بریده‌هایی از کتاب قواعد مدیریت: ۵۰ قاعده جدید برای مدیران

اگر افراد گروه برون‌گرا باشند، باید توقع محیط کاری مملو از سروصدا و شلوغی داشته باشید؛ اگر درون‌گرا باشند، فضایی پر از انعکاس سکوت و آرامش را تجربه خواهید کرد. تعادل، بهترین حالت است.

مدیران مانند آفتاب‌پرست می‌مانند، خود را با هر وضعیتی تطبیق می‌دهند

مدیران خوب، به‌طور غریزی می‌دانند چگونه باید این‌کار را انجام دهند. آنها مانند آفتاب‌پرست‌ می‌مانند و خود را با هر وضعیتی تطبیق می‌دهند. مدیران ضعیف، با تعصب ورزیدن بر سبک خود، به‌سختی در کار پیش می‌روند و زمانی که واکنشی از اطرافیان دریافت نمی‌کنند، بلندتر فریاد می‌کشند، سخت‌تر کار می‌کنند، اما متحیر می‌مانند که چرا هیچ پاسخی دریافت نمی‌کنند.

اگر می‌خواهید فرصتی برای ترغیب دیگران بیابید، نگاه آنان به دنیای پیرامون را به‌خوبی بشناسید. پس بگذارید حرف بزنند. هرچه بیشتر حرف بزنند، چیزهای بیشتری دربارۀ چگونه فکر کردن آنان خواهید یافت و راحت‌تر می‌توانید علایق و خواسته‌هایتان را با آنان تطبیق دهید.

اگر جلسه‌ای در پیش دارید، هرگز از آن به‌منزلۀ فرصتی برای تصمیم‌گیری استفاده نکنید. زیرا ممکن است تصمیمات اشتباهی اتخاذ‌ شود. در ملاقات‌ها و جلسات از الگوی ژاپنی‌ها استفاده کنید: آنها در جلسات، توافقاتی را که قبلاً با تک‌تک افراد و به‌طور جداگانه انجام داده‌اند، در حضور جمع بیان می‌کنند و این ملاقات‌ها را فرصتی برای کسب تعهد افراد می‌شمارند، نَه فضایی برای تصمیم‌گیری.

. زمانی که زندگی به نقطه‌ای می‌رسد که رنگِ یکنواختی و رخوت به خود می‌گیرد، بحران‌ها هستند که به آن رنگ و لعابی تازه می‌بخشند و آن را معنادار می‌کنند. بعد از اتمام بحران‌ها، شما می‌مانید و داستان‌های به‌جامانده از گذشته. از بحران‌ها دوری نکنید، بلکه آنها را در آغوش بگیرید. بحران، در هر سازمانی اجتناب‌ناپذیر است، سعی کنید آنها را رفع کنید.

• مثبت باشید. کارکنان، از ترس، شک و تردید متنفرند. مطمئن عمل کنید تا آنان با کمال میل از شما پیروی کنند. اگر قدم اشتباهی برداشتید نگران نباشید، چون در ادامه می‌توانید مسیرتان را تغییر دهید. مهم‌ترین مسئله این است که از حرکت نایستید.

اگر می‌دانید توان یا تخصص انجام دادن کاری را ندارید، بگویید: «نه»! حتی به‌رغم پیش‌بینی‌های احتیاطی فراوان، اگر تعهدی را به‌طور مشروط هم بپذیرید، مطمئن باشید چیزی که می‌گویید، آن چیزی نخواهد بود که بعداً به خاطر آورده می‌شود. تعهداتی که قبول کرده‌اید را به یاد می‌آورند، ولی موارد احتیاطی شما را خیر؛ زیرا مردم همه چیز را آن‌طور که می‌خواهند، می‌شنوند.

اعتبار، به‌واسطۀ رفتاری خاص در زمانی مشخص، شکل می‌گیرد و به آهستگی، رشد می‌کند. اعتماد نیز همین‌گونه آرام‌آرام و به کندی شکل می‌گیرد و به ‌سرعت از بین‌ می‌رود. زمانی که در کاری شکست می‌خورید، می‌فهمید که اعتماد، گلدان‌ چینی است: پس از شکستن، برگرداندن آن به شکل اول، کاری بس دشوار است. تنها راه چاره این است که از همان ابتدا اعتبارتان را حفظ کنید.

تکرار مفید است، مفید است، مفید است و مفید است. تکرار چه کار می‌کند؟ خیلی کارها. همۀ دیکتاتورها، افراد یا شرکت‌های بزرگ تبلیغاتی، به‌خوبی می‌دانند اگر برخی موضوعات، به ‌اندازۀ کافی برای مردم تکرار شوند، آنها باور می‌کنند که استالینیسم خوب است یا یک کِرِم صورت گران ‌قیمت، بیست سال، چهرۀ شما را جوان‌تر نشان می‌دهد.

دشوارترین کار در دنیا، غلبه بر بی‌حرکتی و سکونِ گروهی است. ساده‌ترین اقدام برای هیچ‌کاری نکردن، همۀ فشار را بر دوش کسی می‌گذارد که ایده را مطرح کرده است تا کارها را با سرعت پیش ببرد. بیشتر اوقات یا کار را رها می‌کنند یا شخص دیگری می‌آید و شما را از شرّ آن ایده خلاص می‌کند. پس، شما گناهکار نخواهید بود.

مطمئناً، از درگیری در مقابل انظار عمومی بپرهیزید، این عمل به هردوی شما آسیب می‌رساند.

چگونه مثبت خواهید ماند وقتی خانم و آقای بداخلاق، همۀ تلاششان را می‌کنند تا شما را عصبی کنند؟

شاید خیلی ساده به نظر برسد، ولی در واقع، آن‌قدر هم ساده نیست. خیلی از مدیران، خودشان را از لحاظ توان انگیزه‌بخشی به زیردستان، در سطح بالایی ارزیابی می‌کنند، درحالی‌که همان زیردستان آنان را در این مقوله، بسیار ضعیف قلمداد می‌کنند. در حالت‌ طبیعی، بیشتر مدیران طاقت شنیدن انتقاد از کارمندانشان را ندارند. در واقع، یا اصلاً سؤالی از آنها نمی‌کنند، یا اینکه زیردستان آن‌قدر زیرکند که به آنها حقیقت را نمی‌گویند. اگر مثبت‌اندیش باشیم، درمی‌یابیم که اگر برای آنها وقت کافی صرف کنیم و بکوشیم نشان دهیم برایشان ارزش قائلیم، حتماً یک سروگردن از سایر هم‌ردیفان خود بالاتر قرار می‌گیریم. درضمن، این طرزِ رفتار، منتج به داشتن گروهی ‌پرانگیزه و حامی نیز خواهد شد.