بریده‌هایی از کتاب حیاط شیطان

من خوب نخواهم شد، چون اصلاً بیمار نیستم. من همان هستم که هستم، و هیچ‌کس را از خود بودن چاره نیست.

"اگر می‌خواهی بدانی حکومت و صاحب‌منصبان آن چگونه‌اند و کشور چه آینده‌ای دارد، فقط سعی کن بفهمی که چند نفر مرد صادق و بی‌گناه در زندان‌ها هستند و چند شیاد و جانی آزادانه همه‌جا می‌گردند. این بهترین مقیاس است.’

کلمه‌ای بر زبان آورده شده و وقتی کلمه‌ای بر زبان آورده شود، دیگر نمی‌توان جلویش را گرفت. کلمه می‌رود و می‌رود و پروبال می‌گیرد و اشکال جدید می‌یابد.

اگر می‌خواهی بدانی حکومت و صاحب‌منصبان آن چگونه‌اند و کشور چه آینده‌ای دارد، فقط سعی کن بفهمی که چند نفر مرد صادق و بی‌گناه در زندان‌ها هستند و چند شیاد و جانی آزادانه همه‌جا می‌گردند. این بهترین مقیاس است.

(«من»... کلمه‌ای سنگین که موقعیت ما را برای شنوندگان تعیین می‌کند؛ موقعیت ما را درنهایت و اغلب فراسوی آگاهی و دانشمان از خودمان تثبیت می‌کند، بی‌اعتنا به اراده‌مان و فراتر از توانمان. کلمه‌ای قدرتمند که وقتی به زبان بیاید، برای همیشه مقیدمان می‌کند و ما را با همهٔ اندیشه‌ها و گفته‌هایمان همانند می‌کند، چیزهایی که حتی خوابش را هم نمی‌دیدیم به خود نسبت دهیم، اما از مدت‌ها پیش با آن‌ها یکی و یگانه شده‌ایم.)

مردِ صاحب غرور چگونه می‌تواند زنده بماند و چشم در چشم دیگران بدوزد وقتی هرچه بجوید فقط و فقط دلسوزی بیابد؟