بریده‌هایی از کتاب یدک

خودم گفتم، سعی کن احساس خودت از نزدیک شدن به حقیقت، حقیقت واقعی، را به خاطر بسپاری: حقیقت این بود که زندگی سراسر خوبی نیست، اما سراسر بدی هم نیست.

او ملکه جنگ بود، زمانی که هیتلر بمب‌هایش را همچون باران از آسمان فرومی‌ریخت، او در قصر باکینگهام زندگی می‌کرد. (نُه بمب مستقیماً به قصر اصابت کردند). او با چرچیل شام خورده بود، چرچیل زمان جنگ. او هم زمانی فصاحت چرچیلی خاص خود را داشت. شهرت او این بود که مهم نبود اوضاع چقدر بد باشد، او هرگز انگلستان را ترک نکرده و مردم به همین دلیل عاشقش بودند. من هم به همین دلیل عاشقش بودم. من هم عاشق کشورم هستم، و این اعتقاد که هرگز آن را ترک نخواهم کرد برایم شگفت‌انگیز