بریده‌هایی از کتاب نبرد من

اگر دولتی از قدرتی که در اختیار دارد به‌عنوان ابزار سرکوب بهره گیرد، بدیهی است به رنج ملت می‌انجامد و نتیجۀ آن شورش است که نه‌تنها یک حق است، بلکه وظیفۀ تک‌تک افراد هم‌میهن است.

زمانی‌که صهیونیست‌ها تلاش می‌کنند تمام جهان باور کند با ایجاد کشوری یهودی در فلسطین هدف ملی جدید یهودیان تأمین خواهد شد، یهودیان از این رهگذر ابزاری دیگر برای فریب مسیحیان ساده‌لوح به‌کار می‌گیرند، آن‌ها کوچک‌ترین نیتی برای ساختن کشوری در فلسطین ندارند که در آن‌جا زندگی کنند. آنچه آن‌ها واقعاً در نظر دارند ایجاد سازمان مرکزی برای کلاهبرداری و حقه‌بازی بین‌المللی است. به‌عنوان کشوری مستقل، هیچ‌کس نمی‌تواند آن را کنترل کند. بنابراین این کشور می‌تواند به‌عنوان مأمنی برای کلاهبردارانی باشد که شناخته شده‌اند و در عین حال مدرسه‌ای عالی برای آموزش کلاهبرداران دیگر است.

افرادی را می‌شناسم که ساعت‌های متمادی مطالعه می‌کنند، کتاب پشت کتاب، از این صفحه به آن صفحه، اما با‌این‌همه نمی‌توانم آن‌ها را <اهل کتاب> بنامم. البته آن‌ها دانستنی‌های بسیاری دارند، اما به نظر می‌آید مغزشان توانایی تنظیم و دسته‌بندی مطالب ذخیره‌شده را ندارد. آن‌ها توانایی تمایز قایل‌شدن بین مطالب مفید و غیرمفید را ندارند؛ بنابراین ممکن است مطالب بی‌فایده را در ذهن خود انباشته کنند و چه‌بسا حین مطالعه از مطالب مفید بگذرند

هیچ‌گاه از کسی پرسیده نمی‌شود چه کاری می‌تواند انجام دهد بلکه از او می‌پرسند چه چیزی آموخته است. <تحصیل‌کرده>ها هر فرد احمقی را که با شماری از مدارک آکادمیک مجهز شده باشد بالاتر از تواناترین دوستان جوانی می‌دانند که این مدارک گران‌بها را ندارند

در زمان تحقیر شدید سرزمین پدری‌مان، یوهانس پالم کتاب‌فروش که ناسیونالیستی سازش‌ناپذیر و دشمن فرانسه بود، به‌سبب بد‌اقبالی در عشق حقیقی به آلمان در این شهر کشته شد. وی سرسختانه از افشای نام همدستانش و یا رؤسایی که مسئول درجۀ اول این امر بودند، خودداری کرد. دقیقاً همین اتفاق برای لئو شلاگتر رخ داد. وی همچون یوهانس، توسط یک عامل حکومتی به فرانسه به‌عنوان عنصر نامطلوب معرفی شد. این عامل حکومتی همان رئیس پلیس آگزبرگ بود که در این جریان، بدنامی و رسوایی را از آن خود کرد و سرمشقی شد که بعدها مقامات نئو ـ ژرمن رایش در حکومت آقای سورینگ از آن تقلید کردند.

هنر از زیر کار در‌رفتن به‌عنوان نشانه‌ای از ذکاوت تلقی می‌شد و ایثار برای وظیفه، نشانۀ ضعف یا تحجر بود.

مردم آلمان تا زمانی‌که همۀ کودکان خود را در قلمرو مرزهایی واحد و در یک کشور جمع نکرده‌اند، حق پرداختن به سیاست‌های استعماری را ندارند. هنگامی‌که حکومت و قلمرو رایش تمام مردم آلمانی‌تبار را در‌بر‌گیرد و بداند قادر به تأمین معاش و زندگی مردم نیست، تنها آن زمان است که نیاز مردم به استفاده از سرزمینی بیگانه اخلاقاً این حق را به ما می‌دهد. در این زمان خیش و گاو‌آهن جای شمشیر می‌جنگد و اشک قربانیان جنگ، قوت روزانه نسل‌های آتی را تأمین خواهد کرد.

وسعت یک سرزمین ملی عامل تعیین‌کنندۀ امنیت خارجی ملت است. هر‌چه سرزمین یک ملت وسیع‌تر باشد، نیروهای دفاعی آن ملت قوی‌تر خواهد بود. اقدامات نظامی بر ضد مردمی که در سرزمینی محدود ساکن هستند، نسبت به کشوری که قلمرو وسیعی دارد سریع‌تر، آسان‌تر، کامل‌تر و مؤثرتر صورت می‌پذیرد.

