بریده‌هایی از کتاب پرسه‌های شبانه

دیر زمانی است زنگ تلفن به صدا درنیامده و کسی در این خانه را نزده است. شاید فکر می‌کنند من مرده‌ام. وقتی تنها هستی بادقت به همه‌چیز توجه می‌کنی. خیلی زیاد هم توجه می‌کنی

زمان همه‌چیز را پاک کرده و محله نو شده است. محله‌ ترمیم‌ شده بود و گویی بر ویرانه‌های محلۀ قبلی، محله‌ای نو بنا شده باشد.

خیلی سخت است که پدر و مادر نیکوکار و راستگویتان چیزی دربارۀ حق و حقوق و برتری‌هایتان به شما نیاموخته باشند. همیشه خودتان را مجرم تلقی می‌کنید.

به‌جای اینکه مرتباً از دیگران بازجویی کنیم آیا بهتر نیست آن‌ها را همان‌طور که هستند بپذیریم؟