بریده‌هایی از کتاب بهترین سال زندگی: آرزو کنید، برنامه‌ریزی کنید، زندگی کنید!

از خودتان نپرسید که جهان به چه نیاز دارد، بلکه بپرسید که چه چیز شما را زنده می‌کند. زیرا آنچه مورد نیاز جهان است، مردمی‌ست که زنده شده‌اند.

اگر پروندۀ رویدادهای ناراحت‌کنندۀ گذشته را در فکرمان نبندیم و به علت حمل آن‌ها همچنان احساس تنفر، پشیمانی یا گناه داشته باشیم، تردیدی نیست که هر چه از گذشته ناتمام مانده است به آیندۀ ما نشت می‌کند و به احتمال خیلی زیاد بهترین برنامه‌هایمان را به هم می‌ریزد.

اجازه ندهید توهم «یک روز» یا «سال بعد...» یا «زمانی که وقت بیش‌تری داشته باشم...» یا «زمانی که پول بیش‌تری داشته باشم...» فریبتان دهد و به شما بقبولاند که بهترین سال زندگی‌تان جایی در آن دورها و در آینده‌ای نامعلوم وجود دارد.

اگر می‌خواهیم آینده‌ای قدرتمند بسازیم که شباهتی به گذشتۀ ما نداشته باشد، باید موارد ناتمام و ناقص خود را رفع کنیم تا بتوانیم به روشنی ببینیم و با قدرت پیش برویم.

هنگامی که لوح ذهن ما پاک باشد، قادر هستیم بی هیچ دردسری برای بهترین زندگی‌مان برنامه‌ریزی کنیم.

بیش‌تر اوقات فشار و اضطراب ما نه به دلیل رویدادهای زندگی‌مان، بلکه به علت دلهره و انتظار نتیجۀ منفی‌ست. حتی وقتی شرایطی پیش می‌آید که اثبات می‌کند انتظارات ما اشتباه بودند، اغلب در همان حالت ناراحتی پیشین باقی می‌مانیم و نمی‌توانیم برای نتیجۀ مثبتی که به دست آمده است احساس قدردانی و شکرگزاری داشته باشیم.

«نکتۀ مهم این است که هر لحظه قادر باشیم آن کسی را که هستیم، فدای آن که می‌توانیم بشویم، کنیم.»

موارد ناتمام عینی - مانند بی‌نظمی، کارهای نیمه انجام شده و هر گونه برنامه یا مورد ناکامل دیگر - مانع از آن می‌شوند که ما لوح پاکی داشته باشیم که بر آن آنچه را می‌خواهیم، بیافرینیم. آن‌ها ما را از نظر جسمی، معنوی، عاطفی و ذهنی سنگین می‌کنند و شور و شادی زندگی را از ما می‌ربایند.

برای آن که بهترین سال زندگی‌تان را داشته باشید، باید مرتب وجودتان را به روی واقعیت‌های بزرگ‌تر بگشایید و آماده و مشتاق باشید که ویژگی‌های نوینی را در خود پرورش دهید. اگر به آن کسی که هم‌اکنون هستید بچسبید و حاضر به جدا شدن از آن نباشید، این فرصت استثنایی را از دست می دهید که با والاترین تجلی وجودتان دیدار کنید.

زمانی که پروندۀ گذشته را می‌بندید، احساس خشنودی عمیقی را تجربه می‌کنید. در حالی که انرژی قدرتمندی را که در کار ناتمامتان محبوس شده است، رها می‌کنید، به طور طبیعی به آمادگی و اشتیاق آفرینش یک زندگی فراتر از آنچه می‌شناختید دست می‌یابید.

فهرستی از بهانه‌هایی که برای توجیه وضعیت زندگی‌تان می‌آورید، تهیه نمایید. این گزینۀ قدرتمند را انتخاب کنید که حتی مورد علاقه‌ترین و موجه‌ترین عذر و بهانه‌هایتان را که به شما القا می‌کنند به چه علت نمی‌توانید بهترین سال زندگی‌تان را داشته باشید، کنار بگذارید

اگر در طی مسیر، خودمان را از خوشحالی محروم کنیم، اگر خود را متقاعد سازیم که شادی ما فقط در مقصد مطلوبمان وجود دارد، در چرخۀ پایان‌ناپذیر خواستن و انتظار کشیدن، انتظار کشیدن و خواستن گرفتار می‌شویم.

برای تضمین موفقیت باید ابتدا نیت آگاهانه را به ذهنتان وارد کنید، سپس هر روز آن را بررسی نمایید.

رؤیاها و الهامات خود را عزیز بدارید، چرا که فرزندان روحتان هستند؛ آن‌ها طرح‌های اولیۀ دستاوردهای نهایی شما هستند.

نمی‌توانیم مطمئن باشیم که کسی دیگر کار ما را به سرانجام برساند. باید به پایان بردن کارهایمان را خود به عهده بگیریم، طلب کنیم و به خودمان بدهیم.

به پایان رساندن کارها به ما کمک می‌کند تا گذشتۀ خود را درمان کنیم و با خودمان به صلح برسیم. به سرانجام رساندن، مترادف با آزادی‌ست.