نبرد من نویسنده: آدولف هیتلر ترجمه: مهدی افشار بنگاه ترجمه و نشر کتاب پارسه

آیا مسئولیت و کاری مشکوک، نوعی شرارت و پستی، به‌ویژه در حیات فرهنگی وجود داشت که در آن حداقل یک یهودی حضور نداشته باشد؟ هرکس با فرو‌بردن دقیق چاقوی جراحی به چنین دملی، مانند کرم در یک بدن در حال فساد، فوراً وجود یهودی حقیر را که اغلب از تابش نوری ناگهانی خیره می‌شود، کشف می‌کند. > <و بدین‌سان امروز معتقدم رفتار و سلوک من مطابق با ارادۀ خالق قادر متعال است. با ایستادگی و مقاومت در برابر یهود، من از دستاورد پروردگار خویش پاسداری می‌کنم. >

به‌طور کل، خوانندگان مطبوعات را می‌توان به سه گروه تقسیم کرد: اول، افرادی که هر آنچه را می‌خوانند باور می‌کنند. دوم، افرادی که هر آنچه را می‌خوانند باور نمی‌کنند. سوم، افرادی که موشکافانه آنچه را می‌خوانند بررسی می‌کنند و طبق معیارهای عقلی آن قضاوت می‌کنند. از نظر تعداد، گروه اول به‌مراتب قوی‌ترین است و از توده‌های وسیع مردم تشکیل می‌شود. از لحاظ عقلی، این گروه بخش ساده‌لوح ملت را شامل می‌شود.

کسانی که هیچ درکی از جهان سیاسی اطراف خود ندارند، حق انتقاد یا شکایت ندارند.

من تنها برای آنچه بدان عشق می‌ورزم، می‌جنگم و فقط می‌توانم به چیزی عشق بورزم که به آن احترام می‌گزارم و به این منظور باید حداقل تا حدودی نسبت به آن آگاهی داشته باشم.

ازدواج به خودی خود یک هدف نیست اما باید به هدفی عالی‌تر کمک کند، هدف افزایش و بقای گونه‌های بشری و نژاد است. این تنها معنا و هدف آن است. آنگاه واضح است که رسم ازدواج باید بر اساس شیوه‌ای بررسی و قضاوت شود که در آن کارکرد اختصاصی خود را داشته باشد. بنابراین ازدواج ِبه‌هنگام باید یک قانون شود، زیرا در نتیجه زوج جوان هنوز آن نیروی اولیه که سرچشمۀ اصلی نسل‌های آیندۀ سالم با قدرت مقاومت بی‌نقص است را دارد. البته ازدواج‌های به‌هنگام به یک قانون تبدیل نمی‌شود مگر این‌که کل زنجیرۀ تدابیر اجتماعی در ابتدا اتخاذ شود، تدابیری که بدون آن‌ها حتی نمی‌توان به ازدواج فکر کرد.

رهبر سیاسی نباید با در نظر‌گرفتن کمبودهایی که در مسیحیت مشاهده می‌شود، ارزش آن را دست کم بگیرد، بلکه باید از خود بپرسد آیا جایگزین عملی بهتری که آشکارا برتر از دین باشد وجود دارد. تا زمانی‌که چنین جایگزینی در دسترس نیست، فقط احمق‌ها و جنایتکاران می‌توانند به منسوخ‌کردن دین فکر کنند.

بشر با مخالفت با قوانین طبیعت مسیر ویرانی خود را هموار می‌کند. >

فصل اول: در خانۀ پدری این دست سرنوشت بود که <برانائو ـ اَم ـ این> را محل تولد من قرار داد. اکنون برایم خوش‌یمن است. چرا که این شهر کوچک دقیقاً در مرز میان دو کشوری واقع شده که اتحاد میان آن‌ها، حداقل برای ما نسل جوان، امری ا‌ست که باید جان خود را فدای آن کنیم و در طلبش از هر‌گونه ابزار ممکنی بهره گیریم. آلمان و اتریش باید دوباره به یک میهن آلمانی عظیم تبدیل گردند، اما لزوماً نیازی نیست در زمینه‌های مختلف اقتصادی یکی شوند. حتی اگر اتحاد، مسئله‌ای در حد یکپارچگی اقتصادی باشد و یا حتی اگر از منظر اقتصادی نامطلوب باشد باید رخ دهد. مردمی که از یک خون و نژاد هستند باید تحت حکومت یک رایش باشند.

تعقیب و پیگیری ایده‌آل‌هایی که همیشه برای آینده ارزشمند و مهم خواهند بود، به‌طور کلی کاری چندان پر منفعت نیست و فردی که چنین مسیری را دنبال می‌کند به‌سختی توسط توده مردم فهمیده می‌شود، توده‌ای که برای آن‌ها نان و شیر به‌نسبت برنامه‌های دوراندیشانه، از ارزش سیاسی بیش‌تری برخوردار است؛ برنامه‌هایی که بعدها آن را می‌شناسند و تنها آیندگان منافع آن را برداشت می‌کنند.

فحشا مایۀ رسوایی بشریت است و به‌آسانی با شیوه‌های خیرخواهانه یا دیدگاه‌های علمی و نظری از بین نمی‌رود. محدود‌کردن آن و نابودی نهایی مستلزم رفع کل زنجیرۀ عوامل است. اولین طریق درمان باید همیشه مبتنی بر فراهم‌آوردن شرایط ازدواج ِبه‌هنگام خصوصاً برای مردان جوان است، زیرا در هر حال زنان در این مسئله منفعل هستند.

