هم جدا می‌شود؛ وقتی که اثر چیزی برای القا به نقاش ندارد و نقاش اثرش را تا حد امکان غنی نموده است. آن‌گاه که هنرمند در مقابل بوم نقاشی به انزوای دائمی‌اش رجوع نماید، کار به اتمام رسیده است.

هرگز نخواستی به کسی عشق بورزی. زیرا که هرگاه لحظه‌‌ای چشم از آنان بردوختی، محو شده و به سایه‌ها می‌‌پیوستند.

بگذار همه‌چیز یکباره به بار نشیند. بدون ندامت همه را ترک کن و بدون هیچ تعلق خاطری، به دست فراموشی بسپار.»

ای کاش قلبم بی‌آنکه بشکند، مقاومت نماید

درختان، بهترین دوستان تو هستند

این روزها درختان، بهترین دوستان تو هستند.

زجه‌های تمامی زنان عاشق از این قرار است: «ای کاش قلبم بی‌آن که بشکند مقاومت نماید

ما درمورد مرگ چیزی نمی‌دانیم؛ جز این که یا در محیط بسته‌ی اتاق دستش را بر روی شانه‌مان خواهد گذارد و یا این که در اثنای روشنایی روز، حمله‌ور خواهد شد. بستگی به موقعیت دارد. در این فاصله بهترین کاری که می‌‌توانیم انجام دهیم، تسهیل مسئولیتش است که تقریباً چیزی برای اخذ از ما نداشته باشد. به گونه‌ای که خود همه چیز را بخشیده باشیم

ادامه بده... همه چیزت را برای آخرین بار ببخشای