بریده‌هایی از کتاب ترک نشدنی

عادت‌های کسب‌شدهٔ قبلی، پس از ترک، دوباره برای انتقام بازمی‌گردند

بسیاری از مؤثرترین راه‌های تغییر رفتار، شامل تغییر محیط هستند.

مغز یک ماشینِ عادت است که قصد دارد رفتارهای روزمره را خودکار کند تا مجبور نباشیم دربارهٔ انجام هر کاری فکر کنیم.

عادت‌ها از اهداف یا نیت‌ها جدا هستند، یکی از مفاهیمِ اصلی دانش ما دربارهٔ نحوهٔ عملکرد عادت‌ها محسوب می‌شود و ما هرروز درک عمیق‌تری نسبت به آن پیدا می‌کنیم.

«هر زمان که محرکِ مناسب ظاهر شود، عادت‌ها به‌طور خودکار فعال می‌شوند و پس از شروع، بدون توجه به هدف خاصی، انجام می‌شوند»

عادت‌ها ماندگار هستند و برخلاف تلاشی که برای سرکوب آن‌ها صورت می‌گیرد، غالباً زمانی که فرد در ضعیف‌ترین حالت خود قرار دارد، بازمی‌گردند.

تأثیر آموزش خودکنترلی اساساً صفر است.

اگرچه فرآیند تکامل، مغز ما را به سطحی رساند که در دنیای پارینه‌سنگی بسیار خوب عمل می‌کرد اما در دنیای مدرن، چند اشکال در طراحی آن کشف شده است. همان‌طور که مجرمان سایبری از اشکالات کامپیوتر برای هک کردن آن استفاده می‌کنند، فروشندگان مواد مخدر، مهندسان مواد غذایی و طراحان فناوریِ مدرن نیز به‌دنبال راه‌هایی را برای استفاده از نقاط ضعف مغز هستند.

مهم‌ترین مسئله در تمام علوم این است که سیستم عصبیِ خود را به‌جای دشمن، به دوست خویش تبدیل کنیم

بسیاری از مردم وقتی به عادت‌ها و دشواریِ تغییر آن‌ها فکر می‌کنند، بلافاصله ایده‌های خودکنترلی و قدرت اراده به ذهنشان می‌رسد

«رفتارهای عادتی، از بقایای تکاملیِ مغزِ خزنده‌ایِ انسان نشأت می‌گیرند

عادت‌ها تا چه اندازه می‌توانند ماندگار باشند و بازگشت آن‌ها به‌آسانی صورت می‌گیرد، حتی در خطرناک‌ترین شرایط!

عادت‌ها اَعمالی هستند که شاید در مقاطعی هدفمند بوده باشند اما با تکرارِ کافی به‌صورت خودکار درمی‌آیند، بسیار شبیه به یک عکس‌العمل؛ با این تفاوت که متوقف کردن عکس‌العمل‌ها اساساً غیرممکن است اما عادت‌ها اغلب با تلاش و توجه کافی می‌توانند متوقف شوند.

سیستم‌های حافظهٔ مختلفِ مغز برای تعیین نحوهٔ رفتار ما همواره در رقابت هستند.

سطح کاتکولامین‌ها در قشر پیش‌پیشانی مغز برای عملکرد مطلوب باید «به‌اندازه» باشد؛ اگر سطح آن خیلی پایین باشد (همان‌طور که انتظار می‌رود زمانی که ما خواب‌آلود هستیم) یا خیلی بالا (مانند زمانی که تحت استرس شدید قرار می‌گیریم)، قشر پیش‌پیشانی مغز، غیرقابل‌اعتماد می‌شود و توانایی ما برای فکر کردن و برنامه‌ریزی از بین می‌رود.

توانایی به تعویق انداختنِ لذت در کنار هوش، بخش مهمی از موفقیت است.

یافته‌ها مبنای خوبی برای این تفکر فراهم می‌کنند که توانایی به تأخیر انداختن لذت، رابطهٔ قابل‌اعتمادی با موفقیت در آینده دارد.

یکی از دلایل قدرتمند بودنِ مواد مخدر این است که «سبب می‌شوند نورون‌های دوپامین به‌گونه‌ای رفتار کنند که در حالت عادی چنین رفتاری ندارند».

همان‌طور که بدن ما از سیستم‌های دقیقی برای حفظ قند و دمای خون در محدوده‌ای ایمن برخوردار است، مغز نیز دارای مجموعه‌ای از فرآیندهای پیچیده‌ای است که هدفِ آن، جلوگیری از تحریک بیش‌ازحد نورون‌ها است و این سیستم‌ها در بُعد تاریکِ اعتیاد، نقش اساسی دارند

احتمال چاق شدن فرزندِ یک مادر چاق بیش از شش برابر بیشتر از فرزند مادر لاغر است که احتمالاً نشان‌دهندهٔ تلاقیِ پیچیده‌ای از عوامل ژنتیکی و محیطی است.

اما برای انواع مواد مخدر به‌غیراز تنباکو (که حدود دوسوم افرادی که آن را امتحان می‌کنند، معتاد می‌شوند)، نرخ تخمینی حدوده ۱۰٪ تا ۲۰٪ است.

مهم‌ترین مسئله در تمام علوم این است که سیستم عصبیِ خود را به‌جای دشمن، به دوست خویش تبدیل کنیم. برای این کار باید تا آنجا که می‌توانیم کارهای مفید را به‌صورت خودبه‌خود و عادت دربیاوریم.