شناخت عمیق یهودیان طی قرون متمادی، سبب شده است تا در دوران فلاکت و محنت، مردم حضور آن‌ها را در میان خود به‌عنوان خطری عمومی که تنها با طاعون قابل مقایسه است، بدانند. >

جنبشی که اهداف بزرگی برای به‌دست آوردن دارد، باید با دقت در برابر خطر از دست‌دادن ارتباط با توده‌های مردم خود را حفظ کند.

انسان برای یک آرمان شهید می‌شود، اما برای تجارت هرگز. موهبت شگفت‌آور روان‌شناسی ملی، که انگلیسی‌ها دارند، هرگز به شیوه‌ای بهتر از این‌که در جنگ جهانی حضور داشتند، نشان داده نمی‌شد. ما برای <غذا> می‌جنگیدیم؛ اما انگلیسی‌ها اعلام کردند برای <آزادی> می‌جنگند، و نه فقط آزادی خودشان که برای آزادی ملت‌های کوچک نیز

در دنیای تجارت وضع از این هم بدتر بود. در این‌جا یهودیان در‌واقع عناصری <ضروری> بودند. مانند زالوها، به‌آهستگی خون را از منافذ بدن ملت می‌مکیدند. با توسل به تأسیس شرکت‌های جنگی جدید، ابزاری کشف شده بود که با آن کل تجارت ملی آن‌قدر سرکوب می‌شد که هیچ‌کس نمی‌توانست آزادانه به کسب و کار بپردازد. توجه ویژه‌ای به ضرورت تمرکزگرایی آزاد می‌شد. بنابراین در آغاز سال ۱۹۱۶ ـ ۱۹۱۷ عملاً کل تولید تحت کنترل سرمایه‌داری یهود درآمد.

تعقیب و پیگیری ایده‌آل‌هایی که همیشه برای آینده ارزشمند و مهم خواهند بود، به‌طور کلی کاری چندان پر منفعت نیست و فردی که چنین مسیری را دنبال می‌کند به‌سختی توسط توده مردم فهمیده می‌شود، توده‌ای که برای آن‌ها نان و شیر به‌نسبت برنامه‌های دوراندیشانه، از ارزش سیاسی بیش‌تری برخوردار است؛ برنامه‌هایی که بعدها آن را می‌شناسند و تنها آیندگان منافع آن را برداشت می‌کنند.

اولین پیش‌شرطی که دولت باید قبل از این‌که حق اخلاقی را برای مبارزه با تمام این رذایل برای خود تعیین کند، این است که باید به نسل جوان امکاناتی برای ازدواج زود هنگام بدهد. ازدواج‌هایی که به تأخیر می‌افتد نفی طریقتی است که از هر زاویه‌ی به آن بنگریم مایۀ ننگ بشریت است. فحشا مایۀ رسوایی بشریت است و به‌آسانی با شیوه‌های خیرخواهانه یا دیدگاه‌های علمی و نظری از بین نمی‌رود. محدود‌کردن آن و نابودی نهایی مستلزم رفع کل زنجیرۀ عوامل است. اولین طریق درمان باید همیشه مبتنی بر فراهم‌آوردن شرایط ازدواج ِبه‌هنگام خصوصاً برای مردان جوان است، زیرا در هر حال زنان در این مسئله منفعل هستند.

در تعلیم ارتش قدیمی ما این اصل رایج بود که هر نظمی همیشه بهتر از بی‌نظمی است. همین نگرش این‌گونه در مورد جوانان ما باید به کار رود که هر پاسخی بهتر از بی‌پاسخی است. ترس از پاسخ‌دادن به‌خاطر ترس از اشتباه، باید از پاسخ خطا تحقیرآمیزتر تلقی شود. جوانان ما باید بر‌اساس این اصول ساده و ابتدایی برای شجاع‌بودن تعلیم ببینند.

استحکامات و دژهای نظامی، دولت را حفظ نخواهد کرد، بلکه دیوار زنده مردان و زنانی که سرشار از عشق به کشورشان و آکنده از روح اشتیاق به میهن‌پرستی ملی هستند، دولت را نجات خواهد داد.

هرگز نباید تأثیر سخنان یک سیاست‌مدار برای مردمش را بر‌اساس تأثیری که بر ذهن یک استاد دانشگاه می‌گذارد؛ قضاوت نمود، بلکه باید تأثیر آن را بر توده‌ها بازبینی کرد و این تنها معیار برای سخنرانی یک نابغه است.

اگر زوجی که از سلامت برخوردار نیستند به یتیمی عشق و محبت نشان دهند و به‌جای این‌که به کودکی بیمار که برای همه عذاب‌آور و ناخوشایند خواهد بود زندگی دهند، پدر و مادر آن یتیم شوند، موجب خشنودی خداوند خواهند بود.

به بیوه‌ها و یتیمان از طرف دولت کمک‌های سخاوتمندانه به‌عمل خواهد آمد.