بریده‌هایی از کتاب نمی دونم دارم چه کار می کنم، ولی به درک!

یه نوع خستگی هست که نمی‌تونی برطرفش کنی به‌خورد روحت رفته و همین‌طور که تو داری به انجام کارهایی ادامه می‌دی که فایده‌ای برای روحت ندارن روحت داره فرسوده و فرسوده‌تر می‌شه.

وقتی به هیچ جات نیست که بقیه چه فکری می‌کنن اصلاً یه درخشش خاصی داری.

منتظر می‌مونی که بقیه راه رو بهت نشون بدن بعد هم تعجب می‌کنی که چرا به جایی رسیدی که بهش تعلق نداری.

وقتی به خودت می‌گی که یه شانس دیگه بدی درحالی‌که می‌دونی وقت رها کردن رسیده خودت دل خودت رو می‌شکنی.

بهتره گم شده باشی تا جایی باشی که دلت نمی‌خواد باشی.

اون چیزی که فکر می‌کردی هیچ‌وقت از پسش برنمی‌یای ولی براومدی رو یادته؟ آره. بازم می‌تونی از این کارها بکنی.

خودت رو ناامید می‌کنی وقتی از یه دست می‌دی و منتظر می‌مونی از یه دست دیگه پس بگیری

همیشه تصمیم‌هایی که نگرفتی هستن که برمی‌گردن خِرِت رو می‌گیرن.

اگه اینقدر نمی‌ترسیدی، چه کاری بود که انجام می‌دادی؟

اون صدایی که توی سرت می‌گه شاید بهتره درموردش تجدیدنظر کنی. ولی تو تا الان بارها از زوایای مختلف بررسیش کردی. می‌خوای منتظر بمونی تا کامل ازش مطمئن بشی. اما در اعماق وجودت، می‌دونی همچین موقعی قرار نیست برسه. به‌نظر من آخرسر، همه‌چیز به این سؤال برمی‌گرده: «واقعاً چقدر می‌خوایش؟» به‌نظرم جواب این سؤال همه‌چیز رو زمین تا آسمون عوض می‌کنه.

قهوهٔ بیشتری بنوش غروب خورشید رو بیشتر تماشا کن چیزهای بیشتری خلق کن و سعی کن یه‌کم بیشتر خرابکاری کنی.

منتظر موندن باعث می‌شه هیچ تغییری اتفاق نیفته.

نمی‌تونی دلبستهٔ اون لحظه‌ها شی. ولی همیشه می‌تونی خاطره‌های بیشتری بسازی.

جالب نیست که ما همیشه حسرت کارهایی رو می‌خوریم که انجام ندادیم نه حسرت کارهایی که انجام دادیم؟

می‌دونی. ولی یه‌جوری رفتار می‌کنی انگار که نمی‌دونی. دلت یه چیزی رو می‌خواد. ولی خودت رو ازش منصرف می‌کنی. می‌گی تموم شده. ولی هنوز بهش چسبیدی. رؤیای یه کاری رو داری. اما یه کار دیگه انجام می‌دی. و با تمام این‌ها بازم برات سؤاله که چرا به اون جایی که مدنظرت هست نمی‌رسی.

راحت‌ترین کار اینه که کلاً هیچ کاری انجام ندی و به خاطر همینه که بیشتر مردم به جایی نمی‌رسن.

دلتنگ جایی هستی که حتی مطمئن نیستی وجود داره.

منتظر یه زمان عالی هستی، که همه‌چیز قشنگ بیفته روی روال. ولی زمان عالی وجود نداره. و اون «عالی» ای که منتظرش هستی ممکنه اون‌قدرها هم که فکرکردی عالی نباشه.

بهم نگو چه‌کار کنم من به جواب‌های تو احتیاجی ندارم اون‌ها جواب‌های من نیستن بذار خودم جواب‌هام رو پیدا کنم.

همیشه تصمیم‌هایی که نگرفتی هستن که برمی‌گردن خِرِت رو می‌گیرن.