بریده‌هایی از کتاب شکوه کلام در نهج‌البلاغه

نگویید علی متعلق به شیعه است؛ بلکه علی متعلق به بشریت است و بشریت به علی افتخار می‌کند

علی نمونه والای فکر و بیان است

قرآن بدون حضرت علی (ع) و سخنان ایشان فهمیده نمی‌شود و طلب علم از قرآن، بدون زانوی ادب زدن در محضر عترت و کسب دانش از آنان کج‌روی و پانهادن در ظلمت است

بسیارند کسانی که درباره این گوهر یکتا سخن گفته‌اند و شگفتی و محبت خود را ابراز داشته‌اند. همه آنها در یک نقطه تلاقی می‌کنند و بر سر یک موضوع اتفاق نظر دارند که علی نمونه والای فکر و بیان است. او شخصیتی است که به نور وجدان روشن می‌شود. از همین جهت سزاوار شگفتی و شایسته محبت است

ولتر (نویسنده و فیلسوف قرن هجدهم فرانسه) ولتر در کتاب رساله‌ای درباره آداب و رسوم ملت‌ها، خلافت حضرت علی (ع) را مستند شناخته و معتقد است پیامبر خاتم وصیت کرده و حتی از صحابه، قلم و دوات خواسته که حضرت علی (ع) را با ابلاغ کتبی جانشین خود کند. او از اجرا نشدن این وصیت تأسّف خورده، و گفته: آخرین اراده پیامبر اجرا نشد؛ زیرا او علی را به جانشینی خود منصوب کرده بود؛ حال آنکه پس از مرگش، عده‌ای ابوبکر را برگزیدند

به فرمایش خود امام علی: «المرء مَخبوءٌ تَحتَ لسانِهِ؛ انسان زیر زبانش پنهان است»

«ارنست همینگوی» نیز این نکته را خاطرنشان می‌کند که تنها، تأثیر زمان است که ساخته‌های خوب و بد را بررسی می‌کند و جدایشان می‌کند؛ زیرا هیچ‌چیز در ادبیات جاویدان نیست، جز آنکه به راستی سزاوار باشد.

چیزی که به زبان ارزش می‌دهد، گفتار ارزشمند است و گفتاری با ارزش است که بر عقل و دانش تکیه زند و از روحی متعالی بتراود