برنامه‌های دقیق که در آن به همۀ جزییات فکر شده باشد، کلید آرامش خاطر هستند. اگر می‌خواهیم که شبانه‌روز آرام باشیم، باید مسیرمان را با دقت مشخص کنیم و بدانیم می‌خواهیم چگونه، کجا و کدام یک از تجسم‌هایمان را تحقق ببخشیم.

هنگامی که می‌دانید چگونه پیش بروید و مقصدتان کجاست، از موهبت اطمینان خاطر برخوردار می‌شوید. هنگامی که از زندگی‌تان خاطرجمع هستید، احساس آرامش دارید و در نتیجه می‌توانید تصمیم‌های روشن و دقیق بگیرید. آنگاه هر روز صبح که از خواب بیدار می‌شوید، به جای آن که درگیر احساسات آشفته یا ذهنی پرهمهمه شوید، می‌توانید به برنامۀ خود رجوع کنید. پیروی از برنامۀ اجرایی به شما این امکان را می‌دهد که ببینید هر روز چه کاری دارید که انجام بدهید و می‌خواهید به کجا بروید.

بهترین سال زندگی‌مان بر اساس حال خوبی که در پی آن کسی که هستیم، کاری که می‌کنیم و شیوۀ انجام این کارها به ما دست می‌دهد، شکل می‌گیرد. این درک به ما الهام می‌بخشد هر روز را به گونه‌ای زندگی کنیم که سربلند و از خود مطمئن باشیم.

بسیاری از ما از رؤیاهای خود به عنوان راهی برای پرت کردن حواسمان از رویدادهای واقعی و کنونی زندگی‌مان استفاده می‌کنیم.

بسیاری از ما از رؤیاهای خود به عنوان راهی برای پرت کردن حواسمان از رویدادهای واقعی و کنونی زندگی‌مان استفاده می‌کنیم. رؤیاهای ما مانع از آن می‌شوند که اقدام کنیم و تغییرات لازم را برای بهبود زندگی‌مان پدید بیاوریم. رؤیاهای ما فریبکار هستند. بیش‌تر ما حتی متوجه نیستیم که رؤیاهایی داریم، چه رسد به آن که بفهمیم در رؤیاهایمان زندگی می‌کنیم. رؤیاهای ما سال‌های پیاپی فریبمان می‌دهند، چشمانمان را می‌بندند، ما را فلج و در انجام تغییراتی که می‌خواهیم، ناتوان می‌کنند.

فیلسوف فقید ارل نایتینگل که سخنران و نویسنده‌ای نویدبخش نیز بود، گفته است: «افراد موفق، رؤیاپردازانی هستند که رؤیایی را یافته‌اند هیجان‌آورتر و مهم‌تر از آن که فقط در حیطۀ رؤیا باقی بماند. آن‌ها هر ساعت و هر روز برای تحقق رؤیایشان زحمت می‌کشند و عرق می‌ریزند تا آن که بتوانند آن را با چشم ببینند و با دست لمس کنند.»

می‌توانیم از خودمان بپرسیم: «اگر این اتفاق رخ دهد، چه احساسی به من دست خواهد داد؟» پس از آن که متوجه شدیم خواهان چه احساسی هستیم، می‌توانیم روند بخشیدن آن احساس را به خودمان آغاز کنیم و این گام به راستی زندگی ما را متحول می‌کند. هنگامی که متعهد می‌شویم به نیازهایمان رسیدگی کنیم و احساساتی را که آرزو داریم به خودمان ببخشیم، معجزۀ حقیقی رخ می‌دهد و می‌بینیم که هر چه آرزومندش هستیم، در دسترس ما قرار دارد. آنگاه خواسته‌های ما به صورت رؤیایی دور از دسترس نیست، بلکه واقعیتی‌ست که می‌توانیم آن را مطالبه کنیم، البته به شرطی که حاضر باشیم کارهای لازم را انجام بدهیم و مسؤولیت نیازهایمان را بپذیریم.

جهان بیرون ما آینه‌ای از جهان درون ماست. هر لحظه جهان بیرون احساسی را که نسبت به خود داریم، به ما بازمی‌تاباند

. به جای آن که با شادمانی در پی آن باشیم که زندگی کنونی‌مان را عالی بسازیم، در بارۀ زندگی‌ای که ای کاش داشتیم به خیالبافی می‌پردازیم.

امیدوارم بتوانم به شما نشان بدهم که لزومی ندارد هر روز از بهترین سال زندگی‌تان درست مطابق میل شما باشد.

پژوهش‌ها نشان داده‌اند که برای تغییر پایدار یک عادت یا رفتار، بیست و هشت روز زمان لازم است

در نتیجۀ شرایطی که خودم ایجاد کرده بودم، به تنگ آمدم و متوجه شدم که هیچ کس برای نجات من نخواهد آمد.

در نتیجۀ شرایطی که خودم ایجاد کرده بودم، به تنگ آمدم و متوجه شدم که هیچ کس برای نجات من نخواهد آمد.

اگر پیوسته همان اشتباهات گذشته را تکرار می‌کنید، به احتمال زیاد نیت شما قدیمی شده، تاریخ مصرفش گذشته است و دیگر برایتان مفید نیست.