بریده‌هایی از کتاب فن نمایشنامه نویسی

تعجب خواهید کرد وقتی به شما بگویند که عمه شما که فعلا به جنون مذهبی دچار است در جوانی وضع مبهمی داشته و زندگی بی‌قید و بند و درهم و برهمی را گذرانده است.

«افراد سطحی و کم‌عمق به بخت و اقبال معتقدند.»

«ایمان جاهلانه انسان را به هلاکت و نیستی سوق می‌دهد.»

مادامی‌که موضوع اثر شما معلوم نباشد آن اثر ناقص و نارسا خواهد بود. چون وقتی هدف معلوم نبود شما نمی‌دانید در کدام جهت باید پیش بروید و مثل ماهی که در گل و لای غوطه می‌خورد شما هم برای یافتن حوادث و پیوستن آنها به یکدیگر به خود شکنجه می‌دهید و عاقبت هم یک اثر کامل و کافی به وجود نخواهید آورد. پس ابتدا باید موضوع و هدف نمایشنامه را تعیین کرد. موضوعی که یکراست و بدون انحراف شما را به سمت هدفی که نمایشنامه اقتضاء دارد هدایت کند.

هیجان و حرارت زیاد است و نشستن و برخاستن فراوان اما گویی هیچکس هدف خود را نمی‌شناسد و نمی‌داند به کجا می‌رود.

«زن ثروتمند در زندگی تکیه‌گاهی لازم دارد.»

مادر از زاییدن کودک احساس آفریدن در خود می‌کند و بقاء و دوام خود را در وجود طفل خود می‌بیند. شاید این دلیل دیگری باشد به این‌که زن‌های بچه‌دار کمتر درصدد جلب کردن جنس مرد هستند.

از هر اختراع معقول، مقصود و منظوری و از هر اقدام کوچک، هدف و نتیجه‌ای باید انتظار داشت.

«برای تأمین سعادت در زندگی مشترک باید هردو طرف گذشت داشته باشند.»

برای هرکار هدف و دلیلی و در هر دقیقه از زندگی قصد و غرضی موجود است خواه ما متوجه آن باشیم خواه نباشیم.

پرفسور جرج پی‌یرس بیکر از دومای کوچک نقل قول می‌کند و می‌گوید: «راه خود را نمی‌توانید انتخاب کنید مگر وقتی بدانید کجا می‌روید.» بدیهی است «هدف» راه را به ما نشان می‌دهد.

«عاشق حقیقی از مرگ هم بیم و هراس ندارد.»

«پایه‌های اصلی زندگی بر روی احساسات یا عوامل آن قرار دارد. پس احساسات یعنی زندگی و زندگی یعنی احساسات. بنابراین احساسات یعنی درام و درام یعنی احساسات.»

تندخویی‌های بی‌مورد به خوشی‌های مصنوعی منجر می‌شود. بذل و بخشش‌های بیجا شخص را به نیستی می‌کشاند. پاکی و صداقت بر دورویی و دو رنگی ظفر می‌یابد. بی‌اعتنایی و بی‌توجهی مایه برهم خوردن دوستی است. بدخویی موجب تنها ماندن شخص است. دنیای مادی بر دنیای خیالی تسلط می‌یابد. تظاهر به عفت و تقوا شخص را مهمل و عاطل می‌سازد. لاف زدن انسان را خوار و خفیف می‌کند. بی‌انضباطی شخص را بیهوده و کاهل می‌سازد. مرد مزور گور خود را به دست خود می‌کند. نادرستی و ناپاکی عاقبت فاش می‌شود. ولخرجی و اتلاف مایه نیستی است. خودخواهی موجب از دست رفتن دوستان می‌شود. اصراف و تبذیر موجب بدبختی است. بی‌ثباتی و ناپایداری حرمت و عزت شخص را می‌برد.

«پول و ثروت تأثیری در خصائل ذاتی شخص نخواهد داشت.»

ولی شما هرگز نباید راجع به مطلبی که به آن ایمان ندارید چیز بنویسید. موضوع نمایشنامه باید جزء معتقدات شما باشد به طوری که شما بتوانید با قوت قلب و با کمال صمیمیت آن‌را ثابت کنید. شاید موضوعی را که شما انتخاب کرده‌اید به نظر دیگران مهمل و نامعقول باشد ولی شما باید به‌آن ایمان داشته باشید.

«عیاشی و لاابالی‌گری در زندگی زناشویی تولید حسد می‌کند و به مرگ منتهی می‌شود»

اگر بخواهید اثر جاویدانی از خود به یادگار بگذارید باید حتمآ در آن پیامی داشته باشید.

موزز ماله‌وینسکی در کتاب خود به نام «فن نمایشنامه‌نویسی» می‌گوید: «پایه‌های اصلی زندگی بر روی احساسات یا عوامل آن قرار دارد. پس احساسات یعنی زندگی و زندگی یعنی احساسات. بنابراین احساسات یعنی درام و درام یعنی احساسات.»

هر نمایشنامه خوب باید دارای یک «موضوع» مشخص باشد. البته ممکن است موضوع هر نمایشنامه را به انواع مختلف تعبیر کرد ولی به محضی که عبارت و جمله آن معلوم گردید همان رشته فکر باید دنبال شود.

موزز ماله‌وینسکی در کتاب خود به نام «فن نمایشنامه‌نویسی» می‌گوید: «پایه‌های اصلی زندگی بر روی احساسات یا عوامل آن قرار دارد. پس احساسات یعنی زندگی و زندگی یعنی احساسات. بنابراین احساسات یعنی درام و درام یعنی احساسات.»

تندخویی‌های بی‌مورد به خوشی‌های مصنوعی منجر می‌شود. بذل و بخشش‌های بیجا شخص را به نیستی می‌کشاند. پاکی و صداقت بر دورویی و دو رنگی ظفر می‌یابد. بی‌اعتنایی و بی‌توجهی مایه برهم خوردن دوستی است. بدخویی موجب تنها ماندن شخص است. دنیای مادی بر دنیای خیالی تسلط می‌یابد. تظاهر به عفت و تقوا شخص را مهمل و عاطل می‌سازد. لاف زدن انسان را خوار و خفیف می‌کند. بی‌انضباطی شخص را بیهوده و کاهل می‌سازد. مرد مزور گور خود را به دست خود می‌کند. نادرستی و ناپاکی عاقبت فاش می‌شود. ولخرجی و اتلاف مایه نیستی است. خودخواهی موجب از دست رفتن دوستان می‌شود. اصراف و تبذیر موجب بدبختی است.

موضوع را به انواع مختلف می‌توان تغییر داد و با هر تغییری، موضوع و هدف تازه‌ای به وجود می‌آید. ولی هروقت تغییری در موضوع دادید باید باز به اولین مرحله کار خود برگردید و خلاصه داستان نمایشنامه خود را بنا به موضوع تازه تنظیم کنید. اگر یک موضوع را در نظر بگیرید و ضمن عمل آن را تغییر بدهید لطمه بزرگی به کار شما وارد خواهد آمد. هیچ‌کس نمی‌تواند یک نمایشنامه روی دو موضوع بنویسد. کما این‌که هیچ مهندسی نمی‌تواند یک خانه روی دو پی بنا کند.