بریده‌هایی از کتاب درس گفتارهای مقدماتی روانکاوی

گرایش انسان به نادرست دانستن چیزی که نمی‌پسندد با ذات او عجین شده است، پس یافتن استدلال‌هایی علیه آن آسان است.

تحقق آرزو یکی از ویژگی‌های عمدهٔ رؤیاهاست.

این تکانه‌های جنسی در رفیع‌ترین نوآفرینی‌های فرهنگی، هنری و اجتماعی روان آدمی نقش ایفا می‌کنند و نباید دست‌کم گرفته شوند.

هرکس که برای اولین‌بار به جامعهٔ انسانی وارد می‌شود مجدداً این قربانی کردن ارضای غریزی را برای نفع کل جامعه تکرار می‌کند.

بدون شک اینکه خود ما در گم کردن اشیا، که غالباً هم تجربهٔ دردناکی است، عمداً نقش ایفا می‌کنیم برایتان باورنکردنی خواهد بود.

دفع بلا به این شکل هنوز هم در بین ما امری کاملاً رایج است و گم کردن‌های ما اغلب یک قربانی داوطلبانه محسوب می‌شود. گم کردن همچنین ممکن است در خدمت هدف لجاجت یا خودتنبیه‌گری هم باشد.

اطلاعات موردنیاز روانکاوی فقط در صورتی مطرح می‌شوند که بیمار دلبستگی هیجانی خاصی به پزشک داشته باشد؛ او به‌محض دیدن مشاهده‌گر بی‌اعتنا سکوت خواهد کرد. زیرا این اطلاعات به خصوصیترین مسائل زندگی روانی‌اش مرتبط است و چیزهایی است که در جایگاه شخصی مستقل باید از دیگران پنهان کند و به‌منزلهٔ شخصیتی یکپارچه حتی به خودش هم نباید اعتراف کند.

جامعه بر این باور است که هیچ خطری بالاتر از آزاد شدن و برگشتن رانه‌های جنسی به اهداف اصلی‌شان نیست.

اگر کارآگاه مسئول در پروندهٔ قتل بودید، انتظار داشتید که قاتل عکس و آدرس ضمیمه‌شدهٔ خود را در صحنهٔ جرم به جا گذاشته باشد، یا لاجرم از یافتن ردی نسبتاً جزئی و مبهم از کسی که به‌دنبال اویید، خشنود می‌شدید؟ پس بگذارید نشانه‌های کوچک را دست‌کم نگیریم؛ با کمک آن‌ها می‌توانیم در ردیابی چیزهای بزرگ‌تری موفق شویم.

آنچه در حیات روانی ناخودآگاه است کودکانه هم محسوب می‌شود.