بریده‌هایی از کتاب کاش اینجا بودی

«اگه بدونی کجا می‌ری، عجله داشتن ایرادی نداره.»

این خردمندترین گونه نیست که زنده می‌ماند. این قوی‌ترین گونه نیست که زنده می‌ماند. گونه‌ای زنده می‌ماند که بتواند به بهترین شکل خود را با محیط در حال تغییری که در آن قرار گرفته است سازگار کند.

«زباله‌های یه نفر تبدیل می‌شه به کار هنری یه نفر دیگه. یه هنرمند کره‌ای به نام چویی جِنگ هوا هست که از زباله‌های بازیافتی برای مونتاژ سازه‌هاش استفاده می‌کنه. اون یه ماهی خیلی بزرگِ عروسکی از کیسه‌های پلاستیکی ساخت... و یه ساختمون کامل از درهایی که دور انداخته بودن. یه مرد آلمانی به نام هِ‌آ شولت هست که از زباله آدمایی با قدوقواره‌های واقعی درست می‌کنه.»

واقعیت است که آن‌قدر روی چیزهایی که نداری تمرکز می‌کنی که متوجه چیزهایی که داری، نمی‌شوی.

دنیا در چشم‌برهم‌زدنی تغییر می‌کند. که زندگی هرگز بی‌چون‌وچرا نیست، بلکه یک شرط‌بندی است.

هویت، بینش و قلب تنها چیزهایی هستند که از خود به‌جا می‌گذاریم.

اگه نتونی نور انتهای تونل رو ببینی، خیلی سخت می‌تونی به راهت ادامه بدی.»

تابلوی نقاشی حاصل یه گفتگوی مشترکه. نقاش گفتگو رو شروع می‌کنه و تو تمومش می‌کنی.» او لبخند می‌زند. «و بخش باورنکردنی اینجاست؛ هر بار که تابلوی نقاشی رو تماشا می‌کنی، این گفتگو فرق می‌کنه. نه به این دلیل که تصویر روی بوم تغییر می‌کنه، بلکه چون تو تغییر می‌کنی.»

هنر همه‌جا هست، کافی است بدانی چطور جستجویش کنی.

«آنچه می‌بینی، واقعاً همان چیزی نیست که به‌دست می‌آوری.»

راه‌های بی‌شماری وجود دارد تا در این دنیا اثری از خود بر جای بگذاری؛ بریدن، حک کردن و نقاشی. شاید برای خلق آن‌ها باید بخشی از وجودت را فدا کنی؛ گوشتِ تن، قدرت و روحت را.

زندگی چیزی است که وقتی مشغول کارهای دیگر هستی، اتفاق می‌افتد…

«می‌شه این‌طور استدلال کرد که هروقت کسی عمداً اثری از خودش به جا بذاره، این هنره حتی اگه زیبا نباشه.»

سعی کن درک کنی مهم نیست چه اتفاقی برایت اتفاق افتاده است؛ مهم این است که از آن چه آموخته‌ای.

هنر همه‌جا هست، کافی است بدانی چطور جستجویش کنی.

اینکه ناتمام یا درب‌وداغان است از شکوه و جذابیت آن نمی‌کاهد.